Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗ
Ε ναι λοιπόν. Κάτι γίνεται! Ή μάλλον κάτι έγινε στη μικρή μας πόλη, το Ρέθυμνο, που όμως κατέχει το μεγάλο τίτλο της πόλης των γραμμάτων. Μια παράσταση σταθμός. «Το μεγάλο μας Τσίρκο»! Που εκείνα τα χρόνια τα πέτρινα υπήρξε ο προπομπός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου και κατά συνέπεια της ανατροπής της χούντας των συνταγματαρχών.
Μια ερασιτεχνική ομάδα ηθοποιών και πολιτών άλλων συντελεστών, με καθοδήγηση του εξαιρετικού σκηνοθέτη και ηθοποιού Απόστολου Κουγιτάκη τόλμησε να αγγίξει αυτό το έργο. Ένα έργο αλληγορικό που είχε σκοπό τότε να παραπλανήσει τη Λογοκρισία της χούντας και να αφυπνίσει τον ήδη αγανακτισμένο Ελληνικό λαό. Μια παράσταση που σ’ αυτήν είχαν πρωτοεμφανιστεί τα συνθήματα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» και «Φωνή λαού, οργή Θεού», όπως έμαθα ψάχνοντας και που ακούστηκαν μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μόνο με το ζήλο, το μεράκι, την ψυχή και το πάθος τους ο καθένας στον τομέα του και φυσικά με ατελείωτες ώρες δουλειάς, κατάφεραν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συναρπάσουν όλους εμάς τους τυχερούς που ανηφορίσαμε στο κάστρο της Φορτέτζας και είχαμε τη χαρά να τους δούμε. Μας απέδειξαν για άλλη μία φορά πως όταν η ψυχή περισσεύει δεν χρειάζονται πτυχία και περγαμηνές. Ευχαριστούμε για τα τόσα συναισθήματα που μας κάνατε να νιώσουμε. Το γέλιο, το δάκρυ, που γινόταν λυγμός που προσπαθούσαμε να καταπνίξουμε σε πολλά σημεία της παράστασης και που κάποιες φορές κατέληγε σε κλάμα. Ίσως γιατί το χθες ταυτίζεται σε πολλά σημεία με το σήμερα δυστυχώς και αυτό το «Λαέ μη σκύβεις άλλο το κεφάλι». Έφτανε μέχρι τα βάθη της ψυχής μας και μας ταρακούνησε συθέμελα.
Εύχομαι τα τόσα μηνύματα της παράστασης να βρουν πολλούς αποδέκτες και να πάρουμε τα μαθήματα που πρέπει για να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σας. Φάνηκε τόσο ξεκάθαρα ότι το Ρέθυμνο «διψάει» για κάτι τέτοιες εκδηλώσεις και το απέδειξε η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου. Που μακάρι να μπορούσαν να συνεχιστούν γιατί σίγουρα πολύς κόσμος ακόμη θα ήθελε να το δει. Κι εδώ έρχεται το πάγιο αίτημα των κατοίκων της πόλης μας για ένα θέατρο. Γιατί ναι, κάτι γίνεται… Και ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά.