Είναι ευλογημένο το Ρέθυμνο. Το καλλιτεχνικό του δυναμικό σηκώνει όλο και ψηλότερα τον πήχη της ποιοτικής παρουσίας. Είναι όμως και κάποιοι καλλιτέχνες που σε καθηλώνουν με την προσωπικότητα, την αισθαντική τους ερμηνεία, το ιδιαίτερο προσωπικό τους ύφος.
Για παράδειγμα η Στέλλα Σειραγάκη. Έτυχε να την «πετύχω» κάνοντας ζάπινγκ κάποιο πληκτικό Σαββατόβραδο, να τραγουδά στην εκπομπή «Στην υγειά μας βρε παιδιά». Πίστεψα πως είναι ένα ανερχόμενο αστέρι της πρωτεύουσας και εστίασα την προσοχή μου στη νεαρή κοπέλα που τραγουδούσε χαρισματικά ένα παραδοσιακό τραγούδι της πατρίδας μου.
Δεν πρόλαβα να δω ποια τραγουδούσε κι έμεινα με τη γλυκιά ανάμνηση. Μέχρι που σε μια εκπομπή κρητικού καναλιού βλέπω την ίδια ταλαντούχα ερμηνεύτρια. Ούτε και αυτή τη φορά υπήρχαν διακριτικά για να καταλάβω ποια ήταν. Αυτή τη φορά όμως στάθηκα τυχερή γιατί πλάι της ήταν και ο επίσης εκλεκτός καλλιτέχνης Κώστας Βερδινάκης.
Επικοινώνησα μαζί του κι έτσι έμαθα περισσότερα για την ταλαντούχα καλλιτέχνιδα που είχα ξεχωρίσει. Δικαίωσε κι εκείνος τον ενθουσιασμό μου με τα θερμά του σχόλια. Κάποιες φορές αλήθεια, δεν μπορείς να καταλάβεις πως δημιουργείται συμπάθεια με έναν καλλιτέχνη και το αντίθετο.
Είναι αυτό που συμβαίνει σε ανθρώπους που αναπνέουν ακούγοντας μουσική και νοιώθουν τυχεροί όταν έρθουν σ’ επαφή με καλλιτέχνες που ευαισθητοποιούν το αισθητήριό τους και μάλιστα στον υπέρτατο βαθμό.
Έτσι λοιπόν γνώρισα την Στέλλα Σειραγάκη και μάλιστα εκτίμησα διπλά την απλότητά της. Γιατί ενώ διαπρέπει στο πάλκο και όταν τραγουδά μετουσιώνεται σε μια ιέρεια της τέχνης, σε κοινωνικές συναντήσεις θέλει να παραμένει μια όμορφη, απλή κοπέλα που έχει να μιλήσει και για την επιστήμη της. Μια χαρισματική γυναίκα της διπλανής πόρτας.
Δεν ήθελα περισσότερα για να ζητήσω μια στενότερη γνωριμία. Και η Στέλλα αν και έχει ένα βαρυφορτωμένο πρόγραμμα καλλιτεχνικών υποχρεώσεων δεν μου αρνήθηκε αυτή την ευκαιρία. Έτσι κατάφερα να γνωρίσω καλύτερα και να εκτιμήσω περισσότερο μια πραγματικά αξιόλογη συμπολίτισσα, καύχημα για τον τόπο της. Κι όσο προχωρούσε η συνέντευξη τόσο την εκτιμούσα περισσότερο.
«Ήθελα διαρκώς να τραγουδάω»
Από πότε κατάλαβες πως έχεις εκτός από φυσική ομορφιά και τόσο πλούσιο φωνητικό ταλέντο;
«Σας ευχαριστώ πολύ κ. Λαδιά για τα καλά σας λόγια, όμως θεωρώ πως δεν ανήκω στους αντικειμενικά όμορφους ανθρώπους, τουλάχιστον αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τα κριτήρια του φυσικού κάλλους έτσι όπως τα ορίζει ο Αριστοτέλης. Όσον αφορά στα φωνητικά προσόντα, αυτό που κατάλαβα από πολύ μικρή ηλικία ήταν ότι ήθελα διακαώς να τραγουδάω και όχι ότι έχω καλή φωνή».
Οι πρώτες σου εμφανίσεις κάτω από ποιες συνθήκες και αφορμές έγιναν;
«Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα το 2003, σε καμία περίπτωση δεν πίστευα πως αυτό το πράγμα θα εξελιχθεί. Δηλαδή, δεν ξεκίνησα με σκοπό να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι… Θεώρησα πως η παρουσία μου σε μια μουσική σκηνή των Χανίων για ένα μήνα τραγουδώντας κρητικά τραγούδια, θα ήταν μια παρένθεση η οποία θα έκλεινε… αλλά η ζωή μας διαψεύδει και τελικά δεν νομίζω πως η παρένθεση αυτή θα κλείσει ποτέ».
