Στενοχωριέμαι τα μάλα από τη διαγραφή του ωραίου Κρίτωνα Αρσένη από το εθνοσωτήριον κόμμα του Πασοκ, ενώ την ίδια στιγμή θλίβομαι από την αρρυθμία της τρικομματικής στο θέμα του αντιρατσιστικού νόμου. Ομολογώ ότι αγωνιώ για το βαθμό της ευημερίας που θα με κατακλύσει οσονούπω, από τα στίφη 17.000.000 τουριστών ή μήπως οι προσδοκίες ανεβαίνουν και οι τελικές αφίξεις θα είναι 17.000.123, λόγω Όλγας;
Τι ωραίο να μπαίνει το ελληνικό καλοκαιράκι και ο φόρος στην εστίαση να μειώνεται μετά από αιματηρές διαπραγματεύσεις του Στουρναροειδούς υπουργού και ν’ αναμένεται το αδιαχώρητο σε ψαροταβέρνες, οβελιστήρια και μπουγατσάδικα, που θα συνωστίζονται οι συνέλληνες περισσότερο απ’ ότι ο πρόγονοι τους στην παραλία της Σμύρνης!!! Αχ, πόσο όμορφη είναι η ζωή σ’ αυτή τη χώρα!!! Πόσο μ’ αρέσει να «σταθεροποιούμαι» στο 28% της ανεργίας, με προοπτική να μπουν με πεντάμηνες συμβάσεις νέοι έως 29 ετών σε καθεστώς δουλείας (εγώ τον τόνο τον έβαλα σωστά).
Αχ, Ευρώπη λατρεμένη πόσο σε θαυμάζω έτσι αγνή και φιλελεύθερη που είσαι. Πόσο απόθεμα Βολταιρικό διαθέτεις, όταν παντρεύεις επιτέλους αγοράκια με αγοράκια και κοριτσάκια με κοριτσάκια-άντε και καλούς απογόνους- συντάσσεις εκθέσεις ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, αναβαθμίζεις πιστοληπτικώς τη νοικοκυρεμένη πια Ελλάδα, που για καλή της τύχη τυγχάνει της «τεχνικής στηρίξεως» του φον Ράιχενμπαχ, μηδέ του Φούχτελ εξαιρουμένου.
Πόση ανακούφιση και ευαρέσκεια δε νιώθει ο κάθε γνήσιος πατριώτης από τη ζήτηση που έχουν στη διεθνή αγορά, οι νησίδες μας για τις οποίες «σφάζονται» κυριολεκτικά Καταριανοί κελεμπιοφορούντες και Ρώσοι μεγιστανομαφιόζοι. Αχ, Ελλάδα τι τους κάνεις εκεί στο τζετ-σετ, τι διχασμό τους φέρνεις με τα κάλλη σου, αλλά και πόση «αξιοποίηση» είχαν κρυμμένα τ’ ακρογιάλια σου!!!
Με τόση αναπτυξιακή παραζάλη μου ‘ρχεται να πάω να προκαταβάλλω και τους σαράντα εννιά φετινούς φόρους, έτσι γιατί μου διεύρυναν τη φορολογική βάση και θέλω να’ μαι εντάξει με το ελληνογερμανικό κράτος που με στηρίζει «τεχνικώς» μέσω της «task force». Αχ, πόσο ονειρώδες είναι ν’ ακούω πως ανοίγει η «ψαλίδα» της GPO, της ALCO και της PUBLIC ISSUE και να δικαιώνονται κι οι «θυσίες» των ελληνονεοραγιάδων. Λοιπόν καλαμπούρι – καλαμπούρι το «κινεζόχορτο» κάνει καλή δουλειά. Εθιστικό και εύγευστο «φτιάχνει» κεφάλι. Εμείς οι «λαϊκιστές» την έχουμε γλιτώσει για την ώρα, αλλά οι «ρεαλιστές» νοικοκυραίοι είναι μάλλον σε προχωρημένο στάδιο εθισμένοι. Σε μια διαφήμιση προ ετών ακουγόταν η ατάκα: «θέλω να τ’ ακούω». Εκεί ακριβώς είμαστε. «Θέλει να τ’ ακούει» ο «νοικοκύρης» τα περί ανάκαμψης κι επιτυχίας του «προγράμματος».
Έχει άλλωστε και συνέχεια. Το επόμενο στάδιο είναι ο ζουρλομανδύας…
istor.tzanakis@gmail.com
