Πως είδε ο «τουρίστας» τις Ημέρες Ρεθύμνου 2013

Που απέδειξαν στους υπόλοιπους διοργανωτές «καλλιτεχνικών εκδηλώσεων», πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει μια ομάδα εθελοντών, ακόμη και αν της λείπουν τα οικονομικά μέσα και αντιμετωπίζει ταυτόχρονα την αδιαφορία του «Δημοτικού Συστήματος». Πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει όταν έχει έμπνευση, κέφι, δημιουργικότητα και θέληση να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες. Και πόσα, συγκριτικά λίγα χρειάζονται, για να προσφέρει ενάμισι μήνα δωρεάν ποιότητας, στο Ρέθυμνο και στους επισκέπτες του.
Παρεμβλήθηκαν στο ενδιάμεσο διάστημα από πέρυσι, οι συνηθισμένες, συγκριτικά δαπανηρές και αδιάφορες «Εκδηλώσεις» που διοργανώνει κάθε χρόνο η ΚΕΔΗΡ. Αυτές ήταν τόσο η άχρωμη «Γιορτή της Κρητικής Διατροφής», στο Δημοτικό Κήπο, όσο και το «Καλοκαιρινό Φεστιβάλ», με τον αχταρμά των συναυλιών και τα Αθηναϊκά «πολιτιστικά» θεατρικά μπουλούκια στο θέατρο «Ερωφίλη». Α, ξέχασα και το «Αναγεννησιακό Φεστιβάλ», υπήρξε και αυτό, αλλά ήταν μια επανάληψη των παλαιοτέρων για πολύ λίγους, που δεν άξιζε ούτε να το θυμηθούμε.
Στις Ημέρες Ρεθύμνου λοιπόν, ξετυλίχτηκε ένα πλέγμα σαράντα μουσικών εκδηλώσεων, εκθέσεων, προβολών και περιπάτων, που μας έδωσε για άλλη μια φορά την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε ξανά, την πόλη μας.
Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να τις παρακολουθήσουμε όλες. Αγωνιστήκαμε πάντως, αναβάλαμε υποχρεώσεις, «χαρίσαμε» αλλά δεν πήγαμε, σε γάμους και βαφτίσεις και καταφέραμε να απολαύσουμε το μεγαλύτερο μέρος τους. Λυπηθήκαμε για όσες δεν είδαμε, διότι, αν κρίνουμε από το επίπεδο αυτών που παρευρεθήκαμε, ήταν ξεχωριστές, κάθε μια με το δικό της τρόπο. Πέρα δε από την καλλιτεχνική τους αξία, μας βοήθησαν να δούμε με μια άλλη ματιά το Ρέθυμνο. Με τη ματιά του ενδιαφέροντος με το οποίο περιηγείται ένας τουρίστας την Κρήνη Ριμόντι, την παραλία ή το Ενετικό Λιμάνι και όχι με τη βιασύνη της καθημερινότητας και με το ερευνητικό βλέμμα με το οποίο ψάχνουμε μια θέση κοντά στα σημεία αυτά, για να αφήσουμε το αυτοκίνητό μας.
Χαρήκαμε την έκθεση «Προσωπογραφία μιας Πόλης», με σπάνιο φωτογραφικό υλικό της ιστορίας του Ρεθύμνου, που πρέπει να γίνει φωτογραφικό άλμπουμ-λεύκωμα για να το έχουμε όλοι μας.
Περπατήσαμε δύο φορές την παραλία, για να θαυμάσουμε τους «μουσαμάδες» με τις φωτογραφίες της έκθεσης «Το Ρέθυμνο και η Θάλασσα», τότε και τώρα.
Θαυμάσαμε τις «Πατάτες» του Δημήτρη Χαντζόπουλου, στη γκαλερί Κανακάκη και απολαύσαμε για μια ακόμη φορά το γλυκόπικρο χιούμορ του, στην έκθεση γελοιογραφίας που λειτούργησε παράλληλα, στον ίδιο χώρο.
Γνωρίσαμε ένα Ρέθυμνο που δεν ξέραμε, παρόλο που το περπατούμε καθημερινά, στις ξεναγήσεις στα σπίτια της Παλιάς Πόλης, τα οποία οι ένοικοι άνοιξαν πρόθυμα, για να τα επισκεφτούμε. «Ξεποδαριαστήκαμε», αλλά γίναμε σοφότεροι, στα ζητήματα της ιστορίας της πόλης, με τους μακρινούς περιπάτους, στην Ανατολική και τη Δυτική πλευρά της.
Περάσαμε ένα πολύ γλυκό και κατανυκτικό μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, με τη συνοδεία του φλάουτου και του βιολοντσέλου στην Κρήνη Ριμόντι, παρόλο που δεν ακουγόταν πολύ δυνατά, λόγω της έλλειψης μικροφωνικής εγκατάστασης.
Είδαμε με άλλο, πιο ρομαντικό μάτι, το παλιό τελωνείο και το Φάρο στο Ενετικό Λιμάνι, με τη συνοδεία των «Modern Jazz Trio» και της συναυλίας των Ρίζου-Νικολόπουλου-Τσεβά.
