Σήμερα, στο Κ.Η.Φ.Η. Δήμου Μυλοποτάμου ήρθαν τα παιδιά από το Γυμνάσιο του Γαράζου, τους δείξαμε και τους είπαμε για τον μαγικό «Δρόμο του Μαλλιού»!
Τότε που το μαλλί των προβάτων ήταν χρυσάφι!
Γιατί μ’ αυτό έφτιαχναν τα ρούχα που φορούσαν, μ’ αυτό έντυναν παιδιά και σύζυγο, μ’ αυτό έφτιαχναν «σκολινά» και «καθημερινά» ρούχα, μ’ αυτό έφτιαχναν τα «χράμια», τα «κιλίμια», τις «πατανίες», τα χαλιά, τις «πάντες», τα «ψιλόρουχα»!
Μ’ αυτό «προύκιζαν» τις θυγατέρες τους!
Πολλές φορές ήταν και πηγή εισοδήματος τα υφαντά και οι «πατανίες του εγκάρδιου», αν η νοικοκυρά ήταν «πιτήδεια» και προκομμένη μπορούσε να τα πουλάει και να γίνονται ανάρπαστα γιατί ήταν έργα τέχνης!
Τότε που έφτιαχναν το «ρασούλι» τους τα «βοσκαρουδάκια» για να… σφιχταγκαλιάζουν την αγάπη τους!
Τότε που περνούσαν και πέντε χρόνια για να αγοράσουν καινούργιο φουστάνι οι κοπελιές, ενώ τα ντελικανιδάκια έβαζαν κουστούμι στο γάμο τους για πρώτη φορά!
Τότε που έπλενε η μάνα τους τα ρούχα και μέχρι να στεγνώσουν έμεναν σκεπασμένα στο κρεβάτι γιατί δεν είχαν άλλη «αλλαξά»!
Τότε που όλα ήταν δύσκολα μα και όμορφα μαζί, γιατί ήταν το γλυκό κομμάτι της νιότης τους… ξανάγιναν τα παιδιά μιας άλλης εποχής!
Από την άλλη τα παιδιά του σήμερα, που όλα τα θεωρούν αυτονόητα και δεδομένα… απορούσαν σε κάθε μη συμβατή απάντηση με τα δικά τους βιώματα!
Νομίζω είναι τυχερά που τους δόθηκε η ευκαιρία να έχουν τέτοιους σπουδαίους συνομιλητές… είναι κάτι που λείπει στις μέρες μας!
Ευχαριστούμε τις καθηγήτριες Μαρία Παδουβά και Αλίκη Τυράκη, που προετοίμασαν αυτή την συνάντηση.
Ευχαριστούμε τα παιδιά που ενέπνευσαν τους ηλικιωμένους μας για τις όμορφες διηγήσεις τους!
Ευχαριστούμε τους πραγματικά αστείρευτους ηλικιωμένους μας, που μοιράστηκαν τις τρυφερές αναμνήσεις τους ανεβάζοντας ακόμα ψηλότερα τον πήχη για τη «Διαγενεακή Συνεργασία» με όσα καλά προκύπτουν από τέτοιες συνέργειες!
Η υπεύθυνη της δομής Ε.Μ.