Σχεδόν όλοι μας παραπονιούμαστε και κατηγορούμε «για τα χάλια» που βιώνουμε στον τόπο μας, (στα διάφορα «επίπεδά» του), όμως συνήθως κατηγορούμε όλους τους άλλους πλην… του εαυτού μας!
Αν μπορούσαμε να απαλλάξουμε τους εαυτούς μας από αυτήν την Παπική αλανθαστοσύνη του, ώστε να απομακρύνουμε τα ομώνυμα «γυαλιά» του, θα διαπιστώναμε χρησιμότατα και διδακτικότατα πράγματα!
Υπάρχουν διάφορες δημοτικές λειτουργικές στα δημοτικά πράγματα κάθε δήμου.
Η «αποτελεσματικότερη» λειτουργική, αυτή που, σαν την μελισσοβασίλισσα «γεννά» απεριόριστες ψήφους, είναι η ρουσφετολογική λειτουργική!
Εκείνη που μόνο χαϊδεύει τα «αυτιά» των ψηφοφόρων, εκείνη που έχει διαγράψει «εμφαντικά» από το λειτουργικό λεξικό της εκείνην την αποτρεπτική και δυσαρεστισογενή λεξούλα το, (πολλές φορές, απαραίτητο), « όχι».
Θα επικαλείτο κανείς το αυτονόητο, ότι δηλ. για να υπάρξει και να βλαστήσει μια τέτοια λειτουργική χρειάζεται το απαραίτητο «έδαφος» στο οποίο θα καλλιεργηθεί, δηλαδή για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, θα πρέπει να υπάρχουμε εμείς που ζητούμε «τα προϊόντα» της! Και αυτή είναι η αλήθεια.
Αν ανατρέξουμε «στην ιστορία» θα βρούμε πολύ επιμορφωτικά παραδείγματα, θα λάβουμε πολύ χρήσιμα «ηθικά διδάγματα»!
Στην λειτουργική αυτή δεν χρειάζονται προβληματισμοί για τη λύση των (τοπικών) προβλημάτων, δεν χρειάζονται μελέτες και οράματα για συνθέσεις προγραμμάτων και στοχοθετήσεις δράσεων, διότι αυτά «δεν βγάζουν ψήφους»!
Με τέτοιες δημοτικές λογικές οι γνώσεις και οι εμπειρίες είναι «βαρίδια», διότι δεν σε αφήνουν να απαλλαγείς από την υπευθυνότητα και την σοβαρότητά σου.
Αυτή η δημοτική πρακτική αποστρέφεται τον εποικοδομητικό διάλογο, προσπερνά την τεκμηρίωση και την έννοια κάθε ενημέρωσης και συμφωνίας, υποβαθμίζει και αχρηστεύει οποιεσδήποτε «σπουδές» και προσπάθειες για αναλύσεις και συνθέσεις στο χώρο των δημοτικών προβλημάτων.
Είναι μια απλή «μέθοδος» αρκεί να μπορείς, (δηλ. να έχεις το «λειτουργικό» αυτό στον χαρακτήρα σου), να την ακολουθήσεις και να την εφαρμόσεις!
Είναι γεγονός, «ιστορικά» αποδεδειγμένο, ότι αυτή η λειτουργική μπορεί να λύνει προσωπικά προβλήματα κάθε είδους και ποικιλίας.
Όμως είναι εξ ίσου (και χειρότερα…) ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι αυτή η λειτουργική, σίγουρα (!) δεν λύνει κανένα τοπικό πρόβλημα, δεν προωθεί καμιά λύση τοπικού προβλήματος! Απεναντίας αυξάνει, γεωμετρικά, όλα τα υπάρχοντα προβλήματα, και προσθέτει νέα προβλήματα.
Εδώ έχουμε μια τοπική μάχη «επιβίωσης»!
