Πόθεν έσχες

Ας αναφέρουμε μερικά: 1. Καταστρέφεται ο υγιής ανταγωνισμός, αφού αυτοί που πληρώνουν τους φόρους τους, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τους φοροφυγάδες. 2. Ανεβαίνουν οι τιμές (π.χ. των ακινήτων) δημιουργώντας «φούσκες» σε διάφορους τομείς της οικονομίας. 3. Το κράτος -επειδή του λείπουν τα έσοδα από τους φόρους- αναγκάζεται να δανείζεται, δημιουργώντας εθνικό χρέος. 4. Το κράτος, λόγω των περιορισμένων εσόδων, περιορίζει τις κοινωνικές παροχές (υγεία, παιδεία κλπ.). 5. Στο βαθμό που δεν επιλύεται το ζήτημα της φοροδιαφυγής, οι κυβερνήσεις «αναγκάζονται» να υπερφορολογήσουν τους τίμιους φοροδότες (σήμερα μάλιστα, αυτό γίνεται μέχρι τελικής πτώσεως των μισθωτών και συνταξιούχων), που με τη σειρά του έχει ως αποτέλεσμα τη ρήξη του κοινωνικού ιστού της χώρας. 6. Τέλος -η σπουδαιότερη ίσως επίπτωση- αρχίζει να φαίνεται καθαρά στο λαό, ότι δεν πρέπει να είναι κανείς τίμιος και για να επιζήσει κανείς πρέπει να γίνει κλέφτης και για να γίνει πλούσιος πρέπει να είναι ληστής. Μ’ αυτόν τον τρόπο η κοινωνία και η χώρα οδηγούνται σε διάλυση.
Πρώτιστο καθήκον της κυβέρνησης -και ολοκλήρου του λαού που πρέπει να την πιέσει ανένδοτα- είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής. Αλλιώς πάμε φούντο. Και βέβαια η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να ανακαλύψει την Αμερική. Την ανακάλυψαν άλλοι. Ας εφαρμόσει τα ισχύοντα στην Ε.Ε. και τη Βόρεια Αμερική. Και αν δεν μπορεί, ας ζητήσει βοήθεια. Η Ε.Ε. είναι προθυμότατη.
Για την πάταξη της φοροκλοπής, πρέπει να εφαρμοστεί ότι: Την πρώτη φορά μπαίνει ένα βαρύτατο πρόστιμο και τη δεύτερη φορά το κλείσιμο της επιχείρησης και απαγόρευση στους ιδιοκτήτες για μια διετία να ανοίξουν οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση. Βέβαια χρειάζονται συνεχείς και σοβαροί έλεγχοι από αδιάφθορους ελεγκτές. Οι φοροκλέφτες πρέπει να παταχθούν αυστηρά και επειδή είναι φοροφυγάδες και επειδή είναι κλέφτες των φόρων που πλήρωσε ήδη ο κοσμάκης.
Όσο και αν φαίνεται παράξενο, υπάρχει ήδη στην Ελλάδα ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο κατά της φοροδιαφυγής, αλλά όμως οι κυβερνήσεις και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν στέργουν να το εφαρμόσουν: είναι ο νόμος περί «πόθεν έσχες». Τι λέει σε γενικές γραμμές ο νόμος; Λέει ότι ο κάθε πολίτης πρέπει να μπορεί να δικαιολογήσει ότι απέκτησε την κινητή και ακίνητη περιουσία του από έσοδα που έχει δηλώσει ήδη στην Εφορία. Πρέπει να δηλώσει το «πόθεν» την απέκτησε. Γιατί όταν ένας υπάλληλος εισπράττει το χρόνο 24.000 ευρώ, πώς μπορεί άραγε να αποχτήσει σε 20 χρόνια, δέκα ακίνητα, αξίας 2 εκατ. ευρώ; Ακόμα και αν ζούσε με αέρα και νερό, τα χρήματα που εισέπραξε τα 20 αυτά χρόνια, δεν φτάνουν ούτε για τα τέσσερα. Έτσι ο ελεγχόμενος, με το νόμο περί «πόθεν έσχες» θα κληθεί να πληρώσει φόρο περίπου 7 εκατομ. ευρώ. Όταν ένας έμπορος ή ελεύθερος επαγγελματίας δηλώνει ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ (το 2011 το 90% των επιχειρήσεων, βιομηχάνων και ελεύθερων επαγγελματιών δηλώσανε εισοδήματα κάτω από 20.000!), πώς μπορεί να έχει μετά από 20 χρόνια καταθέσεις 10 εκατομμυρίων; Με το «πόθεν έσχες» θα κληθεί να πληρώσει φόρο περίπου 8 εκατομμ. Έτσι, με το «πόθεν έσχες», το κράτος θα εισπράξει όλους τους φόρους που δεν μπόρεσε να συλλέξει τα προηγούμενα χρόνια. Και έτσι θα μπορέσουν να «αναπνεύσουν» οι τίμιοι φοροδότες, που έχουν οδηγηθεί την τελευταία διετία στην περιθωριοποίηση.
