Ένα νέο «παράθυρο» συνεργασίας και αλληλεπίδρασης, από και προς την κοινωνία του Ρεθύμνου, έχει ανοίξει το Πανεπιστήμιο Κρήτης! Μέσω του κύκλου ομιλιών ακαδημαϊκών, που ξεκίνησαν τον περασμένο μήνα, επιχειρείται να πέσει άπλετο διαδραστικό επιστημονικό φως στα μείζονα προβλήματα των ημερών μας. Η διάχυση της γνώσης θα συμβάλλει στην ανάδειξη και την αντιμετώπιση των αγωνιών, των ιδιαιτεροτήτων και των επιμέρους παθογενειών – καθώς και των βαθιά ριζωμένων αιτιών τους – που ταλανίζουν ένα ευρύ πληθυσμιακό φάσμα.
Η νέα συνεργασία τοπικής αυτοδιοίκησης και Πανεπιστημίου εγκαινιάστηκε με κάθε επισημότητα χθες, σε συνέντευξη Τύπου στην αντιπεριφέρεια Ρεθύμνης.
Ο κ. Γιώργος Παναγής, καθηγητής του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών, ανέπτυξε τη λογική και τη στόχευση των διαλέξεων διοργανώνει η Σχολή Κοινωνικών Επιστημών και τα Ερευνητικά Εργαστήριά της στο Κέντρο Ερευνών και Μελετών (ΚΕΜΕ) του Πανεπιστημίου Κρήτης σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνου και το Δήμο Ρεθύμνης.
Οι συνάδελφοί του Βασιλική Πετούση και Νίκος Παπαδάκης αναφέρθηκαν στις επόμενες συναντήσεις, παρουσιάζοντας και αναλύοντας – έστω και ακροθιγώς – πολύ ενδιαφέροντα συλλεγόμενα στοιχεία από το δικό τους ερευνητικό μετερίζι. Η αναπληρώτρια καθηγήτρια του τμήματος Κοινωνιολογίας και ο καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης θα πραγματευτούν δύο άκρως επίκαιρα θέματα: το απόγευμα (19:00) της προσεχούς Δευτέρας, η κα Πετούση είναι εκ των βασικών ομιλητριών στη διαδικτυακή συζήτηση για την έμφυλη και ενδο-οικογενειακή βία. Σε δύο μήνες από τώρα, στις 7 Φεβρουαρίου, ο κ. Παπαδάκης θα μιλήσει σε δια ζώσης (κορονοϊού επιτρέποντος) εκδήλωση για την αγορά εργασίας, την εργασιακή επισφάλεια και την κοινωνική ευπάθεια.
Η αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνης Μαίρη Λιονή και ο δήμαρχος Ρεθύμνης Γιώργης Μαρινάκης έθεσαν (τους θεσμικούς τους) εαυτούς στην διάθεση της επιστημονικής κοινότητας, αγκαλιάζοντας και χαιρετίζοντας την καινούργια προσπάθεια.
«Το φως δεν μπορεί να μείνει κλειστό μέσα σε μία αίθουσα»
«Το Πανεπιστήμιο Κρήτης είναι ο βασικός εκπαιδευτικός και ερευνητικός πυλώνας στο νησί, εδώ και πολλά χρόνια. Βρίσκεται μέσα στην κοινωνία, ζει μέσα στην κοινωνία, αναπνέει από αυτή. Και η Κρήτη φυσικά αναπνέει μαζί με το Πανεπιστήμιο» υπέμνησε ο καθηγητής του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Γιώργος Παναγής. «Το Πανεπιστήμιο Κρήτης είναι… φως και το φως δεν μπορεί να μείνει κλειστό μέσα σε μία αίθουσα, μέσα σε ένα αμφιθέατρο, μέσα σε ένα εργαστήριο. Το φως πρέπει να διαχυθεί».
Η ανάγκη εκτενέστερης συμπόρευσης κοινωνίας και ακαδημαϊκού περιβάλλοντος είναι δεδομένη και διαχρονική.
«Θέλουμε το Πανεπιστήμιο να ακούσει τις ανάγκες και τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας και να υπάρξει μία διάδραση σε όλα τα επίπεδα, ανάμεσα σε φορείς και θεσμούς της κοινωνίας και τους πολίτες. Επιπλέον, να ευαισθητοποιήσουμε και να ενημερώσουμε την κοινωνία της Κρήτης και του Ρεθύμνου, πάνω σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα και προβλήματα, τα οποία απασχολούν όλους μας» υπογράμμισε ο κ. Παναγής, ενώ στάθηκε στην ουσιαστική αποστολή του Ιδρύματος: «Ένας από τους βασικούς στόχους του Πανεπιστημίου είναι να παράγει νέα γνώση και η γνώση αυτή να μπορέσει να μεταδοθεί και στην ευρύτερη κοινωνία και να μην μείνει μόνο μέσα στα στενά όρια του Πανεπιστημίου, ανάμεσα στο ακαδημαϊκό προσωπικό και τους φοιτητές».
Το γενικό θέμα του κύκλου ομιλιών, που ξεκίνησαν στις 25 του περασμένου Οκτώβρη, είναι «Το Πανεπιστήμιο στην Κοινωνία». Η εναρκτήρια συζήτηση είχε ως τίτλο «Πανεπιστήμιο Κρήτης και Κοινωνία: Αλληλεπιδράσεις, Προκλήσεις και Προοπτικές».
Εκ μέρους των ακαδημαϊκών υπάρχει η εκπεφρασμένη φιλοδοξία οι δίαυλοι επικοινωνίας Πανεπιστημίου και κοινωνίας να παραμείνουν ανοιχτοί και στο μέλλον: με άλλα λόγια, να καθιερωθούν ετησίως έξι τέτοιου είδους συναντήσεις, απ’ την έναρξη ως και τη λήξη κάθε ακαδημαϊκού έτους: από τον Οκτώβρη μέχρι και τον Ιούνιο!
Λόγου χάρη εφέτος, ο κύκλος των ομιλιών σχεδιάζεται να κλείσει στις αρχές του καλοκαιριού. Ο έγκριτος φυσικός Χρήστος Ζερεφός θα δώσει άλλη αίγλη στην κουβέντα για την Κλιματική Αλλαγή, τις διαστάσεις και το αποτύπωμά της στο περιβάλλον, μέσα από το πρίσμα των φυσικών και των κοινωνικών επιστημών.
Θα προηγηθεί αντίστοιχο ραντεβού εντρύφησης κι ενασχόλησης, την Δευτέρα 21η Μαρτιόυ, με την «Βιοπολιτική Παρακολούθηση ενάντια στον Covid-19 σε αυταρχικές και δημοκρατικές χώρες και οι πιθανές επιπτώσεις της μετά την πανδημία».
Ο κ. Παναγής εξέφρασε την πεποίθησή του ότι «ο θεσμός αυτός θα αγκαλιαστεί από την τοπική κοινωνία, ότι θα μπορέσουμε να συνομιλήσουμε πανεπιστημιακοί, πολίτες και φορείς. Θα μπορέσουμε να καθίσουμε μαζί σε τραπέζια εργασίας, να αναπτύξουμε δίκτυα συνεργασίας, με στόχο να προσφέρουμε όσα περισσότερα μπορούμε στην τοπική κοινωνία. Να συμβάλλουμε στην ευημερία της κοινωνίας και των πολιτών».
Οι γυναικοκτονίες και οι διαστάσεις της έμφυλης και ενδο-οικογενειακής βίας
Διαδικτυακά θα πραγματοποιηθεί και η επόμενη διάλεξη, δεύτερη στη σειρά, υπό τον τίτλο: «Εν οίκω και εν δήμω: Διαστάσεις έμφυλης και ενδο-οικογενειακής βίας». Είναι προγραμματισμένη για την ερχόμενη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου, ώρα 19:00. Θα μεταδοθεί μέσω της πλατφόρμας ZOOM.
