Ένα όραμα πολλών ετών έγινε πραγματικότητα κι άνοιξε διάπλατα τους ορίζοντες του στο διηνεκές ταξίδι του χρόνου, γεμίζοντας μια αύρα πολιτισμού διαπλανητικής ακτινοβολίας.
Είχα την τύχη να συνευρεθώ με τον φιλότεχνο κόσμο που πλημύρισε τοn χώρο του μουσείου της Ελεύθερνας στα εγκαίνια του την 19/06/16 και μαγεύτηκα από τον πνευματικό πλούτο και το αρχαιολογικό εύρος των εκθεμάτων.
Το έργο αυτό πιστώνεται στον καθηγητή κ. Σταμπολίδη, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του σε αυτό και δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουν τον συνολικό όγκο θυσιών και κόπων που απαιτήθηκαν για την υλοποίηση του.
Την εκδήλωση προλόγισε ο πρόεδρος της ελληνικής δημοκρατίας ο οποίος με εντυπωσίασε με τον επίλογο του: «Τον ευγεσίγευστο ήχο της αρχαιολογικής σκαπάνης», δείγμα ποιητικής ικανότητας κι ευαισθησίας του.
Όμως θα περίμενα μια ιδιαίτερη αναφορά της ιδιότητας του, ως ανώτατου πολιτειακού άρχοντα του τόπου κι ως συνταγματολόγου, για τη διαδικασία ανακήρυξης της ευρύτερης αρχαιολογικής περιοχής των πέντε κοινοτήτων (Πρίνος, Έρφοι, Πλευριανά, Αλφά, Μαργαρίτες) ως μια ανεξάρτητη ενιαία διοικητική οντότητα υψίστης πολιτιστικής αξίας.
Αυτή την πρόταση είχε υποβάλει ο καθηγητής κ. Σταμπολίδης, η οποία απαιτεί μια συγκροτημένη νομικής φύσεως ενέργεια με αναμφισβήτητη συνέπεια την ουσιαστική ανάπτυξη της περιοχής και μετεξέλιξη της σε ένα μοναδικό αρχαιολογικό πάρκο παγκόσμιας εμβέλειας.
Πριν χρόνια είχα μια επεισοδιακή σύγκρουση με το κατεστημένο της αρχαιολογίας, όπου δίχως νομιμοποίηση υπήρξε δέσμευση χώρου ιδιοκτησίας μου με αποτέλεσμα την υπέρμετρη καθυστέρηση 18 μηνών επένδυσης και την οικονομική καταστροφή μου.
Όμως αισθάνομαι ευγνωμοσύνη στον καθηγητή κ. Σταμπολίδη ως πρόεδρο του κεντρικού αρχαιολογικού συμβουλίου και σε όλα τα μέλη της επιτροπής για την κατανόηση και την τελική έγκριση παρά την αγανακτισμένη μου συμπεριφορά.
Όταν διαπίστωσα ότι ο αρχαιολόγος που απέρριψε το επενδυτικό σχέδιο δεν γνώριζε καν που βρίσκεται ο χώρος που υποτίθεται διενέργησε αυτοψία, απείλησα με μήνυση και εισαγγελική παρέμβαση.
Χωρίς θεσμικό υπόβαθρο κι ενοποιημένο κώδικα διεργασιών δεν δύναται κανένα αποτέλεσμα κι όλα εξαρτώνται επίμονες ιδιωτικές πρωτοβουλίες αξιέπαινων προσωπικών προσπαθειών.
Η εν λόγω προσπάθεια του κ. Σταμπολίδη είναι σταγόνα στον ωκεανό της παραγραφειοκρατίας και αντιαναπτυξιακής δομής της ελληνικής νομοθεσίας σχετικά με τις αρμοδιότητες της αρχαιολογικής υπηρεσίας κι όχι μόνο.
Ευτυχώς όμως που υπάρχει αυτή η ακατάβλητη δίψα ανθρώπων ταγμένων στην υπηρεσία ανώτερων πολιτιστικών αξιών που εμπνέουν και καθοδηγούν με το φωτεινό τους παράδειγμα.
Σε ένα έκθεμα της «κόρης της ελευθούς», ένας αφοσιωμένος φιλότεχνος, παραπάτησε κι έπεσε απάνω μου ζητώντας ευγενικά συγγνώμη. Ήταν ο τραγουδιστής κ. Νταλάρας που τίμησε μαζί με πλειάδα καλλιτεχνών και πνευματικών προσωπικοτήτων την εκδήλωση.
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω την ευτράπελη ατάκα του παλαίμαχου μπασκεμπολίστα του Παναθηναϊκού κ. Κοκολάκη όταν ο κ. Σταμπολίδης κάλεσε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για απονομή δώρου και το κοινό διερωτήθηκε τι θα του χαρίσει:.. «καμιά μπουγάτσα γιατί θα πείνασε».
Νομίζω ότι θα μπορούσε οργανωτικά όλος ο κόσμος να καθίσει συντεταγμένα στο κύριο διάζωμα ακριβώς μπροστά στο μουσείο χωρίς τον διαχωρισμό σε διαφορετικό χώρο με τους επισήμους, καθώς υπήρχε άφθονος τόπος.
Το συνολικό κόστος του έργου δεν ξεπέρασε τα 2,6 εκατ. ευρώ όταν υπήρχε εγκεκριμένο ποσό 3,3 εκατ. ευρώ κάτι πρωτόγνωρο στην ελληνική πραγματικότητα κι όχι μόνο, δηλαδή η υλοποίηση έργου με 30% εξοικονόμηση από τον προϋπολογισμό του!
Όμως, η επιτυχία ενός έργου δεν κρίνεται από την κατασκευή του αλλά από τη διαχείριση του καθώς το κόστος συντήρησης ενδέχεται να είναι πολλαπλάσιο και να θέσει μελλοντικά προβλήματα στη λειτουργία του. Εύχομαι το μουσείο να αποτελέσει ένα διαχρονικό πυλώνα πολιτιστικής ανάτασης και να μην έχει την τύχη του μουσείου Γουλανδρή που βρίσκεται στο κέντρο Ρεθύμνου κι υπολειτουργεί όπως και του μουσείου στη Λότζια το οποίο επί μακρόν ήταν κλειστό και κατόπιν προσωπικών επίπονων ενεργειών του δημάρχου κ. Μαρινάκη επαναλειτούργησε.
Τέλος, περισσότερο από όλα ελπίζω ο φιλότεχνος κ. πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να αξιοποιήσει το ποιητικό του ταλέντο στην αρμοδιότητα τους ως ανώτατος πολιτειακός άρχων του τόπου κι ως συνταγματολόγου, στην επίκαιρη αναθεώρηση συντάγματος η οποία χρήζει άμεσης ριζικής αναμόρφωσης.
Η χώρα κινδυνεύει να υποβαθμιστεί σε ένα απέραντο μουσειακό πάρκο ζωντανών νεκρών ανθρώπων που θα επισκέπτονται πολίτες προηγμένων κρατών και θα συμπεριφέρονται με συμπόνια.
Στην δίνη της οικονομικής μοναρχίας το μόνο όπλο που διαθέτουμε είναι η θωράκιση μας με ένα πλαίσιο θεσμικής προστασίας απο την εκμετάλευση , σε συνδυασμό με την αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Μακάρι,το φως απο το μουσείο της Ελεύθερνας κι οι σιωπηλές ιαχές των νεκρών πολεμιστών του ιερού ηρώου,να δείξει το δρόμο για μια Ελλάδα που αξίζουμε και να λάμψει το μέλλον που ονειρευόμαστε.
