ΣΥΝΠΟΛΙΣ: «Ρέθυμνο, ευχαριστούμε»
Οι πύλες άνοιξαν 8 παρά κάτι… Ο Κήπος ήταν σχεδόν έτοιμος. Οι πρώτοι «καλεσμένοι» μας δεν άργησαν να μπουν, για να προχωρήσουν προς τα μέσα και να λάβουν θέση απέναντι από το πάλκο. Άλλωστε, αυτοί αποτέλεσαν την αιτία που οι πόρτες δεν άνοιξαν στις 8:00 ακριβώς, όπως προβλεπόταν. Το αντίτιμο της εισόδου ήταν μικρό. Την ίδια ώρα, το «στήσιμο» του συναυλιακού χώρου βρισκόταν στην τελική του ευθεία…
Ο κόσμος συνέχιζε να συρρέει. Οι θέσεις σιγά σιγά γέμιζαν και η γιορτή άναβε. Το μόνο που αργούσε να ανάψει ήταν ο φωτισμός. Κι αυτό το θεματάκι όμως, κάποια στιγμή κατά τις 9:00, λύθηκε, ευτυχώς χωρίς να πτοήσει τους ανθρώπους που είχαν αποφασίσει να βρεθούν στον Κήπο.
Κάποια στιγμή ήρθαν και οι καλλιτέχνες. Ένα κορίτσι από το καροτσάκι του περίχαρο αγκάλιαζε το βιρτουόζο του λαούτου, ενώ κάποια άλλα παιδιά γύρευαν να συναντήσουν και να χαιρετήσουν τον γητευτή της λύρας. Το μουσικοχορευτικό σύνολο δε, περίμενε στην είσοδο όλα τα μέλη του για να εισέλθει σύσσωμο στον χώρο της συναυλίας. Ο κόσμος όλο και συνέχιζε να έρχεται. Το σημείο της υποδοχής παρουσίαζε συνωστισμό, αλλά κανένα πρόβλημα δεν προέκυπτε.
Κατά τις 9:15 οι καρέκλες είχαν γεμίσει. Τα παγκάκια στα πέριξ το ίδιο. Πολλοί ήταν και όρθιοι τριγύρω, με τους εθελοντές πρώτων βοηθειών δίπλα τους, στις επάλξεις. Όλοι μια παρέα, σε ένα συγκεκριμένο χώρο και για τον ίδιο σκοπό. Άντρες, γυναίκες, εθελοντές, συντελεστές, νέοι, ηλικιωμένοι, παιδιά και… παιδιά διαφορετικά, αλλά ίσα με τα πρώτα. Παιδιά με διαφορετικές ανάγκες, αλλά και ειδικές ικανότητες. Παιδιά του ίδιου Θεού και της ίδιας κοινωνίας. Παιδιά για άλλους «άτυχα», αλλά τελικά πολύ τυχερά, λόγω των ανθρώπων που έχουν γύρω τους, οι οποίοι ζουν και αναπνέουν για αυτά. Παιδιά, που, με αφορμή τη βραδιά της 21ης Ιουλίου, τα γνώρισαν και άλλοι…
Όλοι μια παρέα και για τον ίδιο λόγο. Τα πάντα ήταν έτοιμα και μια διάχυτη συγκίνηση δονούσε τον αέρα. Όλοι ήταν εκεί για ένα σκοπό. Πριν τις πρώτες δοξαριές της λύρας και τα γρατσουνίσματα του λαούτου, ο τυπικός χαιρετισμός από μεριάς μας ήταν απαραίτητος. Τα λόγια, τελικά, ήταν πολλά και αχρείαστα μπροστά στο πολυπληθές κοινό της πλατείας του Κήπου και ό,τι αυτό σήμαινε… Ένα εκκωφαντικό, μεστό και μέσα από την καρδιά μας «Ρέθυμνο, ευχαριστούμε» θα ήταν αρκετό… Το λέμε τώρα!
Σύλλογος Ενεργών Πολιτών Ρεθύμνου «ΣΥΝΠΟΛΙΣ»
Υ.Γ.: Υπενθυμίζουμε ότι τα χρήματα που εισπράχθηκαν από την 4η Συναυλία Αλληλεγγύης, διατέθηκαν για την κάλυψη των αναγκών του Ειδικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου στον αντίστοιχο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, καθώς και στον Σύλλογο Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Παιδιών με Αυτισμό.