Σωμαθιανό Φαράγγι

Τρία Μοναστήρια, τον λένε τον τόπο.
Υπαπαντή – Αγία Κυριακή – Αγία Άννα.
Ενδεικτικό Τοπωνύμιο.
Αυτόν τον τόπο, το Φαράγγι, άνθρωποι τον μέρεψαν πριν χρόνια. Τον δεντροφύτεψαν, τον περιποιήθηκαν, τον πόνεσαν.
Κι ύστερα ήλθαν άλλοι και συνέχισαν. Τώρα, χρόνια τον φρόντιζαν, χρόνια τον κανάκευαν, δίνοντας μια ζωντάνια, μια πνοή στην περιοχή. Κι όμως, τα χρόνια πέρασαν. Ήρθε η ανημποριά, λίγες δυνάμεις για προσφορά.
Ο τόπος άλλαξε! Η φύση παίρνει την εκδίκησή της, γυρνώντας στο παρελθόν, ρημάζοντας το περιβάλλον.
Τα βάτα και τα κλαδιά ξανά μεγάλωσαν, και σαν εραστές αγκάλιασαν και έζωσαν τα πεύκα (κουκουναριές), που με ένα καημό για την Ανθρώπινη εγκατάλειψη παραδίδουν την πνοή τους στους εραστές τους, τα βάτα.
Σωμαθιανό Φαράγγι.
Παιδί -Αποπαίδι μιας πόλης πνιγμένης στα φώτα, κι εκείνο, πνιγμένο στο μαύρο σκοτάδι γι’ αυτούς που ζουν εκεί και γι’ αυτούς που περνούν.
Πολλοί δικοί και ξένοι περνούν μ’ αγέρωχο ύφος κοιτώντας ψηλά.
Υπεύθυνοι και Ανεύθυνοι μην ρίχνοντας μια ματιά στο πλάι σ’ έναν τόπο που ρήμαξε από τον εμπαιγμό της Πολιτείας.
Σωμαθιανό Φαράγγι. Δέλτα του Διαβόλου.
Τόπος επικίνδυνος για οχήματα και πεζούς, γι’ αυτούς που ζουν στο ύψωμα και γι’ αυτούς που εκκλησιάζονται.
Αγία Κυριακή – Αγία Άννα.
Τόποι προσκυνήματος και Λατρείας. Τόποι Μυστηρίων.
Γάμοι -βαφτίσια και οι πιστοί μ’ ένα κερί στο χέρι και τ’ άλλο στην καρδιά, προσπαθούν να περάσουν σαν ένα άλλο χορό του Ζαλόγγου από την μία μεριά του δρόμου στην άλλη.
Πάνε χρόνια από τότε! Ήταν Δεκέμβρης του 2007.
Προς το Δημοτικό Συμβούλιο κατατέθηκε αίτηση και τοπογραφικό υπογεγραμμένο από τις 14 οικογένειες που ζουν στο ύψωμα για την ηλεκτροφώτιση της επαρχιακής οδού στο κομβικό σημείο προσπέλασης για τις κατοικίες τους.
Είναι ένα σημείο καρμανιόλα και αν δεν έχουμε θρηνήσει θύματα μέχρι τώρα, είναι θέμα τύχης!
Η αντίδραση της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου ήταν κάθετα αρνητική. «Δεν υποχρεούται ο Δήμος να ηλεκτροφωτίσει περιοχή εκτός σχεδίου». Άραγε, είναι η μόνη περιοχή εκτός σχεδίου που έχει αυτό το απαγορευτικό;
Ύστερα από παρακλήσεις!! Για την αναγκαιότητα του έργου, με επιτόπια επίσκεψη και έλεγχο του ορισμένου σημείου, πείσθηκε ότι έπρεπε να ηλεκτροφωτισθεί η περιοχή έστω με ΕΝΑ φως!!
Ο κ. Δήμαρχος, προς τιμήν του, αντιλαμβανόμενος την υποχρέωσή του (ανταποδοτικά τέλη αλλά και κοινωνική υποχρέωση) αλλά και το ορθό αίτημα των κατοίκων, αποφάσισε και το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε, τον ηλεκτροφωτισμό με δέκα φώτα στο Σωμαθιανό Φαράγγι με 5.000 ευρώ (ΣΑΤΑ 07). Τεράστιο ποσό μπρος το δίκαιο αίτημα των αιτούντων!
Η είδηση στην εφημερίδα «Ρ.Ν.» στις 24-3-2011 με χαροποίησε.
Σκέφθηκα ότι πράγματι η «Νέα Αντίληψη» είναι γεγονός. Όταν χιλιάδες φώτα ανάβουν σε όλους τους δρόμους και τις ιδιωτικές αυλές, τα περισσότερα παράνομα, έστω λίγα φώτα και για μας είναι δίκαιο. Έτσι απλά «Α-α-αα. Επιτέλους θα νοιώσουμε μία διαφορετική ζωή φεύγοντας από το σκοτάδι και την ανασφάλεια». Αυτό πίστεψα. Ήταν ένα ξεγέλασμα. Το έργο έγινε. Ξοδεύτηκαν τα χρήματα για την ηλεκτροφώτιση. Όμως Που;
Λίγα χιλιόμετρα μακριά από το ζητούμενο σημείο, μέσα στην ενδοχώρα, στο τέλος του φαραγγιού. Εκεί που δεν κατοικεί κανένας, εκεί όπου δεν υπάρχει κόμβος (υπάρχει παράστρατος της επαρχιακής), εκεί που η μόνη πνοή είναι το κόασμα των βατράχων. Άραγε, ποια η σκοπιμότητα; Ποια ήταν η προτεραιότητα; Ήταν ένα όνειρο; Όνειρο απατηλό;
Γιατί κ. Δήμαρχε; Γιατί;
Έτσι όταν αναφώνησα «Α-α-α-α Επιτέλους» που ήταν μια έκφραση ανακούφισης και χαράς, δυστυχώς αυτές οι λέξεις δεν φανταζόμουν ότι θα μετατρέπονταν σε κοροϊδία, σε άγχος και αγωνία, γιατί απεδείχθη πως με το «Α-α-α-α», έμεινε το στόμα μου ανοικτό και το Επι-τέλους μετατράπηκε επί του τέλους του Φαραγγιού και όχι στην είσοδό του, που είναι και το ζητούμενο σημείο να γίνει η ηλεκτροφώτιση.
Αλλαγή θέσης και αντίληψης.
Έτσι, για άλλη μια φορά, επαληθεύεται η ρήση: «Άλλος έχασκε και άλλος εμετάλαβε».
Ξεκινά τουριστική σεζόν. Μεγαλώνει η κυκλοφορία οχημάτων και πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι.
Λίγο φως, λίγη φροντίδα ζήτησα για το αποπαίδι, εδώ στο Σωμαθιανό Φαράγγι. Κι αν συνδρομή ζήτησα από την πολιτεία για να μην ρημάξει περισσότερο και να μην θρηνήσουμε θύματα, δυστυχώς απευθύνθηκα σε ΟΤΑ μη ακουόντων.