Σοβαρές καταγγελίες για τη λειτουργία των μισθωμένων δημοτικών σφαγείων κάνει ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης δήμου Ρεθύμνου Μανούσος Μανουσογιάννης.
Με επιστολή τους προς τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, την οποία κοινοποιεί στον δήμαρχο και τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων, κάνει λόγο για μια κατάσταση διάλυσης και υπό αλλαγή χρήσης των μισθωμένων δημοτικών σφαγείων και καλεί τη δημοτική αρχή να προστατέψει τη δημοτική περιουσία.
Ειδικότερα στην επιστολή του ο κ. Μανουσογιάννης αναφέρει:
«Με αφορμή παράπονα παραγωγών επισκεφτήκαμε τα μισθωμένα, σε ιδιωτική εταιρεία, δημοτικά σφαγεία. Προς μεγάλη μας έκπληξη είδαμε τον πανάκριβο εξοπλισμό της γραμμής των χοιρινών και των βοοειδών (τα πιο κοστοβόρα τμήματα από άποψη εξοπλισμού) να έχει απομακρυνθεί και ένα μέρος του να είναι σωριασμένο σε μορφή παλιοσίδερων στην αυλή των σφαγείων. Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες πληροφορίες, που δεν είναι δυνατόν να διασταυρωθούν, τμήματα αυτού του εξοπλισμού έχουν μεταφερθεί σε άλλα σφαγεία, εκτός νομού, που η μισθώτρια εταιρεία λειτουργεί. Το κτίριο που στέγαζε τα τμήματα αυτά είχε μισοκατεδαφιστεί και εξελίσσονται εργασίες αλλαγής της χρήσης του.
Ο νομός μας, όπως είναι γνωστό είναι ο δεύτερος κτηνοτροφικός νομός της χώρας. Για την εξυπηρέτηση των μεγάλων αναγκών του μεγαλύτερου δήμου ξοδεύτηκαν ένα σκασμό λεφτά δημοτικών, εθνικών και κοινοτικών χρηματοδοτήσεων, όλα βγαλμένα από το υστέρημα του λαού μας. Εργάστηκαν και κοπίασαν για την δημιουργία τους οι τεχνικές υπηρεσίες του δήμου αλλά και άλλοι δημόσιοι φορείς και υπηρεσίες. Παρ’ όλα αυτά σήμερα όλα αυτά απαξιώνονται. Γίνονται σκουπίδια, μπάζα, παλιοσίδερα. Η προοπτική τα σφαγεία να κλείσουν εντελώς και ο δήμος να παραλάβει, ίσως και πριν τη συμβατική λήξη της μίσθωσης, μια εντελώς άχρηστη υποδομή είναι παραπάνω από ορατή. Το οριστικό κλείσιμο και η συγκέντρωση της δραστηριότητας αυτής φαίνεται να συμφέρει την μισθώτρια εταιρεία αφού ταυτόχρονα εκμεταλλεύεται και άλλο σφαγείο, που καρπώνεται τις ανεκπλήρωτες ανάγκες στο δήμο Ρεθύμνης. Φαίνεται πως η ιστορία του καραβιού επαναλαμβάνεται και στα σφαγεία με ανυπολόγιστες συνέπειες για την κτηνοτροφική παραγωγή στο δήμο και ιδιαίτερα για τους μικρομεσαίους παραγωγούς. Με τις ευλογίες του κράτους και του δήμου υλοποιείται ο άγραφος νόμος της καπιταλιστικής συγκέντρωσης με την ταυτόχρονη καταστροφή των μικρών παραγωγών.
Κλειδί για την δρομολόγηση αυτών των διαδικασιών ήταν η ιδιωτικοποίηση. Η εκμίσθωση δηλ των δημοτικών σφαγείων σε ιδιωτική εταιρεία με τα γνωστά και χιλιοειπωμένα ιδεολογήματα ότι το κράτος και ο δήμος δεν είναι επιχειρηματίες κλπ. Τα ξεχνούν όσο καιρό γδέρνουν το λαό για να στήσουν τις υποδομές, που υποτίθεται ότι θα υπηρετήσουν τις συλλογικές λαϊκές ανάγκες και τα ξεφουρνίζουν κάθε που είναι έτοιμοι να τα παραδώσουν στα ιδιωτικά συμφέροντα να κερδοσκοπούν, είτε από τη λειτουργία τους είτε και από το κλείσιμό τους, σε βάρος των πραγματικών ιδιοκτητών τους.
Οι δήθεν δικλείδες ασφαλείας και οι εγγυήσεις, που τάχατες εξασφαλίζουν τον κοινωφελή χαρακτήρα, το δημόσιο συμφέρον κλπ, αποδεικνύονται πάντα «αέρας κοπανιστός» για να εφησυχάζουν οι αφελείς. Τι κι αν η συμφωνία μίσθωσης απαγορεύει ρητά κάθε αλλαγή της χρήσης; Τι κι αν επιβάλλει στην μισθώτρια εταιρεία να λειτουργεί και τις 3 γραμμές παραγωγής και με δική της ευθύνη να εξασφαλίσει την αδειοδότησή τους; Τι κι αν αποκλείει κάθε δυνατότητα μείωσης του μισθώματος, καθυστέρησης των ενοικίων κλπ; Όλα τσαλαπατήθηκαν με χαρακτηριστική άνεση από την πρώτη μέρα της μίσθωσης και με την ανοχή της δημοτικής αρχής.