Τα προσωπικά αιτήματα-απαιτήσεις (τα οποία υπηρετεί η ρουσφετολογική λειτουργική) ενάντια στον γενικό απαιτούμενο σχεδιασμό, στην σοβαρή και απαιτούμενη στοχοθεσία, στον μελετημένο και τεκμηριωμένο προγραμματισμό και στη ζωτική ανάγκη της θεσμικής δράσης υλοποίησης λύσεων!
Το αποτέλεσμα αυτής της «μάχης» είναι… φυσιολογικό και δεδομένο.
Όπου εφαρμόζεται η ρουσφετολογική λειτουργική έχουμε μια «κατά κράτος» ήττα και «εξαφάνιση» του συνολικού συμφέροντος, και μια διάχυτη «επικράτηση» των προσωπικών «ικανοποιήσεων». Δεν θα χρειαζόταν, νομίζω, να θυμίσω, το ποιοι «ωφελούνται» από τις ανεξέλεγκτες καταλήψεις, από την «ελεύθερη» ηχορύπανση, από τη διάχυτη αυθαίρετη στάθμευση, από, από, από! Απλά θα επισημάνω, ότι ο μόνος που ζημιώνεται και ταλαιπωρείται από αυτήν την ιδιότυπη «κατοχή» είναι ο πολίτης και το «κοινό συμφέρον» του τόπου.
Κάποιοι μετέχοντας στα λεγόμενα «κοινά», θεωρούν και αξιολογούν ως ύψιστη υπόθεση την «συλλογή» ψήφων, «θυσιάζοντας» την πραγματική ουσία αυτής της ένταξής τους, που είναι η συμμετοχή σε μια προσπάθεια λύσης των τοπικών προβλημάτων. Και επειδή υπάρχει ετούτη η αναμφισβήτητη ιστορική αλήθεια, απλά και αναζητησιακά μπαίνουν σε αυτήν την λειτουργική, «πουλώντας» την ουσία στις ψήφους! Μάλιστα αυτή η κατηγορία ψηφοσυλλεκτών, ενδεχομένως να είναι και η περισσότερον επιθυμητή από τους δημοτικούς συνδυασμούς!
Κάποιοι άλλοι, που βάζουν πιο «μπροστά» την ευθύνη, το «περιεχόμενο», τις προτάσεις, την τεκμηρίωση, τον διάλογο και όλα αυτά τα (ουσιαστικώς!) χρήσιμα, πλην του ότι, συνήθως «δεν έχουν τύχη», δεν έχουν και καμιά ιδιαίτερη προτίμηση από τους συνδυασμούς, μένοντας πολλές φορές «στα αζήτητα»!
Ρουσφέτια και μόνον ρουσφέτια, είναι «η σημαία» κάποιων, που βρίσκουν μπόλικη «πελατεία»!
Εμείς οι ψηφοφόροι είμαστε που ψηφίζουμε, εμείς είμαστε που επιλέγουμε!
Ότι «αγοράσουμε» αυτό θα αποκτήσουμε!
Αν εγκρίνουμε τα ρουσφέτια, τότε, σίγουρα, θα συνεχίσουμε να έχουμε τα σημερινά, και ακόμη χειρότερα, «χάλια» μας!
Η Αλλαγή θα έλθει, μόνον από μας!
Είναι απλό το «ερώτημα» στο οποίο καλούμαστε ν’ απαντήσουμε (και) στις προσεχείς εκλογές:
Ενδίδουμε στην κιρκική ρουσφετολογική λειτουργική, (με όλες τις, γνωστές, συνέπειές της), ή «κλείνοντας τα αυτιά μας» την διώχνουμε και ψηφίζουμε την υπευθυνότητα, τις συγκροτημένες απόψεις και προτάσεις, τους πειστικούς σχεδιασμούς με τις σαφείς στοχοθεσίες, τα καθαρά και φωτεινά οράματα, την αισιοδοξία και την, πραγματική, ελπίδα για το μέλλον του τόπου μας;
Η απάντηση, και οι συνέπειες της, είναι ολόκληρες δικές μας!
* Ο Νίκος Νίνος είναι δημοτικός σύμβουλος Ρεθύμνου
