Κάθε πολιτική-οικονομική μεταστροφή είναι δύσκολη, έχει κόστος και φέρνει αποτέλεσμα μόνο αν η προσπάθεια είναι ειλικρινής και αν η πολιτική ηγεσία του τόπου θέτει όλες της τις δυνάμεις στην υπηρεσία του επιθυμητού σκοπού… Εξίσου σημαντική είναι και η ενημέρωση της κοινής γνώμης προκειμένου να αναζητηθούν κοινωνικές συμμαχίες απαραίτητες για τη στήριξη ενός διαφορετικού πλαισίου σε σχέση με υποσχέσεις και προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί κυρίως, όμως, για την απελευθέρωση από ψευδαισθήσεις, εύκολους λαϊκισμούς, ιδεοληψίες, ταμπού, κομματικό εναγκαλισμό και ταύτιση του κράτους με το κόμμα… Απαγκίστρωση από φαύλες νοοτροπίες και από την άρνηση προσαρμογής του πολιτικού προσωπικού- του κρατικού μηχανισμού και της κοινωνίας στα νέα δεδομένα…
Τους τελευταίους όμως μήνες η αναγκαία μεταστροφή του «Σαούλ σε Παύλο» εξελίχθηκε σε εντελώς λάθος πλαίσιο με αποτέλεσμα η χώρα να δοκιμάσει τις αντοχές της και να κινδυνεύσει η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και το κοινό μας νόμισμα. Την πορεία αυτή όμως δεν την πίστεψαν οι κυβερνώντες ενώ σε εσωκομματικό επίπεδο (ΣΥΡΙΖΑ) οι αντιστάσεις είναι στα όρια της διάσπασης με το σουρεαλισμό να κυριαρχεί μιας και ένα μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίζει τα μνημονιακά μέτρα δηλώνοντας ότι ταυτόχρονα στηρίζει την κυβέρνηση… Η φράση του Ν. Βούτση «Είμαστε στη μνημονιακή παρέα, αλλά όχι στη μνημονιακή λογική», φανερώνει τη μεγάλη σύγχυση και τα ποικίλα αδιέξοδα τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του κυβερνητικού σχήματος. Το κόστος αυτής της σύγχυσης σύμφωνα με το Reuters αγγίζει ή ξεπερνάει τα 63 δισ. χωρίς ακόμα να έχει κερδηθεί το «παιχνίδι» στο σύνολό του… Για την ώρα εξακολουθούμε να κερδίζουμε χρόνο χωρίς μάλιστα να γνωρίζουμε πώς θα τον αξιοποιήσουμε, αφού τα σκληρά μέτρα υπερψηφίζονται από κόμματα της αντιπολίτευσης ενώ η εφαρμογή τους θεωρείται αμφίβολη για να μην κάνουμε λόγο για την αποτελεσματικότητά τους μιας και ο υφεσιακός τους χαρακτήρας δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας… Κι αυτό ως αποτέλεσμα της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να αντιταχθεί στο πελατειακό κράτος και να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες.
Φως φανάρι λοιπόν ότι είναι δύσκολη η μεταστροφή του «Σαούλ σε Παύλο», ότι δηλαδή είναι ουσιαστικά ανέφικτο να εφαρμοστεί ένα πολύ υφεσιακό πρόγραμμα (αποτέλεσμα μιας άστοχης διαπραγμάτευσης) και μάλιστα από μια κυβέρνηση που δεν πιστεύει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που θα έδιναν ώθηση στην επιχειρηματικότητα και θα οδηγούσαν την οικονομία σταδιακά σε ανάταση.
Αναμφίβολα λοιπόν σε λίγα χρόνια θα βρεθούμε στο ίδιο σημείο και πιθανόν σε δυσκολότερο και πιο ασφυκτικό πλαίσιο…
E-Mail: pgiannoulakis@yahoo.gr
Twitter:@pgiannoulakis