Γνωρίσαμε τη «Βόρεια Πυλίδα» της Φορτέτσας, με συνοδεία των Σαξοφώνων του μουσικού κουαρτέτου στη συναυλία που έγινε εκεί και αναρωτηθήκαμε γιατί έπρεπε να μείνει κλειστός μέχρι σήμερα, ο ατμοσφαιρικός αυτός χώρος.
«Κουφαθήκαμε» από τη «Γοητεία του θορύβου», των κρουστών του Γεράσιμου Τσαγκαράκη, στο Τζαμί Ιμπραήμ Χαν.
Χαρήκαμε την έκθεση ζωγραφικής και το επαγγελματικό παίξιμο του κουαρτέτου σαξοφώνων του S.T.A.B, στον Άγιο Φραγκίσκο, που παρά τη «μεγαλοπρέπεια» του, σπανίως φιλοξενεί εκδηλώσεις και εκθέσεις.
Λυπηθήκαμε που «χάσαμε» το Duo Goliardi, στον Ναό της Αγίας Σοφίας, που αν δε μας απατά η μνήμη μας, είχε να ανοίξει από τη συναυλία της άρπας που δόθηκε εκεί με την ευκαιρία των Ημερών Ρεθύμνου, το 2012.
Ζηλέψαμε που η ηλικία μας δεν μας επέτρεπε να λικνιστούμε και να συμμετάσχουμε όρθιοι και πιο ενεργοί, στα τραγούδια και τις μουσικές των γνωστών από πέρυσι Belleville, στον ατμοσφαιρικό Κιουλούμπαση. Τους απολαύσαμε καθιστοί πάντως, από το απέναντι καφενείο. Το ίδιο συναίσθημα, σε μεγαλύτερο βαθμό, είχαμε και στη συναυλία των Yanneis στη Μαρίνα και για το λόγο αυτό, περάσαμε, αλλά δεν «σταθήκαμε».
Θαυμάσαμε το εξωτερικό του Παλαιοντολογικού Μουσείου, υπό τους ήχους των τρομπετών του Μουσικού Καρπού και τις πετυχημένες εναλλαγές των χρωμάτων του, από τα φωτιστικά εφέ των προβολέων του συνεργείου ήχου και φωτισμού, που έκανε εξαιρετική δουλειά, σε όλες τις εκδηλώσεις.
Εκστασιαστήκαμε από τις φωνές και το μπρίο των κοριτσιών της Λυρικής στο ωδείο Νερατζέ και απολαύσαμε το «Manolakis drum Bass Trio», στο Καρά Μουσά Πασά Τζαμί, που φέτος είχε γίνει πιο ατμοσφαιρικό, λόγω της αλλαγής θέσης της εξέδρας, για τις ορχήστρες που έπαιξαν εκεί.
Ακούσαμε τους ήχους του βιολιού, του τρομπονιού, της ηλεκτρικής κιθάρας και των υπόλοιπων δέκα μουσικών οργάνων, στην πλατεία Νομαρχίας, πίνοντας ρακές στο «καφενείο του Αστέρα» και αναρωτηθήκαμε γιατί η πλατεία αυτή μένει πάντα σκοτεινή και αχρησιμοποίητη.
Δε βρήκαμε κάθισμα για να απολαύσουμε το μουσικό σχήμα «Ελυρος» στο καλντερίμι της Φορτέτσας, στην οδό Κατεχάκη. Ακούσαμε πάντως τα καλύτερα για αυτούς, από τους φίλους μας, που κάθισαν μαζί μας στο Galero, από όπου παρακολουθήσαμε το κονσέρτο των Anamateur-Nissim, στην Κρήνη Ριμόντι την Παρασκευή, στην τελευταία εκδήλωση για φέτος.
Τα χαρήκαμε όλα και λυπηθήκαμε που πρέπει να περιμένουμε 11 μήνες, για τις επόμενες Ημέρες Ρεθύμνου του 2014. Που, ελπίζουμε να γίνουν, παρά τα οικονομικά προβλήματα λόγω υπαναχωρήσεων φοβικών προέδρων και ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, που ξέρουμε από πρώτο χέρι ότι αντιμετώπισε η ομάδα διοργάνωσής τους, φέτος. Όπως και να το κάνουμε, η επιτυχία έχει το κόστος της. Οι Άγγλοι πάντως έχουν μια έκφραση που νομίζουμε ότι ταιριάζει απολύτως στην περίπτωση. Λένε, λοιπόν, σε ελεύθερη μετάφραση: Αν δε μπορείς να τους νικήσεις, προσεταιρίσου τους. Αυτό πρέπει να κάνουν, κατά τη γνώμη μας, οι «παραδοσιακοί» οργανωτές εκδηλώσεων του τόπου μας, παραμερίζοντας τις όποιες «ζήλιες», για να απολαύσουμε εμείς και οι επισκέπτες μας, το ίδιο ποιοτικά απροβλημάτιστα και ευχάριστα, τις «Ημέρες Ρεθύμνου 2014». Στο τέλος-τέλος, αυτό θα είναι μεγάλο κέρδος για όλους και για την πόλη μας, που πρέπει να υπηρετούν και να στηρίζουν.