«Είναι ένα θέμα, το οποίο είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά επίκαιρο, δεδομένων των καταστάσεων που βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Σε ένα μεγάλο βαθμό ίσως τις έχει φέρει (τις καταστάσεις) στην επιφάνεια και η πανδημία και ο εγκλεισμός, ο οποίος προηγήθηκε», εκτίμησε κλείνοντας ο κ. Παναγής, δίνοντας τον λόγο στην κα Βασιλική Πετούση, αναπληρώτρια καθηγήτρια και διευθύντρια του Εργαστηρίου Φύλου του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
«Επίτηδες διαλέξαμε αυτόν τον τίτλο, για να δηλώσουμε ότι έχουμε αυτή τη διπλή ιδιότητα σε αυτό το θέμα» εξήγησε αρχικά, έχοντας καταλήξει στο επιστημονικό συμπέρασμα πως «η έμφυλη βία και ιδιαίτερα η ενδοοικογενειακή, είναι ένα εκτεταμένο φαινόμενο με πολύ σοβαρές συνέπειες. Δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο, αλλά τα δεδομένα δείχνουν, ότι εντάθηκε τα τελευταία χρόνια: αυξήθηκε σημαντικά σε αριθμό, αυξήθηκε η ένταση της βίας που εμπεριέχει».
Βεβαίως, παρατήρησε, «αυξήθηκε και η θεατότητα του ίδιου του φαινομένου». Ενδεικτικά έφερε ως παράδειγμα «τα περιστατικά των δολοφονιών γυναικών από συζύγους και συντρόφους, που είδαμε να συμβαίνουν τα τελευταία 1-2 χρόνια στη χώρα μας. Ο αριθμός – είναι περίπου 13, ίσως και πιο πάνω, σε ένα χρόνο – είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα! Και το ίδιο θα έλεγα και τη βιαιότητα αυτών των περιστατικών, αν και οι δολοφονίες γυναικών στο ενδοοικογενειακό και συντροφικό πλαίσιο τείνουν να είναι ιδιαίτερα βίαιες».
Σημαντικό για την κα Πετούση είναι «να μην ξεχνάμε, ότι οι δολοφονίες δεν είναι τυχαία περιστατικά ή όπως θέλουν να παρουσιάζουν οι δράστες, πράξεις που συνέβησαν εν βρασμώ ψυχής κλπ. Αντίθετα, αποτελούν την τραγική κατάληξη – για να μην πω την αναμενόμενη ή την ενδεχόμενη – μακροχρόνια κακοποιητικών σχέσεων».
Περίπου το 44% των δολοφονιών γυναικών γίνονται από συζύγους και συντρόφους, ανέφερε η αναπληρώτρια καθηγήτρια και διευθύντρια του Εργαστηρίου Φύλου του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Η (ακαδημαϊκή της) στοχοπροσήλωσή της είναι απόλυτα διακριτή: «Θέλουμε να μιλήσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε νέες και νέους γι’ αυτό το φαινόμενο και το κοινωνικό σύνολο για τις μορφές, την έκταση, τις αιτίες και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε (το φαινόμενο). Ένα φαινόμενο κοινωνικό και πολιτικό που μας αφορά όλες και όλους, ακόμα κι αν η εκδήλωσή του φαίνεται να έχει ατομικά χαρακτηριστικά. Η παθολογία, η παθογένεια του φαινομένου είναι κοινωνική περισσότερο, παρά ατομική. Εμπλέκονται παράγοντες όπως: κοινωνική αποδοχή της βίας, έλλειψη σεβασμού στο πρόσωπο ή τη διαφορετικότητα (όπως θέλουμε να την ορίσουμε αυτή), σχέσεις ανδρών και γυναικών, η θέση της γυναίκας, η ποιότητα και το περιεχόμενο των διαπροσωπικών σχέσεων.
Είναι ένα φαινόμενο που μπορεί να συμβαίνει «εν οίκω», οι απαρχές του βρίσκονται «εν δήμω». Η συνέχιση, η ανοχή και η αντιμετώπισή του βρίσκονται στον αλληλοκαθορισμό του οίκου και του δήμου».
Στην εισήγηση της επόμενης Δευτέρας, η κα Πετούση θα προσπαθήσει να δώσει την εικόνα, την έκταση και της αιτίες αυτής της μάστιγας, όπως αυτή καταγράφεται σε διεθνές ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.
«Οι διαστάσεις του φαινομένου είναι πάρα πολλές. Θα εστιάσουμε κυρίως στο φαινόμενο όπως αυτό αφορά τη βία κατά των γυναικών» προανήγγειλε, λέγοντας πως «το φαινόμενο έχει μία συστηματικότητα. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει τυχαία. Έχει πολυπλοκότητα – χρησιμοποιούν δηλαδή οι δράστες πολλά και διαφορετικά μέσα τα οποία έχουν ως στόχο την άσκηση ελέγχου στο άλλο πρόσωπο».
