Σήμερα έχουμε καλή νεολαία

Εμείς οι ηλικιωμένοι της πόλης μας, ανεξάρτητα του επαγγέλματος που είχαμε, συνηθίζουμε μετά από τις λίγες υποχρεώσεις που έχουμε και εφόσον δεν έχουμε σοβαρό πρόβλημα υγείας, να πραγματοποιούμε συναντήσεις για παρέα. Πρώτα πίνουμε καφέ και στο τέλος μια ή δυο ρακές με εκλεκτά μεζεδάκια. Χαρτοπαίγνιο ή τάβλι λίγες φορές. Προτιμούμε τη συζήτηση διαφόρων γεγονότων από τις εποχές που περάσαμε ή από τη σημερινή μας. Επιλέγουμε μαγαζί εκτός του κέντρου της πόλης, εκεί όπου υπάρχει ησυχία και ωραίο περιβάλλον.

 

Πρόσφατα η συνάντησή μας έγινε σε γνωστό μαγαζί κοντά στη Σχολή Χωροφυλακής. Αυτήν την φορά στην παρέα είχαμε συμμετοχή επτά άτομα. Για να είμαστε όλοι μαζί, ενωθήκανε δυο τραπέζια των τεσσάρων θέσεων. Οι τρεις πήραμε ελληνικό καφέ, οι δυο βραστάρι και οι άλλοι δυο πορτοκαλάδα.

 

Συγχρόνως λέγαμε διάφορα, όπως για τα κηπευτικά, τις ελιές όσοι έχουνε, για τα εγγόνια και σχολιάζαμε διάφορα κοινωνικά ή πολιτικά θέματα που συμβαίνουν σήμερα.

 

Μετά από λίγο έφθασε και η ώρα της ρακής. Έγινε η παραγγελία και συνοδευότανε όπως πάντα, με τους καλύτερους μεζέδες που διαθέτει το άριστο, μαγαζί της πόλης μας. Κατά την ευχάριστη απόλαυση αυτών, περισσότερο όλοι μας επεκταθήκαμε στη συμπεριφορά των νέων της σημερινής εποχής, συγκρίνοντάς την και με τη δική μας όταν κάποτε και εμείς είχαμε τη δική τους ηλικία: όπως π.χ. όταν βρεθούμε σε τράπεζα για ανάληψη χρημάτων, οι νεότεροι προσφέρουν θέση κατά την ώρα της αναμονής για την εκτέλεση αυτής. Στα ιατρεία και στα νοσοκομεία, στις αίθουσες αναμονής των το ίδιο συναντούμε. Ομοίως στα λεωφορεία που μεταφέρουν πολλούς νέους εις τα σχολεία, υπάρχει, αρκετή προθυμία παραχώρησης καθίσματος. Και ακόμα σε πολλές άλλες περιπτώσεις οι ηλικιωμένοι δέχονται καλές συμπεριφορές όπως στις διαβάσεις πεζών στην πόλη, στα καταστήματα, στα σούπερ μάρκετ, στις εκκλησίες κ.λπ. Αυτό φανερώνει ότι οι γονείς και τα σχολεία διαπαιδαγωγούν πολύ σωστά τα παιδιά τους και επίσης αυτό φανερώνει ότι συνεχίζουν οι ρίζες από τη δική μας εποχή και ιδιαίτερα μένουμε ικανοποιημένοι.

 

Αφού τελείωσε η ρακή και ο χρόνος παραμονής μας, φύγαμε για τα σπίτια μας με την υπόσχεσή μας ότι σύντομα θα βρεθούμε πάλι μαζί σε παρέα κατόπιν συνεννοήσεως στο ίδιο ή σε άλλο μαγαζί.

 

Από την προηγούμενη παρέα, ο Γιάννης, την επόμενη εβδομάδα, πήρε το λεωφορείο και πήγε στα Χανιά να συναντήσει για παρέα τους φίλους του, που είχανε υπηρετήσει μαζί πριν πολλά χρόνια. Η συνάντησή των έγινε στην Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, όπου και είχε αρκετή προσέλευση συναδέλφων από ηλικία 75 μέχρι και 90 ετών. Συνηθίζουν να πραγματοποιούν συναντήσεις μια φορά την εβδομάδα για μια καλή παρέα που συνοδεύεται πάντοτε από καφέ, ρακή, πορτοκαλάδα και από φρούτα της εποχής από δικές τους προσφορές, καθήμενοι όλοι τους γύρω στη μεγάλη τραπεζαρία της ένωσης. Συγχρόνως γίνεται συζήτηση μεταξύ των για διάφορα που αφορούν το καθένα χωριστά ή και για το σύνολο όλων. Πρωτεύουν για την υγεία, τα οικογενειακά, τα κοινωνικά και για τα οικονομικά που είναι σήμερα το πλέον σοβαρό πρόβλημα όλων μας.

