Πηγαίνοντας ο ξένος στην Αγγλία βάζει σε ένα φάκελο τη φωτογραφία και ένα γράμμα και τα στέλνει του γέρου στο χωριό.
Παίρνει εκείνος το γράμμα αλλά δεν μπορούσε να το διαβάσει γιατί ήταν αγράμματος, σκέφτηκε λοιπόν να πάει στο δάσκαλο που ήταν γραμματιζούμενος, του κάνει την ιστορία με τον ξένο και του δίνει το γράμμα, το ξανοίγει ο δάσκαλος και λυπημένος κουνεί τη κεφαλή και του λέει, «καημένε Γιάννη δε μπορώ να στο διαβάσω γιατί δε κατέχω εγγλέζικα».
Το παίρνει ο γέρος και πάει στον παπά του χωριού, αλλά παίρνει την ίδια απάντηση, τα ίδια έγιναν και με τον πρόεδρο. Απογοητευμένος ο γέρος ρωτάει τον πρόεδρο ποιος θα του διαβάσει το γράμμα. Τον συμβουλεύει ο πρόεδρος να κατέβει στη Χώρα και θα βρει κιανένα να κατέχει εγγλέζικα.
Έτσι λοιπόν και έγινε. Την άλλη μέρα πρωί-πρωί ετοιμάστηκεν ο γέρος μπήκε στο λεωφορείο και κατέβηκε στη Χώρα. Που θα βρει εδά να του διαβάσουν το γράμμα, λίγα μέτρα ποιο πέρα από τη στάση θωρεί ένα κύριο με κουστούμι, γραβάτα ρεμπούμπλικα και μπαστούνι και σκέφτηκε ότι βρήκε το κατάλληλο άνθρωπο να του διαβάσει το γράμμα.
Σιμώνει λοιπόν και του λέει πως έχει ένα γράμμα και επειδή δεν ξέρει γράμματα αν μπορούσε να του το διαβάσει, πολύ ευχαρίστως του λέει ο καλοντυμένος κύριος και παίρνει το γράμμα.
Τον ανοίγει και λέει στο γέρο ότι είναι γραμμένο στα εγγλέζικα και αυτός εγγλέζικα δεν ξέρει. Μανισμένος ο γέρος του λέει «δεν ντρέπεσαι να μην κατέχεις εγγλέζικα και φορείς και κουστούμι και γραβάτα και ρεμπούμπλικο και μπαστούνι;». Και η απάντηση που πήρε ήταν, «στένου μπρε κουμπάρε να τα βγάλω να στα δώσω να τα βάλεις εσύ να δούμε ανε το διαβάσεις».
Μάλλον πως ο γέρος της ιστορίας μας ήταν ο πρώην πρόεδρος της Cretan Lines, που υπέγραψε το ναυλοσύμφωνο στα εγγλέζικα χωρίς να ξέρει τη γλώσσα. Μόνο που αυτός δεν μπήκε και στον κόπο να βρει κάποιον να του το διαβάσει, και να τα αποτελέσματα.
