Σερφάρισμα στο διαδίκτυο…

Μπαίνω στο διαδίκτυο για να σερφάρω… και διαβάζω διάφορα…

 

Αρχίζοντας με τα όμορφα, διαβάζω ότι δυο άνθρωποι συνεχίζουν να είναι ερωτευμένοι σαν τρελοί, μετά από σχεδόν 40 χρόνια γνωριμίας κι ας μην παντρεύτηκαν ποτέ! Μπορεί τελικά αυτό να είναι και το απόλυτο μυστικό του έρωτά τους. Ποιος ξέρει. Εντάξει έχουμε ακούσει και για παραπάνω χρόνια. Τι να τους ευχηθεί κανείς; Τα καλύτερα και να ‘ναι τουλάχιστον έτσι όπως είναι τώρα, ευτυχισμένοι για πάντα και να καταφέρουν να κάνουν νέο ρεκόρ!

 

Αλλά μετά την είδηση για αγάπες και έρωτα υπάρχουν θέματα που κυριολεκτικά καίνε τον κοσμάκη…

 

Διαβάζω λοιπόν και το μεταφέρω με κάθε επιφύλαξη, για το αν είναι αλήθεια ή όχι, ότι ξεκινά πιλοτικά η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας λέει στα ελληνικά δημοτικά σχολεία! Και από του χρόνου θα γίνει εντατικοποίηση σε όλη τη χώρα!

 

Οι παραγωγοί του «Survivor» και κάποιων άλλων προγραμμάτων της ελληνικής τηλεόρασης είναι Τούρκοι και καρπώνονται όλα τα κέρδη, τα οποία δεν είναι και λίγα.

 

Το τζαμί στο Βοτανικό κατασκευάζεται με πυρετώδεις ρυθμούς και σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμο.. έτσι όπως ακριβώς γίνεται δηλαδή και με τα άλλα, ζωτικής σημασίας ελληνικά έργα, νοσοκομεία, σχολεία, δρόμους κτλ. σε όλη την επικράτεια!

 

Οι Έλληνες πλακώνονται μεταξύ τους (σπάνιο φαινόμενο, αλλά είναι γεγονός!), γιατί οι μισοί θέλουν τους λαθρομετανάστες και οι άλλοι μισοί όχι!

 

Η ισλαμοποίηση της χώρας προχωρά με προσεκτικά αργούς, αλλά κυριολεκτικά γοργούς και στοχευόμενους ρυθμούς, αν όλα αυτά που διαβάζω στα ΜΜΕ είναι αλήθεια.

 

Όχι δεν είμαι ρατσιστής σε καμία περίπτωση, αλλά η λογική λέει, ότι θα κοιτάξω πρώτα το σπίτι μου και μετά του γείτονα, αφού πριν κάνω ένα σχετικό προγραμματισμό και όχι αφήνοντας τα πάντα στην τύχη… όλοι βέβαια υποθέτω πως γνωρίζουμε τον εξαιρετικό προγραμματισμό του ελληνικού κράτους!

 

Οι συντάξεις διαρκώς μειώνονται με προσεκτικούς ρυθμούς, για να συνηθίσει και να αποκοιμηθεί ο κόσμος, ώστε να μην αντιδράσει. Σχέδιο εξαιρετικό, που έχει πετύχει χίλια τις εκατό και αξίζουν συγχαρητήρια στην κυβέρνηση, που το εφαρμόζει με μαεστρία και απαρέγκλιτα από το στόχο της, ο οποίος λέγεται πως είναι να φτάσουν οι συντάξεις σε επίπεδα Βουλγαρίας και Ρουμανίας κάτω από 300 ευρώ! Άλλωστε μόλις προχθές 6-3-2017 είπε στην τηλεόραση κάποιος ειδικός, ότι οι σημερινοί τριαντάρηδες θα είναι τυχεροί αν πάρουν σύνταξη 300 ευρώ!

 

Με τον ίδιο νόμο που έκοψαν το ΕΚΑΣ από κάθε παππούλη στη χώρα, έδωσαν χίλια ευρώ έμμεση αύξηση στους μισθούς των βουλευτών, αλλά ως δια μαγείας κανείς από την αντιπολίτευση δεν διαμαρτυρήθηκε! Πρώτη φορά ξανασυμβαίνει αυτό!

 

Όσοι κυβέρνησαν από τη μεταπολίτευση το 1974 μέχρι πρόσφατα, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια το καράβι κατ’ ευθείαν στα βράχια, ζητάνε και τα ρέστα μετά από 42 χρόνια απίστευτης ρεμούλας και απομύζησης του Έλληνα πολίτη και του κράτους (όπως κατά κόρον έχει γραφτεί στις εφημερίδες και τα ΜΜΕ της χώρας, με αποδεικτικά στοιχεία).

 

Οι αριστεροί λένε ότι φταίνε οι προηγούμενοι για την κατάντια και ότι η αριστερά δεν φέρνει καμία ευθύνη! Είναι γνωστό ότι σ’ αυτή τη χώρα πάντα φταίνε οι άλλοι.

 

Τα άλλα κόμματα συνεχίζουν να λένε ότι θα σώσουν τη χώρα, όπως και όσοι είναι έξω από τη βουλή (βλέπε Λαφαζάνης, Ζωή και λοιποί…).

