Σεπτέμβρης μήνας με τα πουλόβερ και τις ζακέτες καταχωνιασμένες στη θέση τους! Μόνο το καθημερινό ταξίδι του ήλιου προδίδει τον επερχόμενο χειμώνα. Πρωινό ξένοιαστο στον Νότο του Μεγάλου Νησιού. Η αμμουδιά φαίνεται τώρα -και είναι στ’ αλήθεια- τεράστια. Μακριά απ’ τον συνωστισμό του Αυγούστου, την ενοχλητική μυρωδιά των αντηλιακών και την αφρικανική λάβρα της ημέρας.
Η θάλασσα γαληνεμένη απ’ τη θερινή ταλαιπωρία της, η αμμουδιά υγρή ακόμα απ’ το πρωινό και στολισμένη από πάμπολλα κοχύλια που ξέβρασε κάποιο προχθεσινό κύμα. Ο κόσμος μαζεύεται σιγά-σιγά αλλά αφήνει την «πραμάτεια» του μπάνιου αραιά στην έκταση της παραλίας, ώστε να μην ενοχλεί κανένας τον διπλανό του.
Μόνο μια παρέα νεαρών κοριτσιών και αγοριών φωνασκεί παιδιαρίζοντας με ένα πλαστικό φλαμίνγκο κι έναν επίσης πλαστικό μονόκερο που χαλούν την οπτική απόλαυση του απέραντου γαλάζιου. Τα νερά διάφανα, βαριεστημένα κι αυτά απ’ τα καλοκαιρινά μελτέμια ησυχάζουν για να αντλήσουν δυνάμεις για τις φουρτούνες του χειμώνα.
Ο ήλιος πολύ πριν βρεθεί μεσουρανίς θερμαίνει, αλλά δεν καίει. Τον απολαμβάνεις άφοβα, αντλώντας απ’ αυτόν δύναμη που θα σου χρειαστεί σίγουρα προσεχώς. Λίγο πιο πέρα στον τεράστιο βράχο που αιωρείται στην άκρη του μεγάλου κόλπου μια-δυο φραγκοσυκιές κρεμασμένες υπενθυμίζουν πως ακόμα κι εκεί κάτι θα καρπίσει.
Η ώρα περνά χωρίς πολλές κουβέντες, η μικρή κορούλα πλατσουρίζει στ’ ανάβαθα τρισευτυχισμένη με το χαμόγελο μόνιμα σχηματισμένο στο αρπαγμένο απ’ τον ήλιο προσωπάκι της. Στο απεριποίητο καφέ της παραλίας, «βόρειοι» μεσήλικες με τα απαραίτητα τατουάζ στα πλαδαρά σώματά τους πίνουν μπύρες , ενώ παραδίπλα ένα άλλο ζευγάρι αλλοδαπών προσπαθεί ανεπιτυχώς να πιει στιγμιαίο καφέ που μάλλον δοκιμάζουν για πρώτη φορά, αφού παρατηρούν τον αφρό αμήχανοι.
Ένας υπέροχος κόσμος στο οπτικό μας πεδίο, Σεπτέμβρη μήνα. Μια τεράστια καταγάλανη επιφάνεια περιτριγυρισμένη απ’ τα Κρητικά γυμνά βουνά, συνθέτουν το απόκοσμο σκηνικό ενός επίγειου παραδείσου.
Εδώ, στον ομορφότερο τόπο του Κόσμου, Σεπτέμβρη μήνα…