 

Ο Γιάννης κάθισε και είχε απέναντί του, τον φίλο του Λευτέρη Π. της ίδιας ηλικίας (80 ετών) που έχουν γνωριμία από πριν 45 χρόνια. Αρχίσαμε τη συζήτηση πρώτα για την καλή μας υγεία που έχουμε και μετά για τα κοινωνικά της εποχής μας που αφορούν περισσότερο την ηλικία μας από τους νεότερούς μας.

 

Ο Γιάννης που πήρε πρώτος το λόγο, είπε ότι η ηλικία μας στο Ρέθυμνο, Λευτέρη, δέχεται καλή συμπεριφορά και του είπε διάφορα παραδείγματα που έχουν συμβεί πρόσφατα στον ίδιο.

 

Πριν καλά-καλά να προλάβει να τελειώσει παίρνει αμέσως τον λόγο ο Λευτέρης, γελαστός και του λέει: Γιάννη, σήμερα έχουμε καλή νεολαία. Ξέρεις γιατί το λέω; Την Κυριακή που πέρασε, πήρα τη γυναίκα και τα εγγόνια μου και πήγαμε στον Ομαλό να δούμε τα χιόνια. Φεύγοντας από το ωραίο θέαμα που απολαύσαμε, μετά από λίγη απόσταση μου έπιασε λάστιχο στο αυτοκίνητο. Με προσέξανε που περνούσανε με το αυτοκίνητό τους τρία νέα παιδιά και σταματήσανε μόνοι τους χωρίς να τους ζητήσω βοήθεια. Μου λένε: Τι έπαθες θείε, μην αγχώνεσαι, εμείς θα σου το φτιάξουμε. Σε πέντε λεπτά είχανε βάλει την ρεζέρβα και μου λένε στο καλό και πάτε. Εγώ προσφέρθηκα και τους πληρώσω, δεν το δεχτήκανε, τους ευχαρίστησα και φύγανε.

 

Να, γιατί Γιάννη, σου είπα ότι σήμερα έχουμε καλή νεολαία και αυτό ικανοποιητικά επιδρά στην ελληνική οικογένεια.

 

Και πάλι του απαντώ: Λευτέρη, πράγματι έδωσες καλό χαρακτηρισμό για τους νέους της εποχής μας. Επίσης, η λέξη «θείε» που σου είπανε αντί «κύριε», αυτό φανερώνει μεγάλο σεβασμό. Τα χρόνια, που εμείς είχαμε την ηλικία τους, ποτέ δεν είχαμε ακούσει τους μεγαλύτερους μας να τους λένε κύριους αλλά μόνο θείους. Αυτό είναι ικανοποίηση για εμάς που συναντούμε συνήθειες που έχουν ρίζες από τη δική μας εποχή.

 

Η παρέα τελείωσε για όλους, οι Χανιώτες για τα σπίτια τους και εγώ για το ΚΤΕΛ με προορισμό το Ρέθυμνο. Κατά την πορεία μου και πάλι παρόμοια συμπεριφορά αντίκρισα στο λεωφορείο. Στη στάση Βρύσες είχε κάθοδο ένας ηλικιωμένος με πρόβλημα στο πόδι κρατώντας κατσούνα στο χέρι του προσπαθούσε να κατεβεί. Όμως με τη βοήθεια του εισπράκτορα και μιας κοπέλας επιβάτισσας, κατέβηκε με ασφάλεια και τον παρέλαβαν οι δικοί του που τον περιμένανε.

 

Εδώ θα τελειώσω την περιγραφή των πολλών και καλών συμπεριφορών της σημερινής μας νεολαίας προς τους ηλικιωμένους όπου και να βρεθούν.

 

Οι ηλικιωμένοι αναγνωρίζουν με ικανοποίηση τη συμπεριφορά τους. Όμως τους συμβουλεύουμε να συνεχίσουν ακόμα περισσότερο προς τα νέα παιδιά που μεγαλώνουν σήμερα με πολλές διαφορετικές συνθήκες ζωής για να διατηρηθούν εις την οικογένεια. Οι αρχές και οι παραδόσεις που είναι το μόνο στήριγμα αυτής για να βαδίσουν κι αυτά με αποτελεσματικότητα εις το μέλλον.