Η μετάβαση από τον παιδίατρο στον παθολόγο ή τον οικογενειακό γιατρό ήταν το αντικείμενο της Παγκρήτιας ημερίδας με θέμα «Ο Δρόμος της Ενηλικίωσης: Προαγωγή Υγείας και Χρόνια Νοσήματα», που διοργάνωσε το περασμένο Σάββατο η παιδιατρική κλινική του Νοσοκομείου Ρεθύμνου, με στόχο η ιατρική κοινότητα να συζητήσει και να προτείνει τρόπους που αφορούν στην ομαλή μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή σε ό,τι αφορά τους γιατρούς. Στόχος ήταν να διαμορφωθούν πρωτόκολλα «παράδοσης», που θα εξασφαλίζουν την άρρηκτη συνέχεια ιατρικής φροντίδας, τόσο στην πρόληψη όσο και στα χρόνια νοσήματα.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 5 συνεδρίες με θέματα Πρόληψης, Νοσημάτων αναπνευστικού, Ενδοκρινολογίας, Αιματολογίας-Ογκολογίας και Νευρολογίας. Στους ομιλητές και στα προεδρεία συμμετείχαν καταξιωμένοι ιατροί παιδιών και ενηλίκων, διαφόρων ειδικοτήτων, πανεπιστημιακοί, ιατροί Ε.Σ.Υ. και ιδιώτες από Ρέθυμνο, Χανιά και Ηράκλειο.
Σε σχετικές δηλώσεις της η διευθύντρια της Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Ρεθύμνου Ελισάβετ Γιαννούση, τόνισε ότι η διαδικασία της μετάβασης είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς μετά τα 18 οι ενήλικες είθισται να επισκέπτονται τον γιατρό μόνο όταν αρρωσταίνουν. Αυτό, όπως είπε είναι κάτι που δεν είναι σωστό, για αυτό και καταβάλλεται προσπάθεια σε συνεργασία παιδιάτρων, παθολόγων και γονέων, ώστε να εξασφαλιστεί αφενός η ομαλή μετάβαση από τον παιδίατρο στον παθολόγο και να μπορέσει ο ενήλικας να συνεχίσει την ιατρική παρακολούθηση σε ετήσια βάση.
Χαρακτηριστικά, η κα Γιαννούση τόνισε: «Η μετάβαση δεν είναι καθόλου εύκολη και αυτό το βλέπουμε και το προσλαμβάνουμε από τους γιατρούς, τους παθολόγους, που τους είναι πολύ δύσκολο να έρθουν σε πρώτη επαφή με τον έφηβο που έχει φύγει από ένα γιατρό που τον γνωρίζει 16-18 χρόνια και παραλαμβάνει έναν καινούριο ασθενή. Αυτό που μας είπαν οι παθολόγοι είναι ότι ο υγιής ενήλικας δεν πηγαίνει στον γιατρό παρά μόνο όταν αρρωστήσει. Για μας η αγωνία μας είναι να κάνουμε τόσο καλή δουλειά από τη εμβρυική ζωή του παιδιού και στην πορεία του τόσο με συμβουλευτική αλλά και με πρώιμη ανίχνευση κάποιων καταστάσεων υγείας, που μπορεί να τον οδηγήσουν σε σοβαρότερα προβλήματα αργότερα, ώστε να παραδώσουμε στην κοινωνία ένα υγιή ενήλικα, που να είναι ικανός για αναπαραγωγή και εργασία. Αυτό είναι το ζητούμενο».
Όπως εξήγησε η μετάβαση πρέπει να γίνει δομημένα, σωστά και με πολύ καλή συνεργασία των γιατρών μεταξύ τους, ώστε να γνωρίζουν το πλήρες ιστορικό του ασθενούς για το τι έχει γίνει μέχρι την ενηλικίωση, τι προδιάθεση έχει αυτό το παιδί και πώς θα το χειριστούν και πώς θα έρθουν κοντά του να γίνουν αυτοί οικογενειακοί γιατροί και να κάνουν τη δουλειά του παιδίατρου: «Στόχος είναι οι παθολόγοι να αντιμετωπίσουν τον ενήλικα ολιστικά, δηλαδή την ικανότητά του για εργασία, την ψυχική του υγεία, τις σεξουαλικές του σχέσεις, τα πρώιμα νοσήματα. Άρα είναι πολλή δουλειά για όλους και ήταν μια καλή αφορμή για κουβέντα αυτή η ημερίδα. Νομικά οι παιδίατροι παρακολουθούμε τα παιδιά μέχρι τα 16, μετά είναι υπεύθυνος ο παθολόγος. Παρόλα αυτά βλέπουμε ότι η σχέση με τους παιδιάτρους συνεχίζεται μέχρι και τα 18 έτη στα ιατρεία, τα ιδιωτικά και τα ειδικά ιατρεία για ασθενείς με χρόνια νοσήματα. Ιδανικά θα έπρεπε να υπάρχει ένα μεταβατικό ιατρείο από τα 14-20 που θα συνδυάζει και τα δυο. Επίσης, οι ίδιοι οι γονείς παίζουν ενεργό ρόλο γιατί αυτοί αποφασίζουν που θα πάνε το παιδί και κάθε πότε. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ατομική δουλειά, πρέπει να έχεις κτίσει μια επαφή με την οικογένεια από την γέννηση και μετά και εσύ σαν γιατρός συμβουλεύεις την οικογένειά του, να καθοδηγήσεις, για την ιατρική παρακολούθηση, η οποία θα πρέπει να είναι ετήσια, να υπάρχει ενημέρωση και πρόληψη και να έχει γίνει κτήμα τους ότι θα πρέπει να συνεχίζουν την επαφή με τον γιατρό και όχι να πηγαίνουν σε αυτόν μόνο όταν αρρωστήσουν. Άρα είναι ομαδική η δουλειά. Γονείς και γιατροί πρέπει να συνεργαστούν. Στο Ρέθυμνο ευτυχώς είμαστε μια μικρή κοινωνία και ουσιαστικά γνωριζόμαστε οι γιατροί μεταξύ μας και οι παιδίατροι και οι γιατροί των ενηλίκων και εύκολα θα έχουμε μια επικοινωνία για το παιδί. Νομίζω ότι αρχίζει να γίνεται και πανελλαδικά μια τέτοια συζήτηση, αρχίζουν να γίνονται στα μεγάλα νοσοκομεία ιατρεία μετάβασης. Κάτι κινείται και αν κάποιος γιατρός είναι ενημερωμένος οι συνεργασίες θα είναι εύκολες».
