Η σχολική κοινότητα, μαθητές, καθηγητές και διεύθυνση του 1ου Γυμνασίου, ευχαριστεί τον Σύλλογο Γονέων για την προσφορά, την άψογη συνεργασία και τη συνεχή υποστήριξη σε ό,τι του έχει ζητηθεί. Την Τσικνοπέμπτη οι γονείς του συλλόγου όχι μόνο πρόσφεραν σουβλάκια για τον μεγάλο αριθμό των μαθητών μας, αλλά άφησαν τις δουλειές τους και έστησαν ψησταριές, άναψαν κάρβουνα και τσίκνισαν στο χώρο του σχολείου μαζί με τους μαθητές μας. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την προθυμία του προέδρου του συλλόγου Νίκου Ζαμπετάκη, την αξιοσύνη της Αλεξάνδρας Σαββάκη, τη διάθεση για προσφορά του Στέλιου Πελαντάκη, του Νίκου Τζανιδάκη, και του Νίκου Αστρινάκη. Αφιέρωσαν όλο το πρωινό τους στα παιδιά τους και παιδιά μας για μια εμπειρία ξεχωριστή.
Όταν γονείς, δάσκαλοι και μαθητές συνεργάζονται και στηρίζουν ο ένας τον άλλο, τότε όλα φιλιώνουν γύρω μας.
Ευχαριστούμε επίσης τους γονείς της Στέλλας, του Κυριάκου, του Λεωνίδα, του Στέλιου, της Μαρίας, του Νίκου, της Αγγελικής, του Μάνου, της Έλενας, της Ιωάννας, του Θέμη, του Άγγελου, του Μανώλη, της Κατερίνας, της Παγώνας, της Αντριάνας, τους γονείς 359 παιδιών, που βοήθησαν και βοηθούν ακούραστα, με το δικό τους μοναδικό τρόπο, συμβουλεύοντας, υποστηρίζοντας, προτρέποντας τα παιδιά τους και παιδιά μας να είναι συνεργάσιμα και δημιουργικά, να διεκδικούν το δίκιο τους με τρόπο που να μην το χάνουν, να βλέπουν τη θετική πλευρά της ζωής και να προχωράνε.
«Έτσι μαθαίνει ένα παιδί, ρουφώντας επιδεξιότητες με τα δάχτυλα των ποδιών και των χεριών του, ώσπου να φτάσουν γερά μέσα του. Απορροφώντας τις συνήθειες και τις στάσεις του περιγύρού του, σπρώχνοντας και τραβώντας τον κόσμο του. Ένα παιδί μαθαίνει πιο πολύ από τη δοκιμή παρά από το λάθος του, πιο πολύ από την ευχαρίστηση παρά από τον πόνο, πιο πολύ από την πείρα και το παράδειγμα, παρά από την υποβολή και τη συμβουλή. Έτσι ένα παιδί μαθαίνει με τη στοργή, την αγάπη, την υπομονή, την κατανόηση, τη συμμετοχή με το να είναι και να κάνει. Μέρα με τη μέρα το παιδί μαθαίνει λίγα απ’ αυτά που ξέρετε, λίγα περισσότερα απ’ όσα νομίζετε και καταλαβαίνετε. Αυτά που ονειρευόσαστε και πιστεύετε, αυτά γίνεται το παιδί. Από την αντίληψή σας που είναι θολή ή διαυγής, από τη σκέψη σας που είναι συγκεχυμένη ή οργανωμένη, από τα πιστεύω σας που είναι ανόητα ή σοφά, από τα όνειρά σας, που είναι άχρωμα ή- αυτό μ’ αρέσει πολύ – χρυσά, από τις ανακρίβειες που λέτε ή από την αλήθεια, από όλα αυτά μαθαίνει ένα παιδί» Μπουσκάλια, Λ. (1982, σελ. 182) «Να ζεις, ν’ αγαπάς και να μαθαίνεις», μετάφραση Μαρίνα Λώμη. Αθήνα: Εκδόσεις «Γλάρος».
Ο σύλλογος των καθηγητών του 1ου Γυμνασίου
