Παγκόσμια ημέρα των ηλικιωμένων μεσούσης της πανδημίας και όλα είναι αλλιώς. Φέτος ημερίδα που έχει καθιερώσει ο Σύλλογος μας για την μέρα αυτή αναβλήθηκε για όταν όλα θα έχουν επανέλθει. Ωστόσο θα μοιραστούμε μαζί σας κάποιες σκέψεις με αφορμή αυτή τη μέρα.
Γερνάω ποιοτικά, δεν σημαίνει δεν γερνάω, σημαίνει γερνάω με επίγνωση και αξιοπρέπεια. Σημαίνει μεγαλώνοντας αυξάνονται η ηλικία, οι εμπειρίες, οι γνώσεις, τα άτομα που γνωρίζω.
Σημαίνει ό,τι την πείρα και τη σοφία της ζωής δεν την εγκλωβίζω σε αναμνήσεις αλλά τις μετουσιώνω σε δράση, στωικότητα, όνειρα, υπομονή, δημιουργία.
Όταν ο ηλικιωμένος νιώθει χρήσιμος, νοιώθει ό,τι έκανε κάτι σπουδαίο στα νιάτα του και τώρα το μεταλαμπαδεύει, ότι μπορεί ακόμα να παράξει και μπορεί να είστε βέβαιοι, όλα αυτά επηρεάζουν την αυτοεκτίμησή του άρα και την ομπρέλα της ποιότητας της ζωής του. Η ενεργός συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι με ατομική ή συλλογική δράση αυξάνει την ποιότητα της ζωής των ηλικιωμένων μας.
Σε ένα διαρκώς γηράσκοντα πληθυσμό που έχει πολλά προβλήματα με το φάντασμα της μοναξιάς να απειλεί, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η παροχή ολοκληρωμένης και πολύπλευρης φροντίδας και όχι η φύλαξη των ηλικιωμένων. Η Διατήρηση καλής σωματικής ψυχολογικής και νοητικής κατάστασης δεν ωφελεί μόνο τον ηλικιωμένο αλλά το στενό οικογενειακό και το ευρύτερο περιβάλλον που συχνά αποτελεί και την κύρια πηγή φροντίδας.
Τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων είναι δύσκολοι εργασιακοί χώροι. Υπηρετούμε ανθρώπους υπερήλικες 85, 90, 95, 100 χρονών. Με όλα τα προβλήματα που έχουν σωρευτεί στην ψυχή και το κορμί του καθενός. Εμείς λοιπόν καλούμαστε να απαλύνουμε τους πόνους, να αμβλύνουμε τους φόβους και να τους εξασφαλίσουμε αξιοπρέπεια και ποιότητα ζωής. Βιώνουν δυσκολίες μεγάλες συναισθηματικά και σωματικά.
Οι άλλοτε νέοι και ωραίοι, ενεργοί, υπολογίσιμοι, που έσφιζαν, που έχτιζαν, που όριζαν, που δημιουργούσαν, που είχαν κόσμο γύρω τους, που μάχονταν και διεκδικούσαν, που ερωτεύονταν και τραγουδούσαν!
Τώρα τι; Γυροφέρνει ένα τεράστιο γιατί… και ο αντίλογος από την άλλη…
Είναι παράξενοι, είναι ανήμποροι, δεν συνεργάζονται, δεν προλαβαίνουν, ότι κόψει το κεφάλι τους, δεν ξέρουν, δεν βλέπουν, δεν ακούνε καλά, τρέμουν τα χέρια τους… άσε που ξεχνούνε κιόλας… αυτό το βάσανο…
Όλα αυτά μαζί είναι τόσο μα τόσο δύσκολα… και λοιπόν τι; «Τα άλογα όταν γεράσουν τα σκοτώνουν»!
Τους ανθρώπους;
Ωστόσο αυτό μας αφορά… αργά ή γρήγορα, όλους…μα όλους!
Οι ρυθμοί της ζωής, η δύσκολη καθημερινότητα, οι εκπτώσεις στο αξιακό σύστημα τους δυσκολεύουν αφάνταστα!
Τα ΜΜΕ δημιουργούν πρότυπα γυαλιστερά, ατσαλάκωτα, ανεβάζουν διαρκώς τον πήχη του φαίνεσθε και μας παρασύρουν σε ένα αγώνα ατέρμονο.
Γνώρισμα των καιρών.
Περιχαράκωση, ατομισμός, έλλειψη επικοινωνίας, ωχαδερφισμός, εφήμερες σχέσεις, εφήμερες λάμψεις. Στον κόσμο αυτό οι ηλικιωμένοι μας δεν έχουν θέση και έτσι η μοναξιά, η εγκατάλειψη, η κατάθλιψη είναι μονόδρομος.
