Το τραχύ και επιβλητικό του τοπίου δένει αρμονικά με τον πανάρχαιο -χιλίων ετών- ναό της Παναγιάς της Μυριοκεφαλίτισσας, της προστάτιδας του χωριού. Παλιά το μοναστήρι της Παναγίας φιλοξενούσε έναν μεγάλο αριθμό καλόγηρων και διέθετε τεράστια περιουσία. Η Παναγιά η Μυριοκεφαλίτισσα, γνωστή θεραπαινίδα και θαυματουργή, φιλοξενεί χιλιάδες κόσμο που συρρέει στη χάρη της κάθε χρόνο στις 8 του Σεπτέμβρη. Αναξιοπαθούντες συνάνθρωποί μας ανεβαίνουν με τα πόδια ταμένοι στη Χάρη Της ευλαβικοί προσκυνητές για να ζητήσουν τη βοήθειά Της. Μωρά ταμένα βαπτίζονται κάθε χρόνο χωρίς καμιά προετοιμασία. Παλαιότερα προσφέρονταν άγνωστοι προσκυνητές για να βαπτίσουν κάποιο παιδί. Οι κάτοικοι του χωριού ριζωμένοι στον τόπο τους ακολουθούν πιστά την παράδοση. Άνδρες κάθε ηλικίας, λεβεντόκορμοι, τραχείς, επιβλητικοί, ντόμπροι, περήφανοι, αληθινοί και φιλόξενοι, γυναίκες και κοπέλες με το δικό τους ταμπεραμέντο σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή.
Το ερώτημα που πλανάται στα χείλη κάθε επισκέπτη είναι εύλογο. Είναι οργανωμένη αυτή η μικρή κοινωνία, αυτό το κύτταρο ή μήπως ακολουθεί το ένστικτό της; Την απάντηση θα την πάρεις από τα πιο επίσημα χείλη, από τους προεστούς του χωριού τον ακούραστο και σεβάσμιο παππά-Γιάννη Λελεδάκη ιερέα που για 52 συναπτά έτη διακονεί το ποίμνιό του, τον Ανδρέα Κελαράκη πρόεδρο του πρωτοποριακού πολιτιστικού συλλόγου, τους ανθρώπους του Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου, το δάσκαλο και ψάλτη του χωριού Νίκο Γαβαλά, αλλά ακόμη και από τους απλούς και καθημερινούς ανθρώπους του χωριού. 
Με το δραστήριο πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Μεταξύ άλλων πρόσθεσε: «Με τη βοήθεια και την αμέριστη συμπαράσταση του ιερέα μας παππά-Γιάννη και με τη φώτιση της Παναγιάς έχουμε οργανωθεί χρόνια τώρα σαν κοινωνία χωρίς καμιά βοήθεια εκτός εκείνη τα εκκλησίας. Το 1984 ιδρύσαμε τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μυριοκεφαλιτών. Μέλη του συλλόγου γράφτηκαν όλοι ανεξαιρέτως οι χωριανοί μας. Χρειάστηκε να δημιουργήσουμε ένα στέκι για τις ποικίλες εκδηλώσεις μας, γάμους, βαφτίσια, χορούς, κοπή πίτας κ.α. Υπήρχε μια αίθουσα-αποθήκη αγροτικών εφοδίων, στην πλατεία, υποθηκευμένη στην Αγροτική Τράπεζα, η οποία έπαψε να επιτελεί το σκοπό της εδώ και χρόνια. Ήταν κλειστή. Καλέσαμε σε γενική συνέλευση το χωριό και με μπροστάρη την εκκλησία αποφασίσαμε να δώσει κάθε οικογένεια από το υστέρημά της ένα σεβαστό ποσό την εποχή εκείνη, για να αποπληρώσουμε την Αγροτική Τράπεζα και να απελευθερώσουμε το κτίριο, το οποίο στη συνέχεια μετατρέψαμε σε αίθουσα και το μεταβιβάσαμε στον πολιτιστικό σύλλογο. Προχωρήσαμε στην επισκευή της αίθουσας, τη δημιουργία κουζίνας, αίθουσα ψυγείων, μαγειρείου, αποθήκης κλπ. Αγοράσαμε εξοπλισμό για δυο χιλιάδες καλεσμένους (τραπεζοκαθίσματα, μαχαιροπήρουνα, σερβίτσια, καζάνια για βραστό και πιλάφι, εξοπλισμό κουζίνας) και ότι είναι απαραίτητο για μια μεγάλη εκδήλωση. Καθένας που θέλει να χρησιμοποιεί την αίθουσα για οποιοδήποτε σκοπό αφήνει στο σύλλογο ένα συμβολικό ποσό για τη συντήρηση του εξοπλισμού. Υπήρξαν γάμοι που ξεπέρασαν τους δυο χιλιάδες καλεσμένους. Ο χώρος και η πλατεία άνετα τους εξυπηρετούν. Υπάρχει αλληλοβοήθεια, συμπαράσταση σε τέτοιου είδους μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις».
Σε χαρά ή λύπη όλοι συμπαρίστανται. Σε κάθε γάμο συγχωριανού η οικογένεια δεν έχει να στεναχωρηθεί για τίποτα. Το κρέας είναι κανίσκια των καλεσμένων. Οι ρόλοι στην εξυπηρέτηση της εκδήλωσης μοιρασμένοι. Υπάρχει ο μάγειρας είναι ο πατέρας του προέδρου Δημήτρης Κελαράκης, βραβευμένος μάλιστα σαν μάγειρας, οι κόφτες των κρεάτων κυρίως νέοι του χωριού. Αυτοί θα τακτοποιήσουν τα τραπεζοκαθίσματα, οι γυναίκες θα φροντίσουν στην κουζίνα και στο στρώσιμο των τραπεζιών και όλα θα είναι έτοιμα στην ώρα τους. Το ίδιο συμβαίνει και μετά την εκδήλωση, την επόμενη μέρα όλα είναι στη θέση τους. Και όλα αυτά αφιλοκερδώς.
Οι δραστηριότητες όμως του συλλόγου δεν τελειώνουν εδώ. Ετοιμάζονται να αξιοποιήσουν ένα παλιό τυροκομείο -κτήριο του 1929- που βρίσκεται στις πλαγιές του βουνού σε υψόμετρο 1000 μ. Το προορίζουν για καταφύγιο, χώρο αναψυχής για το χειμερινό επισκέπτη. Έχουν κάνει σχετικές ενέργειες για την προστασία του γυπαετού και όχι μόνο. Για αυτά όμως θα αναφερθούμε σε άλλο δημοσίευμα.
