Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΡΥΓΑΝΑΚΗ*
Σιωπή, ποια είσαι;
Η κόρη της γνώσης
και επίγνωσης;
Της σκέψης και περίσκεψης;
Της σύνεσης και ταπεινότητας
Της πληγωμένης αξιοπρέπειας;
Της κουρασμένης προσδοκίας;
Της οργισμένης διάψευσης;
Της άλαλης περιφρόνησης;
Της άηχης διαμαρτυρίας;
Της προδομένης πίστης;
Του φιμωμένου έρωτα;
Του δαγκωμένου πόνου;
Της πικρής ανάμνησης;
Της βουβής μοναξιάς;
* * *
Σιωπή, ποια είσαι;
Η κόρη της άγνοιας;
Της άνοιας και της λήθης;
Του φόβου; Της απόγνωσης;
Της φυγής και της υπεκφυγής;
Της παραίτησης και υποταγής;
Της ανοχής και της συνενοχής;
* * *
Σιωπή, ποια είσαι;
Η θερμοκοιτίδα του ονείρου;
Ο μάρσιπος της αναγέννησης;
Ο προπομπός της καταιγίδας;
Ο προθάλαμος της απόφασης;
Το εκκολαπτήριο της έκρηξης;
Ο προάγγελος της επανάστασης;
Το τελευταίο οχυρό του ηττημένου;
Η προτελευταία πράξη του δράματος;
* * *
Σιωπή, ποια είσαι;
Το πρόσωπο ή το προσωπείο;
Το «χωρίς» ή το «με άλλα λόγια»;
Είσαι η σειρήνα των αποσιωπητικών;
Είσαι ο «χρυσός»; Είσαι η σκουριά;
Είσαι το πλήρωμα ή το κενό;
Είσαι το άηχο ή το ηχηρό;
Τι είσαι απ’ όλα αυτά
και τι δεν είσαι;
Δεν απαντάς;
Μα, αν απαντούσες,
τι σιωπή θα ήσουν!…
* Ο Γιώργος Φρυγανάκης είναι φιλόλογος – συγγραφέας