 

Ο Σώρρας ο νέος εθνικός σωτήρας χαρίζει 600 δισ. τα οποία με τους τόκους πλέον έχουν υπερβεί το ένα τρισ.! Αλλά κανένας δεν τα θέλει. Πρόσφατα πήγα στην Αθήνα στο Μοναστηράκι και ζήτησα μετοχές της τράπεζας της Ανατολής, για να γίνω κι εγώ πλούσιος και να χαρίσω μερικά δισ. στο κράτος. Μου είπαν όμως ότι κάνει 5 ευρώ η μια, και λυπήθηκα τα 5 ευρώ. Ίσως την επόμενη φορά να ενδώσω πάντως! Γιατί είναι πειρασμός!

 

Μέσα σ’ όλα αυτά με πιάνει θλίψη, βλέποντας να φεύγουν σιγά – σιγά οι τελευταίοι των Μοϊκανών του πολιτισμού, που ανέδειξε η χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, με πρόσφατο παράδειγμα τον σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο, χωρίς να φαίνονται νέα άτομα ικανά να τους αντικαταστήσουν επάξια. Μοιραία στριφογυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου, αυτό που με πείσμα αρνούμαι να πιστέψω, ότι τελικά αυτή η χώρα με όλους εμάς, έκανε τον κύκλο της και πλέον αργά και βασανιστικά τελειώνει…

 

Μπορεί ο πρωθυπουργός της χώρας να επιμένει ότι η Ελλάδα γύρισε σελίδα, είναι στην ανάπτυξη και όλα πάνε καλύτερα, αλλά η αλήθεια δυστυχώς είναι διαφορετική και τραγική. Με επίσημα στοιχεία που δεν μπορούν να διαψευστούν, η Ύφεση βύθισε ακόμη περισσότερο το ΑΕΠ της χώρας, το τελευταίο τρίμηνο του 2016, σε ποσοστό 1,2%. Είναι το χειρότερο τέταρτο τρίμηνο από το 1998! Μπορεί η κυβέρνηση να (νομίζει ότι) βαράει τους ζουρνάδες, αλλά οι δανειστές και οι αγορές δεν φαίνεται να ξέρουν να χορεύουν!

 

Μηδέν παραγωγή σε οτιδήποτε! Μόνο κατανάλωση! Στα πάντα παρά την κρίση! Απόδειξη; Κατακόρυφη άνοδος των πωλήσεων των αυτοκινήτων (ειδικά λέει των πολυτελών!).

 

ΕΛΛΑΔΑ! Μας αρέσει να λέμε, για το τι έχουν πετύχει οι πρόγονοί μας στο παρελθόν και να καυχιόμαστε γι’ αυτά, αλλά κανένας (κυρίως οι πολιτικοί) δεν μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί τι κάνουμε σήμερα (απολύτως τίποτα!) και πως θα πορευτούμε στο μέλλον… Η χώρα του απόλυτου τίποτα! Χωρίς ικανούς πολιτικούς ούτε για δείγμα, χωρίς παραγωγή, χωρίς παιδεία, χωρίς υγεία και με τον καρντάση τον Τούρκο να έχει κάνει σουρωτήρι το αιγαίο, χωρίς πλέον δυστυχώς να έχεις τα κότσια και ούτε να μπορείς να αντιδράσεις.

 

Ψάχνω να βρω έστω μια μικρή αχτίδα αισιοδοξίας, αλλά είναι κομματάκι δύσκολο, όσο κι αν το προσπαθώ. Θέλω να γράψω μόνο αισιόδοξα πράγματα, μα δεν υπάρχουν, όσο και να ψάχνω. Προτιμώ να γράφω αλήθειες κι ας είναι πικρές, γιατί μόνο βλέποντας κατάματα την αλήθεια μπορείς να κάνεις βήματα μπροστά. Δυστυχώς οι Έλληνες πολιτικοί αγνοούν παντελώς την έννοια της αλήθειας, διαγωνιζόμενοι μανιωδώς μόνο στο ψέμα, με τελικό αποδέκτη πάντα τον Έλληνα πολίτη.

 

Και λοιπόν; Μετά απ’ όλα αυτά τι θα γίνει; Θαύματα οικονομικά στην εποχή μας δεν γίνονται, ειδικά με τέτοια έκταση χρέους, όπως η δική μας σήμερα. Ο Έλληνας όμως, υπάρχουν αποδείξεις ότι σε όλη τη μακραίωνη ιστορία του, εφεύρισκε πάντα τους κατάλληλους τρόπους για να περνά μέσα από συμπληγάδες, βρίσκοντας πάντα τη λύση, εκεί που όλα φαίνονταν χαμένα, καταφέρνοντας τελικά πάντα να φτάνει στην πολυπόθητη Ιθάκη του.

 

Έτσι και όλα τα παραπάνω.. μαθήματα είναι, που μας φωνάζουν να αλλάξουμε νοοτροπία για να φτάσουμε στην Ιθάκη μας. Αναρωτιέμαι όμως, θέλουμε να φτάσουμε σαν λαός τελικά στην Ιθάκη; Ή μας βολεύουν και μας αρκούν η Κίρκη και οι σειρήνες;