Η πρώτη Κυριακή των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ είχε δυο νικητές: Τον Νίκο Ανδρουλάκη και το ίδιο το κόμμα.
Τον Νίκο Ανδρουλάκη για τους προφανείς λόγους. Παρέμεινε πρώτος, με διαφορά άνω των 8 μονάδων από τον δεύτερο. Παρά το γεγονός ότι δέχτηκε μεγάλη πίεση, με αφετηρία την βραδιά των Ευρωεκλογών κιόλας, άντεξε και είναι καθαρό φαβορί για τον δεύτερο γύρο. Κυρίως επειδή απέναντί του θα έχει τον Χάρη Δούκα, ο οποίος κατάφερε οριακά να «αποκρούσει» την «αντεπίθεση» του Παύλου Γερουλάνου, αλλά βγήκε από την πρώτη Κυριακή με πληγές.
Θα ήταν άλλη η συζήτηση με δίδυμο Ανδρουλάκη – Γερουλάνου την επόμενη εβδομάδα, άλλη τώρα με δίδυμο Ανδρουλάκη – Δούκα.
Η κακή επίδοση στην Αττική και κυρίως στην Α’ Αθηνών, με δεδομένο ότι μιλάμε για τον σχετικά πρόσφατα εκλεγμένο δήμαρχο Αθηναίων, δείχνει ότι για τον κ. Δούκα η δεύτερη Κυριακή συνιστά μια παρτίδα «όλα για όλα».
Αν κάνει και πάλι την ανατροπή και την έκπληξη (όπως είχε κάνει στις δημοτικές εκλογές, σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες), το ρίσκο που πήρε να διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, προφανώς θα του έχει βγει. Αν ηττηθεί, τότε θα έχει «κάψει» το χαρτί του εντός κόμματος, επειδή βιάστηκε να το παίξει, ενώ ταυτόχρονα θα έχει απωλέσει μεγάλο μέρος από το έρεισμα που είχε στους δημότες της πόλης του -τον περιμένει μια δύσκολη θητεία στον Δήμο.
Δύο σύντομα σχόλια ακόμα για τον κ. Δούκα: Κατά την γνώμη μου, όσο περισσότερο τον γνώριζε ο κόσμος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τόσο περισσότερο έχανε την δυναμική του. Πιθανόν να πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ικανό άνθρωπο, εν προκειμένω φάνηκε απροετοίμαστος για την περίσταση και δεν μιλώ μόνο για το debate. Νομίζω αποτελεί κοινή αίσθηση πώς μια εβδομάδα αργότερα να γινόταν οι εκλογές, ο κ. Δούκας είχε περισσότερες πιθανότητες να βγει 4ος παρά 2ος.
Το δεύτερο σχόλιο είναι κατά τη γνώμη μου το προφανές: ό,τι και να λέει ο ίδιος, η θέση του δημάρχου Αθηναίων έχει εξαιρετικά μεγάλες απαιτήσεις και δεν συνδυάζεται με την θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Ίσως τελικά να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσει το δίλλημα, πάντως ήδη τα «δύο καρπούζια» του στοίχισαν, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα στην Αθήνα.
Πίσω στον κ. Ανδρουλάκη όμως: η εμπειρία και η ικανότητά του σε εσωκομματικές εκλογές δεν αμφισβητείται. Στην προκειμένη περίπτωση έδειξε ότι πλέον διαθέτει και καλό πολιτικό αισθητήριο, την ικανότητα να διαβάζει σωστά και έγκαιρα τις περιστάσεις. Αντί να αφήσει το ΠΑΣΟΚ «εγκλωβισμένο» στην μιζέρια και την εσωστρέφεια της εσωκομματικής μίρλας, προκήρυξε εκλογές, διαφύλαξε (όπως και όλοι οι υποψήφιοι, αλλά στον πρόεδρο πιστώνεται περισσότερο) την ενότητα και την θεσμική ακεραιότητα της διαδικασίας, έβγαλε προς τα έξω αρχηγικό προφίλ, ίσως περισσότερο από ποτέ. Θεωρώ ότι το εισέπραξε στις κάλπες και εφόσον κερδίσει τελικά, θα βγει και ο ίδιος πολλαπλά ενισχυμένος.
Αρκούν τα παραπάνω για να συγκροτήσει το ΠΑΣΟΚ εναλλακτική κυβερνητική πρόταση;
Όχι, χρειάζονται πολλά ακόμα.
Αρκούν προς το παρόν για να το σταθεροποιήσουν στην δεύτερη θέση και στρέψουν κάμποσο επιπλέον ενδιαφέρον προς την πλευρά του –η αύξηση στη συμμετοχή δεν υπήρξε σαρωτική, δεν υπήρξε και αμελητέα.
Ως εκ τούτο, και αν δεν προκύψει κάποιο σφοδρό ξεκατίνιασμα την τρέχουσα εβδομάδα, το ΠΑΣΟΚ βγήκε ωφελημένο από αυτές τις εκλογές.
Πώς θα αξιοποιήσει το κέρδος του, εξαρτάται πρωτίστως από τον επόμενο πρόεδρο και την ομάδα του.
Αλλά και αυτό, το γεγονός δηλαδή ότι μοιάζει πλέον να ορίζει το ίδιο την τύχη του και όχι να ετεροκαθορίζεται, αποτελεί ήδη για το ΠΑΣΟΚ μια σημαντική αλλαγή προς το καλύτερο.
Υ.Γ. Οι υποψηφιότητες Παύλου Γερουλάνου – Άννας Διαμαντοπούλου, παρότι έχουν διαφορετικά πολιτικά χαρακτηριστικά, έχουν επίσης και κοινή δεξαμενή ψήφων. Επέλεξαν να κατέβουν και οι δύο αντί να βρουν κοινό βηματισμό, κατέγραψαν καλά ποσοστά και οι δυο, έχασαν και οι δυο, παρά το εξαιρετικό ντεμαράζ των τελευταίων ημερών, κυρίως του Παύλου Γερουλάνου.
Υποψιάζομαι ότι πια το έχουν μετανιώσει και οι δυο που δεν προσπάθησαν να τα βρουν.