Πώς ένοιωσες την πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κοινό;
« κ. Λαδιά, σίγουρα πιο άνετα από ότι τώρα, γιατί ήμουν παιδί και είχα άγνοια κινδύνου και την επιείκεια του κοινού… ήμουν μόλις 10 ετών σε μια κοινωνική εκδήλωση στο Μιξόρρουμα… το άγχος και το καρδιοχτύπι που αισθάνομαι όταν εκτίθεμαι στον κόσμο είναι δεδομένο πως δε θα τα ξεπεράσω ποτέ».
Οι σπουδές ήταν δική σου επιλογή ή έπρεπε να ακολουθήσεις την επιθυμία της οικογένειας;
«Οι σπουδές μου στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης, ήταν καθαρά συνειδητή απόφαση δική μου και λέω συνειδητή, γιατί έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις στην ηλικία των 28, ενώ ταυτόχρονα, όπως ήταν φυσικό εργαζόμουν… αγαπώ όμως ιδιαίτερα την φιλοσοφία και ήθελα να καταπιαστώ με το αντικείμενο αυτό… ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να κάνω στον εαυτό μου».
Με εκπλήσσει η άνεση που διαχειρίζεσαι κάθε είδος τραγουδιού. Πραγματικά ερμηνεύεις. Μόνη σου έμαθες να εμβαθύνεις ή έτυχες κάποιας βοήθειας από ειδικό;
«Κοιτάξτε, αν δεν είναι βιωματική η επαφή με ένα τραγούδι δεν είναι και αληθινή… πάντα κοιτάζω τον στίχο και πάντα προσπαθώ να τον αποκωδικοποιήσω και να δω τι λέει στην δική μου ψυχή και τι συναισθήματα μου δημιουργεί. Αυτό συμβαίνει με όλα τα τραγούδια, ακόμα και με αυτά που ο στίχος μπορεί να θεωρηθεί εύκολος… οπωσδήποτε μ’ έχει βοηθήσει το θέατρο, οι σπουδές μου και κάποια σεμινάρια που έχω παρακολουθήσει, ωστόσο τα βιώματα και οι εμπειρίες, είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι».
Ποιο είδος τραγουδιού σε εκφράζει περισσότερο;
«Θα πω τα δικά μας κρητικά τραγούδια, ίσως γιατί μ αυτά μεγάλωσα… είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με αναμνήσεις και εικόνες… με οικογενειακές στιγμές, με ανθρώπους που πια δεν υπάρχουν… επίσης, η μαντινάδα -αυτό το θαύμα- που μπορεί ένα τετράστιχο να διηγηθεί την ιστορία μιας ζωής είναι κάτι που με συγκινεί ιδιαίτερα.
Όπως και να ‘χει όμως με εκφράζει οτιδήποτε είναι αληθινό και αυτό νομίζω μπορούμε να το συναντήσουμε σε όλα τα είδη».
Έκανες εξαιρετικές επιλογές συνεργατών. Ποιο νομίζεις ότι αποτελεί το βασικό συστατικό για να «δέσει» ένα συγκρότημα;
«Έχω την εντύπωση πως και στα μουσικά σχήματα συμβαίνει ότι συμβαίνει σε όλες τις σχέσεις των ανθρώπων. Αν δεν υπάρχει κοινή αισθητική, κοινή οπτική γωνία, η συμπόρευση είναι αδύνατη… οι υποχωρήσεις είναι απαραίτητες, όπως απαραίτητος είναι και ο αλληλοσεβασμός και η κατανόηση της διαφορετικότητας… όλα τα στοιχεία δηλαδή που προϋποθέτει μια ουσιαστική σχέση ανθρώπινη».
Ο κόσμος του τόπου μας εξακολουθεί να γλεντά παραδοσιακά; Ανεξάρτητα από την άποψη των συλλόγων που προσκαλούν τους καλλιτέχνες, ποια είναι η δική σου αίσθηση; Επειδή κατέχεις καλά το αισθητήριο του κόσμου. Απόδειξη ότι κερδίζεις το κόσμο από το πρώτο κομμάτι του προγράμματος.
«Μάλλον είμαστε το μέρος της Ελλάδας με τα περισσότερα πανηγύρια ή εκδηλώσεις με παραδοσιακή μουσική… αυτό που συμβαίνει κάθε καλοκαίρι στην Κρήτη είναι πραγματικά αξιοσημείωτο και σημαίνει πως ο κόσμος και ιδιαίτερα τα νέα παιδιά είναι πολύ κοντά στην παράδοση… θεωρώ ευοίωνο τον παράγοντα αυτό για την συνέχιση και την εξέλιξη της μουσικής του τόπου μας».
Θα ήθελες να αφοσιωθείς κάποτε σε ένα μόνο είδος τραγουδιού;
«Να σας πω. Με βρίσκεται σε μια περίοδο της ζωής μου που επαναπροσδιορίζω πολλά πράγματα στη μουσική, πειραματίζομαι και προσπαθώ να ανοίξω τους μουσικούς μου ορίζοντες αγγίζοντας κι αλλά είδη. Η μουσική άλλωστε αν σε εγκλωβίσει σε ένα μόνο είδος χάνει το νόημά της, οπότε υπό αυτήν την μάτια νομίζω πως όχι… αλλά είπαμε και πριν. Όλα στη ζωή ανοιχτά είναι».
