Η λήξη της σχολικής χρονιάς είθισται να αντιμετωπίζεται από τα παιδιά με μπουγέλο, φωνές χαράς και γέλια που πλημμυρίζουν τις σχολικές αυλές οι οποίες αδειάζουν για πάνω από δύο μήνες. Τα τελευταία χρόνια, όμως, αυτές οι όμορφες στιγμές που είναι ευχάριστα αποτυπωμένες στο μυαλό όλων μας και από προσωπική εμπειρία έχουν δώσει τη θέση τους σε ακραίες μορφές εκτόνωσης που μεταξύ άλλων περιέχουν και αρκετή ποσότητα αλκοόλ. Η κατάσταση αυτή έρχεται να συμπληρώσει την συνήθεια να γιορτάζουμε κάθε τι με κάποιο ποτό, το οποίο μάλιστα «πρέπει» να καταναλώνεται σε ποσότητα και με ιδιαίτερο τελετουργικό, ώστε να «πιστοποιηθεί» ότι ο νεαρός πότης ενέργησε με τον τρόπο τον σωστό, τον παραδοσιακό (!)
Δυστυχώς η συμμετοχή των νέων μας σε οικογενειακές εκδηλώσεις (αρραβώνες, γάμοι, βαπτίσεις κλπ.) τους έχει εξοικειώσει με έναν εσφαλμένο τρόπο διαμοιρασμού της χαράς μέσα από κούπες και «καλέσματα» που διαστρεβλώνει την αξία της τιμής που εμπεριέχεται στην συνύπαρξη. Το γλέντι τότε μεταβάλλεται σε αρένα αναμέτρησης όσων μπορούν να πιούν και η χαρά παραστρατεί και η ουσία χάνεται και τα λόγια γίνονται βαριά και τα τιμόνια των αυτοκινήτων ελαφριά και η ανθρώπινη ζωή θυσία στον Διόνυσο που ποτέ δεν ήταν πραγματικά καλεσμένος σε αυτές τις μαζώξεις. Όταν, όμως, μεγαλώνεις με παρόμοιες εικόνες είναι μοιραίο να τις ανακαλείς σε κάθε ευκαιρία και να μην διαχωρίζεις ώρες και στιγμές, κατάλληλα και ακατάλληλα περιβάλλοντα… Και όταν τελικά η προμήθεια αλκοολούχων ποτών από ανηλίκους είναι τόσο εύκολη όσο και η προμήθεια μιας σοκολάτας… είναι να απορείς τι ακριβώς μπορεί να κάνει ο αστυνόμος που δεν ελέγχει τον τρόπο απόκτησης, ο γονιός που δεν έχει έγκαιρα καταδικάσει αυτές τις τακτικές, ο καθηγητής που δεν μπόρεσε τελικά να πείσει με τον δικό του λόγο για το λάθος αυτής της επιλογής για διασκέδαση.
Η εποχή μας έχει πολλές πρωτιές στην επιστήμη, την τεχνολογία ακόμη και στα Γράμματα που δύσκολα γίνονται ζητούμενο του σύγχρονου νέου αλλά έχει και πολλές πρωτιές σε απώλειες ζωής και αξιοπρέπειας. Το θέμα αποκτά διαρκή επικαιρότητα διότι δεν συνδέεται πλέον με κοινωνικές στιγμές. Είναι καθημερινό και τείνει να γίνει πληγή για τον τόπο μας και μάστιγα για τη νεολαία μας.
Επειδή, λοιπόν, οι εκπαιδευτικοί είναι σαν γονείς για τους μαθητές τους και όλοι οι γονείς είναι οι πρώτοι δάσκαλοι των παιδιών τους ίσως είναι καιρός να επανατοποθετηθούμε γύρω από θέματα όπως το αλκοόλ που βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές των νέων μας. Τα πράγματα πρέπει να ειπωθούν μεστά και περιεκτικά για να σημάνουν οι ήχοι του κινδύνου.
Το αλκοόλ δεν είναι μαγκιά, δεν είναι ανδρισμός.
Το αλκοόλ θέλει μέτρο.
Το αλκοόλ θέλει εγκράτεια για να συνιστά απόλαυση αλλιώς οδηγεί σε εξευτελισμό.
Το αλκοόλ σκοτώνει αργά αλλά σταθερά εκείνον που το υποτιμά.
Το σώμα που φτιάχτηκε από τους γονείς πρέπει να καρπίσει με τη βοήθεια του μυαλού που «χτίζεται» από τους δασκάλους.
Ας συνεργαστούμε για να δούμε τα λουλούδια της ζωής μας να ανθίζουν!
Ο Σύλλογος Διδασκόντων του 1ου ΕΠΑΛ
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων
