Σβάστικα, οπαδοί, καλλιστεία!

      Tο ερώτημα που προκύπτει μετά τα τελευταία γεγονότα είναι, αν η κοινωνία ευτυχώς λυτρώθηκε επιτέλους από τον μεγάλο κίνδυνο του ολοκληρωτισμού, όπως τον φαντάζονταν μερικοί τραμπούκοι με σωματοδομή τριγωνική ή τετραγωνική.

 

      Η απάντηση είναι πως όχι. Ο μέγιστος κίνδυνος που αιωρείται στην κοινωνική «ατμόσφαιρα» ήταν, είναι και θα είναι η ηλιθιότητα. Μια κοινωνία ηλιθίων είναι αναπόδραστα επικίνδυνη και σίγουρα θα εκκολάπτει διάφορους «-ισμούς» με μεγάλη ευκολία, ανά περιόδους. Άλλωστε όλοι οι καθώς πρέπει «χρυσαυγολόγοι» εξαντλούν τις συζητήσεις σε περιφερειακά αίτια του φαινομένου «ναζισμός» και δεν εστιάζουν στο κύριο, που δεν είναι άλλο από την ηλιθιότητα των θιασωτών του.

 

      Ωστόσο, αν οι «σβάστικες» αποτελούν αναμφίβολα το διαπιστευτήριο της επισήμου ηλιθιότητας, ας μην εφησυχάζουν οι λιγότερο ηλίθιοι που κραδαίνουν άλλα λιγότερο ζοφερά κομματικά σύμβολα που δεν αποτελούν επιβεβαίωση ευφυΐας και ηθικής.

 

      Επειδή δε χρειάζονται περαιτέρω αναλυτές «χρυσαυγολόγων» και «συνταγματοξολόγων» επισημαίνω δύο ειδήσεις που τεκμηριώνουν την πλήρη «εξηλιθιοποίηση» της κοινωνίας μας, αν και οι αναφορές κινούνται εκτός πολιτικού «λογικοφανούς τόξου».

 

«Μαχαιρωμένος 23χρονος οπαδός χαροπαλεύει μετά από συμπλοκές εκατοντάδων οπαδών σε επαρχιακή πόλη της Στερεάς».

 

      Η είδηση αυτή αποτελεί αξιόπιστο δείκτη για το επίπεδο που έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία. Νεαροί σφάζονται για ποδοσφαιρικά «ιδανικά» και θα είναι οι ίδιες ομάδες που θα τροφοδοτήσουν μελλοντικά τις «χρυσές αυγές» των τραμπούκων. Το σύστημα βολεύεται σίγουρα να εκτονώνει την οργή των νέων σε παναθηναϊκο-ολυμπιακά μαχαιρώματα, παρά σε απαιτήσεις και διεκδικήσεις έναντι των δημίων αυτής της νεολαίας που την καταδίκασε σε φτώχεια ανεργία και συνεπώς εξαθλίωση.

 

      Οι οπαδοί των παναθηναϊκο-ολυμπιακών είναι οι εκκολαπτόμενοι «Κασιδιάρηδες», αλλά δεν κάνει να το λέμε, γιατί «ένας Κασιδιάρης την ημέρα, το μυαλό το κάνει πέρα…».

 

      Ταυτόχρονα επίσης με τις προσαγωγές των χρυσαυγόπουλων στους εισαγγελείς που αίφνης «έδεσαν» τις κατηγορίες -άργησαν είναι η αλήθεια, αλλά «κάλλιο αργά…»- το νησί της λεβεντογέννας και πάντα δημοκρατικής Κρήτης επιλέγει τη «Μις και τη Σταρ Κρήτη», γιατί εκτός των άλλων, το νησί εκτός από πλεόνασμα δημοκρατίας διαθέτει και πλεόνασμα ομορφιάς. Δεκαεπτάχρονα κοριτσόπουλα, -μεταξύ των οποίων και μια μεγαλύτερη σε ηλικία… δασκάλα στο επάγγελμα- λικνίζονται φορώντας τα μπικίνι τους, απαντούν βαθυστόχαστα είναι η αλήθεια σε εξίσου βαθυστόχαστες ερωτήσεις της «επιτροπής». Η ανεργία θα πει κάποιος. Η ηλιθιότητα θα πει κάποιος άλλος.

 

      Κι όμως όλα αυτά οδηγούν σ’ ένα κοινό παρανομαστή που περιλαμβάνει μια κοινωνία που υποστηρίζεται μηχανικά, αφού τα ζωτικά της όργανα είναι σε απόλυτη καταστολή. Το μικρόβιο της «ηλιθιότητας» φαίνεται να πλήττει ολοκληρωτικά τον καθένα και εμφανίζει διάφορα συμπτώματα. Άλλος ηλίθιος σ’ αυτή τη χώρα γίνεται δολοφόνος στ’ όνομα του Χίτλερ, άλλος στ’ όνομα του Ολυμπιακού, άλλος προσδοκά πρωτογενές πλεόνασμα, άλλος στήνεται στα ριάλιτι για να κριθεί απ’ τον Μουρατίδη, άλλη κουνιέται σε πασαρέλες ομορφιάς μ’ ένα αριθμό στον καρπό της και η ζωή των …ηλιθίων συνεχίζεται. Ειδοποιός διαφορά σ’ όλα τα παραπάνω είναι ο χαρακτήρας του «αιμοσταγούς» ή του «αναίμακτου» ηλίθιου.

 

      Οι μόνοι έξυπνοι σ’ αυτή τη χώρα κρύβουν επιμελώς τα …στικάκια!