Συνεργασία της Ογκολογικής Μονάδας Παίδων «Ελπίδα» με ίδρυμα της Σερβίας

Στον χαιρετισμό του ο κ. Γεωργιάδης μεταξύ άλλων είπε: «Εδώ έχουμε ένα νοσοκομείο που έχει άριστο προσωπικό με την υψηλότερη δυνατή εκπαίδευση και το περιβάλλον δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από οποιοδήποτε άλλο νοσοκομείο στον κόσμο, ενώ τα παιδιά δέχονται από παντού αγάπη που ξεχειλίζει. Είναι ένα μικρό θαύμα! Σας ευχαριστούμε και στο μέτρο που με αφορά ως υπουργό Υγείας, όπου μπορώ να είμαι αρωγός για να γίνει αυτό το θαύμα ακόμα μεγαλύτερο θα είμαι 24 ώρες το 24ωρο».
Η κυρία Βαρδινογιάννη απευθυνόμενη στον Πρίγκιπα και την Πριγκίπισσα της Σερβίας, εξέφρασε τη συγκίνησή της για την παρουσία τους στο Νοσοκομείο, καθώς εδώ και χρόνια παρακολουθούν και υποστηρίζουν το έργο του Συλλόγου «Ελπίδα», αλλά και γιατί ο Σύλλογος «Ελπίδα» και το «Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη» έχουν εδώ και χρόνια μια ιδιαίτερη και πολύ στενή σχέση με τα παιδιά της Σερβίας- σε δύσκολες ώρες για τη χώρα οι δυο φορείς είχαν φροντίσει να στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια για τα παιδιά-θύματα του πολέμου και αργότερα δημιούργησαν τον παιδικό σταθμό «Η Αθηνά», στο δήμο Zemun του Βελιγραδίου.
«Οι χώρες μας συνεργάστηκαν πολλές φορές στο παρελθόν και πιστεύω ότι μέσα από τη σημερινή μας συμφωνία θα αναπτύξουν και μια πολύ δυνατή συμμαχία στον τομέα της Υγείας. Το ανθρωπιστικό έργο που επιτελείτε μέσα από το «Lifeline Hellas», το ίδρυμά σας στην Ελλάδα, καθώς και μέσα από το «Princess Katherine Foundation» στην Σερβία, είναι συνεχές και ανακουφίζει πολλούς ανθρώπους που έχουν ανάγκη, παιδιά και νεογέννητα μωρά. Ο λαός της Σερβίας θα πρέπει να είναι υπερήφανος για σας και για όσα έχετε καταφέρει προς όφελος της χώρας σας. Αλλά και ο Ελληνικός λαός πρέπει να νιώθει υπερήφανος, καθώς η Πριγκίπισσα της Σερβίας, παραμένει Ελληνίδα στην καρδιά…».
Ο Πρίγκιπας Αλέξανδρος παίρνοντας τον λόγο είπε: «Συγχαρητήρια πολλά για τη σκληρή δουλειά που κάνετε στον Σύλλογο «Ελπίδα» για τα παιδιά. Είμαστε βαθιά συγκινημένοι. Είναι απίστευτο που έχουμε αυτή τη συνεργασία μεταξύ των δυο χωρών, είμαστε πολύ υπερήφανοι και σας θαυμάζουμε, καθώς γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια τόσο εσάς όσο και τη σκληρή δουλειά που κάνετε. Είμαστε εντυπωσιασμένοι από το φιλμ που μόλις παρακολουθήσαμε με όλα όσα έχει επιτύχει ο Σύλλογός σας μέχρι σήμερα. Είναι πολύ σημαντικό που διαθέτετε προηγμένη τεχνολογία σε αυτό το νοσοκομείο και έτσι μπορείτε να θεραπεύετε πολλά παιδιά, ανάμεσά τους και ένα δικό μας παιδί, τη Θεοδώρα…».
Ακολούθησε η ομιλία της Πριγκίπισσας Αικατερίνης, η οποία μεταξύ άλλων είπε: «Αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση σήμερα γιατί αυτό το όνειρο που βλέπουμε εδώ το είχα ακούσει, το είχα δει και ήμουν σίγουρη ότι θα πραγματοποιηθεί λόγω της φιλίας της οικογένειάς μου και της οικογένειας Βαρδινογιάννη, εδώ και 30 χρόνια. Αυτή η τιμή που μας κάνετε σήμερα δεν θα την ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Έχω κι εγώ αφιερώσει τη ζωή μου να βοηθήσω τα παιδιά στη Σερβία. Έχω δει τον πόνο, τις ελλείψεις, έχω δει άγχος από γονείς και παιδάκια που έφυγαν από τον κόσμο. Εδώ η ομάδα αυτή κρατάει τα παιδάκια ζωντανά. Η ομάδα αυτή δίνει αγάπη, δίνει φροντίδα αλλά δίνει και την ιατρική της βοήθεια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να δίνεις. Η ευτυχία δεν είναι να παίρνεις είναι να δίνεις. Αλλά πρέπει να το μάθουμε από μικροί. Τα παιδιά εδώ στο ογκολογικό βλέπουν την προσφορά, γίνεστε παράδειγμα και όταν μεγαλώσουν δεν θα ξεχάσουν ποτέ τι τους προσφέρατε και πρώτα απ’ όλα ότι τους δώσατε τη ζωή, το μεγαλύτερο δώρο που δίνει ο Θεός σε όλους.
Η εκδήλωση έκλεισε με την τοποθέτηση των αστεριών με τα ονόματα του Πρίγκιπα και της Πριγκίπισσας της Σερβίας στον Τοίχο των Αστεριών του νοσοκομείου όπου βρίσκονται ήδη τοποθετημένα πολλά αστέρια με ονόματα διασήμων προσωπικοτήτων που έχουν επισκεφτεί το νοσοκομείο.
Όμως η πιο συγκινητική στιγμή της εκδήλωσης ήταν όταν η Χριστίνα Φυτιλή, ένα από τα αποθεραπευμένα παιδιά της «Ελπίδας», που ήταν εκεί, δήλωσε:
«Θέλω να πω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου πως αν μου έλεγε κάποιος να αλλάξω υποχρεωτικά μια στιγμή της ζωής μου το μόνο πράγμα που δεν θα άλλαζα είναι οι στιγμές που νόσησα. Γιατί όλη αυτή η εμπειρία με έκανε να γίνω ο άνθρωπος που είμαι και ο άνθρωπος που πραγματικά θα ήθελα να γίνω. Κυρίως στους γονείς που νοσηλεύονται τα παιδιά τους εδώ ήθελα να πω ότι εγώ είχα διάγνωση και μετά υποτροπή. Η πρώτη μου διάγνωση έγινε το 1995 που δεν υπήρχε ο Σύλλογος «Ελπίδα», ούτε το νοσοκομείο, ούτε ο ξενώνας. Δεν έμενα στην Αθήνα αλλά στην επαρχία, και με τους γονείς μου πηγαινοερχόμαστε τρεις φορές την εβδομάδα 450 χιλιόμετρα. Δεν υπήρχε κάπου να μείνουμε, ούτε να έχουμε βοήθεια, ούτε να μιλήσουμε σε κάποιο. Ήταν πολύ άσχημες συνθήκες. Τη δεύτερη φορά μετά την υποτροπή μου έμεινα στον ξενώνα και βλέπω πλέον ότι τα παιδιά έχουν μια παροχή υπερπολυτελούς ξενοδοχείου. Πρέπει να το ξέρουν ότι είναι πολύ τυχεροί που υπάρχει η «Ελπίδα» δίπλα τους. Εγώ το ξέρω πόσο σημαντικό είναι. Είναι θείο δώρο, γιατί ξέρω πώς είναι να αντιμετωπίσεις δύσκολες καταστάσεις χωρίς την «Ελπίδα» και πως είναι να αντιμετωπίζεις τις ίδιες καταστάσεις με την «Ελπίδα» στο πλάι σου».