Σε έχουμε καμαρώσει σε εκπομπές μεγάλης εμβέλειας καναλιών, σε είδαμε σε προγράμματα που συνήθως εμφανίζονται αστέρια που μεσουρανούν σε μεγάλες μουσικές σκηνές θα μπορούσες να ακολουθήσεις καριέρα. Γιατί επιλέγεις τον τόπο σου;
«Γιατί τον λατρεύω. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Εδώ είναι η οικογένειά μου, το σπίτι μου, ο σύντροφός μου, οι φίλοι μου. Άλλωστε η σημερινή τεχνολογία που κάνει θαύματα έχει ελαχιστοποιήσει τις όποιες δυσκολίες είχε μια επαρχιακή πόλη… επιπλέον παρατηρώ τα τελευταία χρόνια της κρίσης ότι αρκετοί καλλιτέχνες έφυγαν από την Αθήνα για να ζήσουν μια περισσότερη ποιοτική ζωή… αυτήν ακριβώς την ποιότητα που έχουμε εμείς εδώ στην καθημερινότητά μας, δεν την αλλάζω με τίποτα».
Πόσο ωφέλησαν οι σπουδές την καλλιτεχνική σου ωριμότητα;
«Για να είναι ειλικρινής την καλλιτεχνική ωριμότητα μπορεί να μην την γνωρίσω και ποτέ, νομίζω και κανείς καλλιτέχνης δεν αισθάνεται έτσι γιατί παύει να μελετά και να εξελίσσεται… οπωσδήποτε, λόγω φιλοσοφίας έβαλα στη ζωή μου το «τι» «πώς» και «γιατί», έμαθα δηλαδή να έχω απορίες και να ψάχνω απαντήσεις, τις οποίες δεν τις βρίσκω πάντα. Αυτό όμως, συμβαίνει σε όλους τους τομείς της ζωής μου, γεγονός που με βοηθάω να πάω ένα βήμα παραπέρα»…
Ποια είναι η γνώμη σου για τους φωνητικούς διαγωνισμούς που μας βομβαρδίζουν τα κανάλια;
Ωφελεί πραγματικά τα όνειρα ενός νέου καλλιτέχνη;
Μήπως εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα σε βάρος νεανικών ονείρων και προσδοκιών;
«Τα talents shows είναι κι αυτά φαινόμενο της εποχής… είναι παιχνίδι της μουσικής βιομηχανίας που ουσιαστικά βοηθάει τον κριτή και όχι τον κρινόμενο. Σέβομαι απόλυτα την επιλογή ενός νέου παιδιού να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, θεωρώ όμως ότι στην πραγματικότητα δεν του προσφέρει σημαντική εξέλιξη, πέρα από μια πρόσκαιρη προβολή… αυτός είναι όμως ο στόχος;».
Ποιο είναι το μήνυμά σου για τους νέους που θέλουν να κάνουν καριέρα στο τραγούδι;
«Θα σας πω το εξής: καριέρα, όπως έκαναν οι καλλιτέχνες στην Ελλάδα κατά το παρελθόν, τη σημερινή εποχή δε γίνεται, αλλά, όπως προ είπα δεν είναι η καριέρα αυτοσκοπός… σκοπός είναι η έκφραση συναισθημάτων για να επιτευχθεί η ψυχική μας ισορροπία… κοντολογίς, αν ένας άνθρωπος αγαπάει το τραγούδι πραγματικά να το κάνει με όλη του την ψυχή και την αφοσίωση, ανεξάρτητα από την διάσταση που μπορεί αυτό να πάρει».
Μίλησέ μου για τους νέους συνθέτες και τη συνεργασία σου με κάποιους από αυτούς;
«Τον τελευταίο καιρό ακούω πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα… οι νέοι συνθέτες ψάχνονται, μελετούν, πειραματίζονται και όλο αυτό μόνο καλά αποτελέσματα μπορεί να δώσει… προσωπικά, νιώθω μεγάλη χαρά που το τελευταίο μου τραγούδι η «χαραμάδα» είναι γραμμένο από τον Γιώργο Λουκάκη και την Ερασμία Πεδιαδιτάκη, δυο ανθρώπους πραγματικά ταλαντούχους, που αγαπάνε πολύ αυτό που κάνουν».
Μελλοντικά σχέδια;
«κ. Λαδια, με όλη μου την ειλικρίνεια θα σας πω πως το μόνο μελλοντικό σχέδιο που θέλω να πραγματοποιηθεί είναι να έχω υγεία, ώστε να μπορώ να κάνω σχέδια».
Αυτή είναι η Στέλλα Σειραγάκη. Η καλλιτέχνιδα που σε κατακτά με τη φωνή και το πνεύμα της. Τι ωραιότερο αλήθεια σε μια εποχή όπου όλα έχουν ημερομηνία λήξης και περιορισμό χρήσης. Κι όλοι διψάμε για λίγο περισσότερη ποιότητα ζωής, έκφρασης, δημιουργίας…