Υπάρχει η εκδοχή αν έχει οικονομική δυνατότητα η οικογένεια να τον φροντίζει μια βοηθός. Δεν θα αναφερθώ σε όλες τις παραμέτρους, θα πω μόνο πως πάλι έχει μοναξιά ο ηλικιωμένος μας γιατί δεν έχουν τι να πουν, πολλές φορές μιλάνε και άλλη γλώσσα, υπάρχει αντιπαλότητα, καχυποψία άρνηση αποδοχής, είναι λύση ανάγκης…. Άρα κακή ποιότητα ζωής.
Η εσχάτη λύση το γηροκομείο, όπου όταν ήμαστε νεότεροι το λέμε σαν απειλή… «Θα καταλήξει στο γηροκομείο».
Ούτε εδώ θα αναφερθώ σε καμία παράμετρο παρά μόνο την λέξη «ίδρυμα» και ότι υπάρχει διεθνή τάση και ευρωπαϊκή οδηγία για την αποϊδρυματοποίηση.
Εδώ λοιπόν, εμείς οι εργαζόμενοι στα «Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων» ερχόμαστε να πούμε την εναλλακτική πρότασή μας, να πούμε πως «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός» και πως οι ηλικιωμένοι μας με τον καιρό έχασαν την λάμψη τους αλλά όχι την αξία τους…
«Όποιος δεν έχει γέρο πρέπει να αγοράσει» λέει με σοφία ο λαός μας.
Εμείς λοιπόν τους έχουμε και παρά την ηλικία τους στις Δομές μας τους δίνετε τη δυνατότητα να παραμείνουν ζωηροί, δραστήριοι να μας πουν, να μάθουν, να μας διδάξουν.
Είναι οι άνθρωποι μιας άλλης εποχής μακρινής και κοντινής μαζί με άλλες αξίες, με αισθητική, ευαισθησία, υπομονή, επίμονη, ευρηματικότητα, είναι οι άνθρωποι που «στύβουν το λίγο και βγάζουν πολύ».
Στα ΚΗΦΗ «Γερνάμε Αλλιώς»… οι ηλικιωμένοι μας ανήκουν στην τέταρτη ηλικία, είναι μη αυτοεξυπηρετούμενα άτομα κι όμως μας εκπλήττουν καθημερινά.
Ακόμα και ο ανοϊκός στο ΚΗΦΗ γερνάει αλλιώς γιατί οι αναδρομές στην σκέψη και στην πράξη είναι στην καθημερινότητά του και αυτό τον βοηθάει!
Τα ΚΗΦΗ είναι η άλλη πρόταση φροντίδας για την τέταρτη ηλικία, εδώ όχι μόνο δεν σταματάει ο χρόνος αλλά τον αξιοποιούμε με τον καλύτερο τρόπο, γιατί οι ηλικιωμένοι μας έχουν πολλά να μας δώσουν γιατί οι ηλικιωμένοι μας είναι πολύτιμοι.
Ναι στα ΚΗΦΗ «γερνάμε αλλιώς».
Τους αγαπάμε και μας αγαπάνε και αυτό μας ανατροφοδοτεί καθημερινά στα δύσκολα που αντιμετωπίζουμε.
Γιατί αντιμετωπίζουμε δυσκολίες αλλά δεν είναι του παρόντος.
Γ’ αυτό δεν θα πάψουμε ποτέ σαν Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων να φωνάζουμε στην πολιτεία να σκύψει πάνω από τα ΚΗΦΗ.
Να επανδρώσει, να επιμορφώσει και να στηρίξει τους εργαζομένους που δίνουν αγώνα στην καθημερινότητα για να «Γερνάμε Αλλιώς»…
Να ανοίξει η βεντάλια των δομών.
Μια Δομή σε κάθε δήμο για αρχή (εκτός από τους μεγάλους που είναι αυτονόητο ότι χρειάζονται περισσότερες Δομές) γιατί μόνο έτσι μπορεί να αποφευχθεί η ιδρυματοποίηση σε ένα διαρκώς γηράσκοντα πληθυσμό, αλλά θα αξιοποιήσουμε και το θησαυρό που έχουν μέσα τους οι ηλικιωμένοι μας. Για να τους εξασφαλίσουμε όμορφα γηρατειά με ποιότητα! Άλλωστε η φροντίδα του ηλικιωμένου είναι δείγμα πολιτισμού σε μια κοινωνία!
Η πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Εργαζομένων στα ΚΗΦΗ
Εμμανουέλα Μαθιουδάκη
