Η ονομασία «Κίνημα Αλλαγής» είναι πραγματικά θαυμάσια. Με διαχρονική αξία, εκφράζοντας την αλλαγή, την εξέλιξη. Ενσωματώνοντας τον αρχαίο Ηράκλειτο: «Τα πάντα ρεί»… Ένα κίνημα αλλαγής δεν εμπεριέχει απλά την έννοια της ευελιξίας και προσαρμοστικότητας, αλλά, παραπέρα και κυρίως, εκείνη της διαρκούς βελτίωσης. Βλέπει πάντα μπροστά…
Από την άλλη, το «ΠΑΣΟΚ» είναι όνομα «εποχής», σίγουρα μεγαλοφυές στον καιρό του, πλην όμως τώρα παντελώς αβάσιμο και εν δυνάμει επιζήμιο. Αναφέρεται σε πανελλήνιο σοσιαλιστικό κίνημα: για να μην δούμε το «πανελλήνιο» ως εγωιστική έκφραση μονοπώλησης, αναγκαία θα το εκλάβουμε ως εκφράζον ένα δέον, που το κόμμα ΠΑΣΟΚ πρεσβεύει, συγκεκριμένα το δέον της εξάπλωσης του σοσιαλιστικού κινήματος στο πανελλήνιο. Αυτός ο στόχος ήταν λίαν επίκαιρος κατά το χρόνο της μεταπολίτευσης. Τώρα πια, που το νερό έχει κυλήσει και ήδη έχουν παγιωθεί και ενεργοποιούνται και άλλα κόμματα με σοσιαλιστικό πρόσημο (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ), υπάρχει, αντίθετα, ο κίνδυνος το «πανελλήνιο» να εκληφθεί ως εγωιστική έκφραση μονοπώλησης.
Βέβαια, ο νεοεκλεγείς αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής μιλά για σοσιαλδημοκρατία. Όμως, είναι λίαν αμφίβολο αν η λέξη «σοσιαλιστικό» στο όνομα «ΠΑΣΟΚ» θα μπορούσε να μετατραπεί σε «σοσιαλδημοκρατικό».
Πέραν αυτού, η ονομασία «ΠΑΣΟΚ» (το παν θα πάθει σοκ) εκφράζει και ένα δέος, δυναμισμό, συσπείρωση και εκτόνωση, ιδανικώς συμβατά και εκπληκτικώς εναρμονισμένα με την εποχή της μεταπολίτευσης, αλλά ακραίως υπερβολικά για τον παρόντα χρόνο: πού πια καιρός για τη βαθιά, παλλόμενη, βροντώδη φωνή του αρχηγού πάνω από τη λαοθάλασσα!
Εξάλλου, κάθε πισωγύρισμα αντιφάσκει με την εξέλιξη, την αλλαγή, τη ροή των πάντων, ακόμη και με κείνο το χριστιανικό ασκητικό ιδεώδες της αποφυγής αναπόλησης των παρελθόντων.
Το όνομα «Κίνημα Αλλαγής», λοιπόν, πολύ φιλοσοφημένο, πάντα επίκαιρο και αισιόδοξο και «εμπροσθοβαρές», λίαν ποιητικό, άρα με πολύπλευρη και έντονη αισθητική βαρύτητα, κουβαλά πάνω του την αύρα του κλασικού. Όνομα, που το κόμμα αυτό έχει το αποκλειστικό προνόμιο να μονοπωλεί, και ο ίδιος ο ιστορικός ιδρυτής του αν ζούσε σήμερα, κατά τη γνώμη του γράφοντος, με τα δυο του χέρια θα προσυπέγραφε.
Πάντως, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι το συνοδευτικό σχήμα της ονομασίας «Κίνημα Αλλαγής» κάπου είναι απρόσωπο, δίχως νεύρο. Ώστε, μόνο αυτό, θα μπορούσε ν’ αντικατασταθεί με τον πράσινο ήλιο από το «ΠΑΣΟΚ». Μια τέτοια σύνθεση θα συμβόλιζε και θα υπενθύμιζε τρία πράγματα: την ιστορικότητα του κόμματος, τη βαρύτητα του οικολογικού προβλήματος και τον δεδομένο προσανατολισμό, σχετικά με το τελευταίο, του νέου αρχηγού.
* Ο Παρασκευάς Μαμαλάκης είναι συγγραφέας