Από πού ν’ αρχίσουν οι αρμόδιοι τους ελέγχους; Από τη λίστα των 54.000 καταθετών που την τελευταία διετία-τριετία «έβγαλαν» κάποια δισ., σε τράπεζες του εξωτερικού. Επίσης, από τη λίστα «Λαγκάρντ» κλπ. Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνω μια σημαντική σημείωση. Τα άτομα που βρίσκονται στις λίστες δεν σημαίνει, με κανένα τρόπο, ότι είναι όλοι φοροφυγάδες. Όχι βέβαια. Η κοινή λογική λέει ότι οπωσδήποτε ένα μεγάλο ποσοστό (από 30% έως 70%) θα είναι φοροφυγάδες. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να δημοσιοποιούνται τα ονόματα που βρίσκονται στις λίστες (η δημοσιοποίηση μόνο το «κοινωνικό» κουτσομπολιό εξυπηρετεί). Η ελεγκτική κρατική δράση θα πρέπει να επικεντρώνεται στο αν τα χρήματα που εξήχθησαν ήταν δηλωμένα (δηλαδή νόμιμα) ή όχι (δηλαδή παράνομα). Στη δεύτερη περίπτωση θα πρέπει να εισπράττονται όλοι οι διαφυγόντες φόροι.
Αμέσως μετά πρέπει να πάρουν σειρά ελέγχου οι διατελέσαντες υπουργοί, οι βουλευτές, οι γενικοί γραμματείς, τα μέλη των διοικήσεων των Οργανισμών, οι ανώτεροι δικαστικοί, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλοδημοσιογράφοι των Αθηνών, οι εφοριακοί, οι τελωνειακοί, οι μεγαλοσυνδικαλιστές. Ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται για όλους τους πολίτες, άρα βαθμηδόν πρέπει να ελεγχθεί το πόθεν έσχες όλων των φορολογούμενων.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θα «πιαστεί» όλη η φοροδιαφυγή -τουλάχιστον αυτών των ατόμων που έχουν την περιουσία τους στην Ελλάδα και όσοι «βρίσκονται» σε κάποιες λίστες. Φυσικά η Πολιτεία θα πρέπει να κάνει διακρατικές συμφωνίες με όλες τις χώρες που είναι «προορισμοί» καταθέσεων (τέτοιες είναι τα ισχυρά οικονομικά κράτη και οι πάσης φύσεως «φορολογικοί παράδεισοι»). Αλλά με την εφαρμογή του πόθεν έσχες, θα ελαφρύνει και το βαρύ πολιτικό κλίμα, αφού οι «πονηροί» πολιτικοί θα φανερωθούν, θα δοθούν τα ονόματά τους στην κοινή γνώμη (πράγμα που είναι αναγκαίο να γίνει για όλους τους φοροφυγάδες), οι δε άλλοι (η πλειοψηφία ελπίζω) θα αποδοθούν «καθαροί» στους ψηφοφόρους τους.
Τα τρία τελευταία χρόνια έχω αρθρογραφήσει πάνω από 15 φορές για την εφαρμογή του πόθεν έσχες (το πρώτο σχετικό άρθρο το έγραψα τον Ιούνιο του 2010). Ουδείς συγκινείται. Και όμως: η μη χρησιμοποίηση του νόμου περί πόθεν έσχες είναι το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα κατά του ελληνικού λαού. Θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει ΤΩΡΑ.