Είμαι σίγουρος ότι το ρήμα «βαρέθηκα» εκφράζει κι εσένα -όπως κι εμένα- φίλε αναγνώστη. Βαρέθηκα, βαρέθηκες, βαρεθήκαμε να βιώνομε τη μίζερη αυτή πραγματικότητα. Τις ίδιες μίζερες καθημερινές ειδήσεις από τα ΜΜΕ, τις ίδιες μίζερες καθημερινές συζητήσεις να κάνομε μεταξύ μας, οι πολίτες. Άλλωστε όλοι μας έχομε -τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας- υποψιαστεί πως κάποιοι «διαμορφωτές κοινής γνώμης» φροντίζουν να διοχετεύουν στους εγκεφάλους μας ιδέες και καταστάσεις που μειώνουν την αυτοπεποίθηση, την προσωπικότητα και την ελεύθερη βούληση, αγαθά τα οποία ο σύγχρονος άνθρωπος με κόπο έχει κατακτήσει. Αυτό ακριβώς θέλουν και επιδιώκουν επίμονα «κάποιοι»: Να βαρεθούμε!
Ήδη, οι πιο υποψιασμένοι από εμάς ψάχνουμε για κάτι πιο αληθινό, για μια άλλη «θεώρηση» που να γεμίζει τη ζωή και να μας χρωματίζει τα όνειρα.
Σας παρουσιάζω λοιπόν εδώ τη δική μου ολοκαίνουργια πρόταση: Αν δούμε τον εαυτό μας ευρύτερα, σαν μια μονάδα που ανήκει όχι απλά σε ένα κοινωνικό περιβάλλον ή σε μια χώρα, αλλά σε ένα σύμπαν, τότε όλα αλλάζουν ξαφνικά! Η μιζέρια μετατρέπεται ξαφνικά σε μια έξαψη και η έξαψη γίνεται ποταμός που μας παρασέρνει. Θέλομε όλοι βέβαια να κατακτήσομε την πραγματική γνώση, θέλομε να είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι, απελευθερωμένοι από την άγνοια, να ζούμε στο φως της αλήθειας. Ακόμα και η δημοκρατία η πραγματική θα πρέπει να βασίζεται σε αιώνιους, ακατάλυτους συμπαντικούς νόμους. Ας σκύψομε και ας δούμε λοιπόν τους συμπαντικούς φυσικούς νόμους οι οποίοι σήμερα με βάση την επιστήμη έχουν αλλάξει εντελώς, την ίδια στιγμή που η λεγόμενη «σύγχρονη» κοινωνία και ο πολιτισμός παραμένουν στάσιμα.
Είναι απόλυτα βέβαιο, αποδειγμένο από τους ειδικούς αστροφυσικούς, ότι στο ορατό σύμπαν υπάρχουν δέκα δισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια πλανήτες – δηλαδή 1 μονάδα ακολουθούμενη από 22 μηδενικά, αυτός είναι ο αριθμός των πλανητών που υπάρχουν στο σύμπαν που ζούμε. Βλέποντας (κατοπτεύοντας) τον εαυτό μας σαν μια απειροελάχιστη οντότητα μέσα σ’ αυτό το γιγάντιο σύμπαν, αλλάζει αυτομάτως η αντίληψή μας για όλα τα ζητήματα και για όλους τους τομείς.
Παρατηρώντας λοιπόν τα πράγματα από κει ψηλά καταλαβαίνουμε αμέσως τι οδηγεί τις ζωές μας στον κόσμο του σήμερα: Τις ζωές μας οδηγούν και κυβερνούν οι ανάγκες. Αλλά οι ανάγκες μας γεννούν: 1. Επιθυμία για ικανοποίηση των αναγκών και 2. Φόβο μήπως χάσομε τη δυνατότητα να ικανοποιούμε αυτές τις ανάγκες. Όσο περισσότερες ανάγκες έχομε, τόσο περισσότερους φόβους κουβαλάμε μήπως χαθούν οι πολυτέλειες του εφήμερου βίου μας. Όλοι έχομε ανάγκη από τροφή και στέγη, άρα φοβούμαστε μήπως δεν θα μπορούμε κάποια στιγμή να έχομε την τροφή και τη στέγη. Αν θεωρούμε ότι έχομε ανάγκη από ένα ιδιωτικό αυτοκίνητο, αυτόματα μας κατακυριεύει το άγχος μήπως αύριο δεν θα μπορούμε να το έχομε πια. Ο κατάλογος των αναγκών έτσι μπορεί να μεγαλώνει ατελείωτα.
Όλες οι ανάγκες μας είναι βέβαια υλικές, στηρίζονται στην ύπαρξη της ύλης. Ο πολιτισμός μας έχει σαφώς θεοποιήσει την ύλη. Ναοί της ύλης είναι τα εργοστάσια που παράγουν τα διάφορα καταναλωτικά αγαθά, ναοί της ύλης επίσης είναι τα καταστήματα, τα θέρετρα, τα μέσα μεταφοράς, τα γήπεδα, οι τηλεοπτικοί σταθμοί, τα χρηματιστήρια, οι τράπεζες και διάφορα άλλα.
Εδώ όμως -στο κέντρο της μακαριότητας- έρχεται η μεγάλη ανατροπή. Έρχεται η σύγχρονη φυσική επιστήμη και μας λέει ότι «ύλη δεν υπάρχει»! Ούτε ο χρόνος, ούτε και ο χώρος υπάρχουν, απλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος τείνει να τους αντιλαμβάνεται σαν τέτοιους. Ότι παρατηρούμε γύρω μας είναι λέει παραμορφωμένες εικόνες της πραγματικότητας, όχι η ίδια η πραγματικότητα!
Τι συμβαίνει λοιπόν; Τα πάνω – κάτω. Τα ύστερα του κόσμου. Όλα αυτά που ακούμε από την τηλεόραση, όλη αυτή η υπερ-πληροφόρηση και η παρα-πληροφόρηση, απλά δεν ισχύουν. Τα λεγόμενα καταναλωτικά αγαθά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, είναι κάλπικα, είναι ψευδαισθήσεις και πλάνες. Τώρα όλοι θα με κοιτάζετε με απορία, που άραγε θέλω να καταλήξω.
Ιδού η Ρόδος! Βλέπω μπροστά μου να ζωντανεύει ο γιγάντιος κόσμος του Ιουλίου Βερν που κηδεμόνευε τα παιδικά μου χρόνια. Σαν άλλος Ιούλιος Βερν, σήμερα σας πρόσφερα ιδέες συμπαντικές, ελπίδες και όνειρα χρωματιστά, ένα αντίβαρο της ασπρόμαυρης πραγματικότητας που όμως φαίνεται ότι θα γίνει η νέα πραγματικότητα. Σίγουρα θα τα ξαναπούμε.
* Ο Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός
