Δύο φοβερές επινοήσεις του νομικού μας «πολιτισμού» είναι αναμφίβολα, αφενός το ελαφρυντικό του «πρότερου έντιμου βίου» και αφετέρου της «παραγραφής»! Με αφορμή πρόσφατη απόφαση για τελεσθέντα αδικήματα προ… εικοσαετίας πάλαι ποτέ επιφανούς κυβερνητικού στελέχους, διαβάσαμε με έκπληξη πως για το ένα αδίκημα έχει επέλθει «παραγραφή», δηλαδή αυτό το «σβήσαμε», είναι σαν να μην έγινε ποτέ, μια «κακιά στιγμή» βρε αδερφέ, αλλά μέχρι εκεί, ενώ για το άλλο στο σκεπτικό της απόφασης, ελήφθη σοβαρά υπόψη ο «πρότερος έντιμος βίος»!
Λογικό εδώ που τα λέμε, ένας που διαπράττει μια μεγάλη απάτη σε μια φάση της ζωής του να έχει και καλές στιγμές πριν από αυτήν! Δεν ήταν απατεώνας από τα γεννοφάσκια του! Πριν τη διαπράξει ήταν ακέραιος! Και στο Νηπιαγωγείο και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο όταν φοιτούσε, δεν έκλεβε, ούτε υπεξαιρούσε δημόσιο χρήμα, ούτε έπαιρνε μίζες από Γερμανικές πολυεθνικές. Μετά που έγινε υπουργός τα «πήρε» και έκανε λαμογιές, αλλά πριν όμως; Κύριος κανονικός, εντιμότατος! Άρα όταν κάνεις την αρπαχτή δικαιούσαι «ελαφρυντικών», αφού στον «πρότερο βίο» σου δεν είχες καταγγελθεί για κάτι παρόμοιο.
Εδώ βεβαίως να σημειώσουμε πως «ο πρότερος έντιμος βίος» των εν λόγω απατεώνων είναι στενά εξαρτώμενος από τον «πρότερον» και το «νυν» δικό μας «βίο»!!! Δηλαδή, τα εκατομμυριάκια που βουτούσαν οι πρώην «έντιμοι» και μετέπειτα κομματικά λαμόγια, τα πληρώνουμε εντόκως και «μνημονιωδώς», εμείς οι πρώην και νυν «έντιμοι», που δεν είχαμε την «τύχη» να «ξεπλένουμε» μαύρο ή άσπρο χρήμα Γερμανικών εταιρειών μέχρι να επέλθει η παραγραφή των αδικημάτων μας! Εμείς απλά πληρώνουμε…
Προφανώς, δεν είναι κατανοητή η έννοια της «απαλλαγής» ενόχων δια των πλαγίων οδών της παραγραφής, λες και το αδίκημα και οι επιπτώσεις του «μπαγιάτεψαν» ως κάτι «αναλώσιμο», αλλά και ο «πρότερος έντιμος βίος», πότε αλήθεια δεν αναγνωρίζεται σε αντίστοιχα αδικήματα διαφθοράς; Καθένας απατεώνας σε κάποια φάση της ζωής του δε θα διέπραττε απάτες. Αυτό είναι από μόνο αρκετό για να πέσει στα «μαλακά» και να έχουμε ποινές με «αναστολή» που είναι περίπου βέβαιο πως θα οδηγήσουν στην ατιμωρησία;
Ανακεφαλαιώνοντας το «ηθικό δίδαγμα» που προκύπτει για όσους ασκούν εξουσία και μπορούν να ξεπλένουν κατάμαυρα χρήματα ή να λαδώνονται με μίζες είναι πως σε «είκοσι χρόνια που θα δικαστούν, ποιος ζει ποιος πεθαίνει» και πως αν πριν δεν είχαν διαπράξει κάποιο ειδεχθές έγκλημα, ο «βίος» τους είναι τόσο έντιμος που προεξοφλεί και την αθώωσή τους, όταν γίνει απολύτως ανέντιμος!!!
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
