Στην υπόθεση των τριών μαθητών του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου που δικάστηκαν πρόσφατα επειδή «πρωτοστάτησαν» σε κατάληψη του σχολείου τους τον περασμένο Σεπτέμβριο και την απόφαση του Διευθυντή να ζητήσει τότε την παρέμβαση της Δικαιοσύνης,παίρνουν θέση οι καθηγητές του σχολείου στηρίζοντας την ενέργεια του διευθυντή εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους έλαβε την απόφααση του.
Σε επιστολή,την οποία υπογράφουν 19 καθηγητές του σχολείου,αναφέρονται τα εξής:
Περί «κατάληψης»
Μετά από πολλές ανακοινώσεις, οι οποίες πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας, σχετικά με το θέμα παραπομπής μαθητών του σχολείου μας σε δίκη λόγω των καταλήψεων, θεωρήσαμε απαραίτητο να καταθέσουμε την γνώμη μας, τη δική μας αλήθεια για τα γεγονότα ως άμεσα ενδιαφερόμενοι και εμπλεκόμενοι, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον καθένα να τα κρίνει και να τα αξιολογήσει μόνος του.
Αρχικά θέλουμε να εκφράσουμε την απόλυτη, ειλικρινή και ακράδαντη πίστη στους αγώνες του μαθητικού κινήματος. Γνωρίζουμε και υιοθετούμε την άποψη ότι οι κατακτήσεις σε κάθε επίπεδο της ιστορικής πορείας του ανθρώπου προέκυψαν μέσα από αγώνες, πολλές φορές αιματηρούς και σίγουρα επικίνδυνους και επισφαλείς. Ωστόσο ως εκπαιδευτικοί – παιδαγωγοί οφείλουμε να διακηρύξουμε με επιμονή την υποστήριξή μας σε αγώνες με στόχους υψηλούς, με κίνητρα αγνά, ανεπηρέαστους και ωφέλιμους στο σύνολο της κοινωνίας. Πρώτοι εμείς υποκλινόμαστε στη διάθεση της νεολαίας για κινητοποιήσεις που θα βελτιώσουν πρωτίστως την εκπαίδευση και δευτερευόντως θα διευκολύνουν το έργο μας, θα δικαιολογήσουν τον τίτλο μας ως «κοινωνούς παιδείας». Εξάλλου, παλαιότερα στηρίξαμε έμπρακτα τους μαθητές μας στις κινητοποιήσεις τους.
Όταν, όμως, κρίνουμε ότι δεν υπάρχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, όταν οι καταλήψεις έχουν πάρει εθιμοτυπικό χαρακτήρα που καμία σχέση δεν έχει με άλλες διεκδικήσεις πέρα από το να χαθούν κάποιες ώρες μαθημάτων και να προβληθούν ως ηγετικές μορφές κάποιοι μεταξύ των μαθητών, τότε ο αγώνας αυτοακυρώνεται, αυτοαπαξιώνεται και καταλήγει σε παρωδία.
Στην προκειμένη περίπτωση οι καθηγητές του σχολείου βρεθήκαμε ξαφνικά μπροστά σ’ ένα τετελεσμένο γεγονός πριν καλά καλά ξεκινήσει η σχολική χρονιά. Λουκέτα που μπήκαν σε πόρτες χωρίς να είναι απόφαση της γενικής συνέλευσης των μαθητών και ούτε καν του 15μελούς συμβουλίου, χωρίς να έχει υποβληθεί προηγουμένως κανένα από τα «αιτήματα» της κατάληψης-εκ των οποίων κάποια θα μπορούσαν να λυθούν άμεσα, ενώ κάποια άλλα ήταν ήδη σε διαδικασία επίλυσης. Από ποιους τότε έκλεισαν οι πόρτες; Και όλα αυτά, ενώ σε λίγες μέρες επρόκειτο να γίνουν οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου 15μελούς των μαθητών. Οι πολλές και πολύωρες εκκλήσεις της διεύθυνσης, των καθηγητών, του προέδρου του συλλόγου γονέων και των ίδιων των γονέων, αλλά και του διευθυντή Β/θμιας εκπαίδευσης αντιμετωπίστηκαν από τους πρωτεργάτες της κατάληψης με χυδαιότητα. Ο διευθυντής του σχολείου φρόντισε να ενημερώσει τους γονείς των εν λόγω μαθητών για όσα διαδραματίζονταν μέσα και έξω από το σχολικό χώρο, παρ’ όλα αυτά καμία πρωτοβουλία δεν ελήφθη από τη μεριά τους ούτε την ίδια ούτε την επόμενη μέρα. Ο δε διευθυντής Β/θμιας και ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων αποχώρησαν απογοητευμένοι από τη συμπεριφορά και την αντιμετώπιση των μαθητών. Βρέθηκε, λοιπόν, ο διευθυντής του σχολείου στη δύσκολη θέση να πάρει σύντομα αποφάσεις, καθώς η δεύτερη νύχτα πλησίαζε, ανήλικοι 12χρονοι και 14χρονοι μαθητές πηγαινοέρχονταν σ’ έναν αφύλακτο χώρο χωρίς καμία γονική παρουσία, ενώ εξωσχολικοί έκαναν αισθητή την παρουσία τους.
