Ο σεβασμός μας προς τους συνανθρώπους μας με αναπηρία φανερώνεται όταν τους αγαπούμε και τους προσέχουμε τόσο όσο θα θέλαμε να αγαπάνε και να προσέχουν εμάς όλοι οι άλλοι άνθρωποι…
Ο θάνατος δεν κάνει διακρίσεις και τους παίρνει όλους μαζί του. Η ζωή γιατί να είναι τόσο άδικη και να κάνει;
Έτσι, κοιτώντας το ημερολόγιο κάθε 3 Δεκέμβρη, κάποιοι πάντα θα μας δείχνουν τότε μόνον ότι θυμούνται πως φτάνει η μέρα των ατόμων με αναπηρία… Δεν πειράζει που κόντευαν να την ξεχάσουν, ας δείχνουν τον οφειλόμενο σεβασμό και την φιλευσπλαχνία στους συνανθρώπους μας με ή χωρίς αναπηρία κάθε μέρα της εφεξής ζωής μας…
Ας αγκαλιάσουμε, λοιπόν, όλους τους συνανθρώπους μας με αγάπη και ας τους παροτρύνουμε να έρθουν μαζί μας και με τα προτερήματά τους ν’ αλλάξουμε συντροφιά τον κόσμο, παραμερίζοντας διαπαντός σε μιαν σκοτεινή άκρη τα σωματικά όλων μας μειονεκτήματα και κάθε νοσηρή μισάνθρωπη σκέψη…
