Η πρώτη μας επίσκεψη ήταν στο πάνσεπτο Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Από το 1823 μέχρι σήμερα ακτινοβολεί σε ολόκληρο τον κόσμο με τη λειτουργική, πνευματική, φιλανθρωπική, κοινωνική και Εθνική προσφορά του, το μεγαλείο της πίστης, αλλά και της αγάπης της εκκλησίας προς τον άνθρωπο.
Επιβλητικός ο ναός της Μεγαλόχαρης δεσπόζει στην πόλη της Τήνου. Σημαντικά συμβάλει στην μεγαλοπρέπειά
του το καμπαναριό. Πανύψηλο, 29 μέτρα ύψος, πραγματικά μεσουρανεί, κυριαρχεί, δεσπόζει και επιβάλλεται. Μουσειακοί χώροι, κειμηλιοφυλάκιο, πινακοθήκη μουσείο Τηνίων καλλιτεχνών, εξομολογητήρια, αίθουσα διαλέξεων, σταθμός Α’ Βοηθειών, ξενώνας φιλοξενίας είναι διασκορπισμένα μέσα στο συγκρότημα του Ιερού Ιδρύματος.
Το «θαύμα» και το «Τάμα» δύο έννοιες, οι οποίες συγκινούν και συγκλονίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη, έχουν λάβει στον ιερό χώρο του ιδρύματος την καταξίωση και την πληρότητά τους. Μπροστά στην εικόνα της Μεγαλόχαρης, με ματωμένα γόνατα, με υψωμένα χέρια, με μάτια γεμάτα δάκρυα, με απλές καρδιακές προσευχές, οι προσκυνητές, οι οποίοι κατά χιλιάδες έρχονται κάθε χρόνο, με την πεποίθηση ότι εδώ συναντούν τη μητέρα του θεού, που αποδέχεται την προσευχή τους, μεσιτεύει προς τον υιόν της, τον φιλεύσπλαχνο Ιησού και έτσι πραγματοποιείται το «θαύμα».
Παρακολουθήσαμε, όλοι οι εκδρομείς, με κατάνυξη τη θεία λειτουργία και προσευχηθήκαμε στην εικόνα της Παναγίας. Για τους περισσότερους από εμάς ήταν τάμα ζωής να βρεθούμε στη χάρη της. Δοξασμένο το όνομά της.
Επισκεφτήκαμε με λεωφορείο το μικρό νησί και θαυμάσαμε το απέραντο γαλάζιο, τις όμορφες ακρογιαλιές, τα μικρά χωριά με τα σκαλιστά υπέρθυρα, τους περίτεχνους περιστερώνες, τους ανεμόμυλους και τα αμέτρητα ξωκλήσια.
Μετά την Τήνο επισκεφτήκαμε το νησί Σύρο με τα πανέμορφα χωριά και τις μαγευτικές παραλίες,. Στην Ερμούπολη, που είναι πρωτεύουσα του νησιού, θαυμάσαμε το μοναδικό Δημαρχείο στη μαρμάρινη πλατεία Μιαούλη, τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου, τη συνοικία «βαπόρια» με τα νεοκλασικά μέγαρα, το μνημείο του «άταφου αγωνιστή» το πρώτο θέατρο-όπερα της Ελλάδας, το θεατρικό μουσείο, το πνευματικό κέντρο και το μουσείο με τ’ αντίγραφα κυκλαδικής τέχνης. Τέλος μέσα από την αγορά φθάσαμε στον Ιερό Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου και θαυμάσαμε την ομώνυμη αυθεντική εικόνα του El Greco.
Εκτός από το θαυμασμό μου, για τα ωραία μέρη που περιγράφω, η συναναστροφή μου με σαράντα Μικρασιάτισσες και Μικρασιάτες θα μου μείνει αξέχαστη!
Οι διοργανωτές της εκδρομής, η κυρία Κούλα Κανέλλη-Παπαδομανωλάκη, η κυρία Μαρίνα Ρούσσου-Σπανουδάκη και ο κύριος Ισίδωρος Μαρίνος είχαν προσέξει κάθε λεπτομέρεια και δεν προέκυψε καμία δυσκολία, δεν ακούστηκε κανένα παράπονο.
Είχαν την ευκαιρία ν’ ακούσω τα ωραία τραγούδια τους, να θαυμάσω τους χορούς τους και ν’ απολαύσω την ευγένεια και την αγάπη τους.
Άνθρωποι προοδευτικοί που δεν ξεχνούν τις χαμένες πατρίδες τους, που έχουν κάνει την εστία τους, εδώ στο Ρέθυμνο, ένα πολιτιστικό εργαστήρι, με χορευτικό τμήμα, με χορωδία που αριθμεί 35 μέλη, με Μουσειακό τμήμα, βιβλιοθήκη-αναγνωστήριο, συλλογή παραδοσιακών φορεσιών και συγγραφή πέντε βιβλίων και ένα έκτο που κυκλοφορεί με τίτλο «Μνήμες, γεύσεις, συνταγές Μαγειρικής Ζαχαροπλαστικής από τα Δυτικά παράλια της Μ. Ασίας».
Ευχαριστώ όλους για την όμορφη αυτή εκδρομή!
*H Ευγενία Ζαμπετάκη είναι συνταξιούχος δασκάλα