Ποιες ήταν οι επιλογές του διευθυντή; Ή να αποσιωπήσει το γεγονός έχοντας τη μεγάλη μερίδα των γονιών απέναντί του να πιέζουν για λήξη της κατάληψης, γνωρίζοντας ότι σε περίπτωση ατυχήματος θα φέρει όλη την ευθύνη ή να παρέμβει για να προστατεύσει, όχι κάποια, αλλά και τα 350 παιδιά του σχολείου. Ποιος είναι αυτός που εκ του ασφαλούς μπορεί να κρίνει την τελική απόφαση του διευθυντή; Αν μη τι άλλο πρέπει να του αναγνωρίσουμε την εντιμότητα και το κουράγιο να πάρει μια επώδυνη απόφαση και να δηλώσει ότι αποδέχεται και όλη την ευθύνη της. Γιατί η απόφασή του δεν ελήφθη αβασάνιστα και ούτε ήταν η πρόθεσή του να τιμωρηθούν κάποια παιδιά. Τα παιδιά που ο ίδιος δύο χρόνια τώρα σεβόταν και φρόντιζε περισσότερο από τον καθένα μας και το αποδείκνυε καθημερινά.
Η απόφασή του εν πολλοίς κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Η ενημέρωση της εισαγγελίας οδήγησε σε εξελίξεις που ούτε ο ίδιος φανταζόταν, ούτε κανείς μπορούσε να προβλέψει.
Αν ήταν δυνατόν να συγκληθεί συνέλευση συλλόγου καθηγητών κάτω από τις τότε συνθήκες, πολλοί από εμάς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο μπορεί να είχαμε καταψηφίσει την προσφυγή στην εισαγγελία. Σήμερα καλούμαστε να κρίνουμε μία ενέργεια. Ίσως θα πρέπει πέρα από το αίσθημα της Δημοκρατίας σαν ενήλικες και σαν ώριμους πολίτες με κρίση και υπευθυνότητα να μας διακρίνει και αίσθημα δικαιοσύνης και δυνατότητα διάκρισης των εκάστοτε περιστάσεων.
Έχοντας επίγνωση της ευθύνης μας απέναντι στους μαθητές μας, στους γονείς τους, αλλά και απέναντι στους εαυτούς μας καταθέσαμε τις σκέψεις μας, ελπίζοντας να συμβάλλουμε στην διαμόρφωση μιας αντικειμενικής και νηφάλιας άποψης για ένα θέμα που προκάλεσε αναστάτωση, η οποία ξεπέρασε τα όρια της τοπικής κοινωνίας.
Υ.Γ. Παραθέτουμε φωτογραφία με τα αιτήματα των μαθητών που αναρτήθηκαν στην εξωτερική πόρτα του σχολείου.
1)Αντωνίου Αντώνης
2)Γαβριήλ Χριστοθέα
3)Γαϊτάνη Ευπραξία
4)Δαράκη Γεωργία
5)Δουλγεράκη Στυλιανή
6)Ιορδανίδου Αικατερίνη
7)Καβράκη Δέσποινα
8)Καρατζαφέρη Άννα
9)Μανωλακάκη Αναστασία
10)Μεταξά-Μαριάτου Ελπίδα
11)Μιχάλη Μαρία
12)Μπαρτζιώκας Δημήτριος
13)Ορφανουδάκη Ιωάννα
14)Πετρούλη Δέσποινα
15)Τερζιδάκη Ανδρονίκη
16)Φραντζεσκάκη Μαρία
17)Χατζηδημητρίου Δημήτριος
