«Tης σκέψης τις σταλαγματιές» του Λάμπη Αγγελάκη
μου πέψαν δώρο, με γραφή κι υπογραφή δική ντου
δεν είναι ουδέ σταλαγματιές ουδέ νερό στ’ αυλάκι
είναι ποτάμι ορμητικό που βγαίνει απ’ την ψυχή ντου
Ρυάκια, νερά κι αέρηδες, απ’ τα βουνά της Κρήτης
αντίλαλοι κι απόηχοι από κορφές και δάση
που τα γροικά ο αυγερινός τα βλέπ’ ο αποσπερίτης
σ’ ένα ποτάμι σμίγουνε, μεριάστε να περάσει!
Σε ταξιδεύει στ’ όνειρο, ετούτο το ποτάμι
πάντα σε έμορφους καιρούς κι ονειρεμένα μέρη
σ’ ούλο τον κόσμο σε γυρνά, πάντα στην Κρήτη φτάνει
η μουσική κι η ποίηση στένουν επά καρτέρι
Λάμπη, πάρε τη λύρα σου κι έβγα στον ψηλορείτη
στο τελευταίο ίσωμα, εις του παπά το λάκκο
τση λύρας οι ξεχωριστοί, οι βάρδοι του λαγούτου
στο πρίνο το βασιλικό, στην πέτρα τη στρωμένη
εσένα ανημένουνε να σε καλοδεχτούνε
ούλοι μαζί θα κάτσετε, να φάτε και να πιείτε
μαζί θα μεταλάβετε τ’ αντικριστό το κρέας
και το κρασί το μαρουβά τον εκατοχρονίτη
από ψηλά χρυσαετός, σας βλέπει και σας σκέπει
στη συντροφιά σας θα βρεθεί την ώρα που θα πρέπει
θ’ ανοίξει τσι φτερούγες του, στο κούτελο θα κάτσει
τσι ταύλας θεϊκό χρησμό, για σας θα τραγουδήσει
ένας λαός που τραγουδεί, τόπος που τραγουδιέται
πάντα μαζί κι αθάνατοι!…
Κρήτη με τα τραγούδια σου, Κρήτη με τσι χορούς σου
και με τσι μερακλήδες σου και με τσι κουζουλούς σου…
Συμεών Καπετανάκης