– Από την πρώτη μέρα διακόπηκε η λειτουργία των 2 γραμμών παραγωγής (χοιρινά-βοοειδή) και συνεχίστηκε μέχρι σήμερα, που τα συγκεκριμένα τμήματα διαλύθηκαν οριστικά και τελεσίδικα.
– Πρόσφατα, ύστερα από έλεγχο του υπουργείου, διακόπηκε και η γραμμή των αιγοπροβάτων. Τα δημοτικά σφαγεία είναι εντελώς κλειστά. Κανείς δεν ενημερώνει υπεύθυνα τους παραγωγούς, που είναι αναγκασμένοι να καταφεύγουν στο Φρέ, τη Μεσσαρά κ.λπ.
Η ραγδαία μείωση των σφαγείων από την εκμίσθωση και μετά, μπορεί να αποτυπωθεί με αναμφισβήτητους αριθμούς, αρκεί η κτηνιατρική υπηρεσία να μας ενημερώσει με τα στοιχεία που εδώ και είκοσι μέρες έχουμε ζητήσει.
– Αλλά και στην καταβολή των μισθωμάτων παρά τις υποτίθεται αυστηρότατες προβλέψεις της σύμβασης και μείωση έγινε στο όνομα της κρίσης και τεράστιες οφειλές εντάχθηκαν σε ρύθμιση και καθυστέρηση υπάρχει στην καταβολή των τρεχόντων μισθωμάτων.
Εκείνο όμως που περιπλέκει την κατάσταση και κινδυνεύει να αφοπλίσει κυριολεκτικά το δήμο στο να υπερασπίσει τη λειτουργία των σφαγείων είναι η 509/18-7-2011 απόφαση τροποποίησης της σύμβασης μίσθωσης του Δημοτικού Συμβουλίου που καταψήφισε η ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ (υπήρξε και ένα λευκό). Με την απόφαση αυτή ανατρέπονταν καθοριστικοί όροι της σύμβασης μίσθωσης ως προς την διαφύλαξη της λειτουργίας των σφαγείων. Η μισθώτρια εταιρεία ζητούσε να της επιτραπεί να μετατρέψει σε τμήμα εμπορίας αγροεφοδίων το «Εμπορικό τμήμα των σφαγείων». Τέτοιο τμήμα όμως δεν υπήρχε στα σφαγεία, ούτε σχετικός χαρακτηρισμός υπάρχει στην εγκεκριμένη κάτοψη, που μνημονεύεται στην αίτηση. Ως τέτοιο εμφάνιζε το κτίριο του σφαγείου των χοιρινών και βοοειδών. Είναι απορίας άξιο πως η λαθροχειρία αυτή πέρασε απαρατήρητη από τις υπηρεσίες αλλά και από όσους δημοτικούς παράγοντες είχαν ασχοληθεί με τα σφαγεία. Έγινε δεκτό δε το εξωφρενικό αυτό αίτημα 18 μήνες μετά τη μίσθωση και ενώ είχαν καταβληθεί λιγότερο από 3 μισθώματα και τα οφειλόμενα έφταναν ήδη τα 85.680 ευρώ ξεπερνώντας και το ποσόν της εγγυητικής επιστολής!!! Γίνονταν αυτή η φαινομενικά ασήμαντη παραχώρηση με τον όρο τάχατες να παραιτηθεί η μισθώτρια «από οποιοδήποτε δικαίωμα αναπροσαρμογής του μισθώματος, λόγω των δυσμενέστερων οικονομικών συνθηκών…». Βεβαίως ούτε αυτός ο όρος (φληνάφημα) τηρήθηκε. Η μισθώτρια εντάχθηκε και στην κατά 20% μείωση των μισθωμάτων.
Και ενώ ο βασικός όρος του ΔΣ είχε ήδη καταπατηθεί, η δημοτική αρχή 3 χρόνια μετά (21/10/14)! υπόγραψε την επίμαχη τροποποίηση, που είναι ηλίου φαεινότερο ότι θα προσπαθήσει να επικαλεστεί η μισθώτρια.
Το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και με βάση τον κανονισμό, ζητούμε από τον πρόεδρο του ΔΣ να το φέρει χωρίς αναβολή για συζήτηση στο ΔΣ.
Κατά την άποψή μας είναι επείγουσα ανάγκη έστω και τώρα να παρθούν όλα τα δυνατά μέτρα για να προστατευτεί η δημοτική περιουσία, η ύπαρξη και ο δημόσιος χαρακτήρας των δημοτικών σφαγείων. Παρά τα προβλήματά τους μπορούν να συγκρατούν την παραγωγική δραστηριότητα των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων, που είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Το αντίθετο επιταχύνει την εξαφάνισή τους σύμφωνα με τις επιταγές της ΚΑΠ και σε όφελος των ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων που απλώνονται και στην πρωτογενή παραγωγή.
Βεβαίως για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις πραγματικής αξιοποίησης των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας μας σε όφελος του εργαζόμενου λαού μας και των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων, ο αμυντικός αυτός αγώνας πρέπει πιο άμεσα να συνδέεται με τον αγώνα για άλλη κοινωνική οργάνωση, που πριν απ’ όλα θα καθιστά τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου και ιδιοκτήτες του».