«Αγορά Εργασίας, Εργασιακή Επισφάλεια και Κοινωνική Ευπάθεια»
Η διάλεξη του κ. Νίκου Παπαδάκη είναι εξίσου ενδιαφέρουσα. Αργεί θεωρητικά, αλλά ο χρόνος μπορεί να λειτουργήσει κι ως σύμμαχος: με την πολυπόθητη εξομάλυνση της επιδημιολογικής κατάστασης, τη Δευτέρα 7 Φεβρουάριου και ώρα 19:00, το κοινό του Ρεθύμνου θα μπορέσει να παρακολουθήσει από κοντά, απ’ το «Σπίτι του Πολιτισμού», τη συζήτηση με θέμα: «Αγορά Εργασίας, Εργασιακή Επισφάλεια και Κοινωνική Ευπάθεια».
Στο πάνελ των ομιλητών θα βρίσκεται και ο κ. Μάνος Σπυριδάκης, καθηγητής στο τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
«Θα προσπαθήσουμε να κινήσουμε τις κρίσιμες διαστάσεις, που αφορούν στους τεκτονικούς μηχανισμούς στην αγορά εργασίας σε Ευρώπη και σε Ελλάδα, σε όλη την προπανδημική δεκαετία, αλλά και στην περίοδο της πανδημίας, ξεχωριστά» είπε ο κ. Παπαδάκης.
Ο καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης φέρει και την ιδιότητα του αν. διευθυντή του Κέντρου Ερευνών και Μελετών για τις Ανθρωπιστικές, τις Κοινωνικές και τις Επιστήμες της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κρήτης (ΚΕΜΕ-Π.Κ.).
Θα αποπειραθεί, επομένως, να αναδείξει τις κρίσιμες παραμέτρους για την αγορά εργασίας στην Ελλάδα του σήμερα. Ιδιαίτερη έμφαση θα δώσει «σε ένα φαινόμενο που εντείνεται, και ποσοτικά και ποιοτικά έχει εκτατικές πια διαστάσεις – ήδη από το 2014 υπεραντιπροσωπεύεται στις προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα και είναι οι λεγόμενες ευέλικτες μορφές απασχόλησης ή υποαπασχόληση».
Στην πραγματικότητα, όπως προκύπτει από τα ερευνητικά δεδομένα που επικαλείται ο κ. Παπαδάκης, πρόκειται για «επισφαλείς μορφές εργασίας που αφορούν κυρίως τη νέα γενιά, αλλά όχι μόνο τη νέα γενιά».
«Η εκτίμηση και η εικόνα μετά από δέκα χρόνια κρίσης και ύφεσης, και αμέσως μετά την οικονομική και κοινωνική κρίση στη συνέχεια της υγειονομικής, είναι ότι η αγορά εργασίας στην Ελλάδα είναι εξαρθρωμένη. Και είναι εξαρθρωμένη σε πολλά επίπεδα.» παρατήρησε. «Αυτό γίνεται ορατό όταν πάμε στον ενδιάμεσο τύπο μεταξύ εργαζομένου και ανέργου, δηλαδή στον επισφαλώς εργαζόμενο, όπου παρατηρούμε μία σειρά από ενδιαφέρουσες τάσεις αλλά εξαιρετικά ανησυχητικές».
Ο κ. Παπαδάκης συμπύκνωσε, ακολούθως, την κατάσταση των πραγμάτων στην αγορά εργασίας στην Ελλάδα, παραθέτοντας τα εξής στοιχεία: «Μέσα στο 2020 η Ελλάδα ήταν μία από τις τρεις πρώτες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε ό,τι αφορά την υποτονικότητα στην αγορά εργασίας. Ένα νέο μέγεθος που αποτυπώνει την απουσία, τη μη εκπληρωμένη ζήτηση για απασχόληση του εκτεταμένου εργατικού δυναμικού, με ποσοστά πάνω του 20%, όπου όμως στη νέα γενιά είναι ποσοστά που αγγίζουν το 50%».
Πάγιο πρόβλημα και πάγια παθογένεια στην ελληνική αγορά εργασίας είναι η μακροχρόνια ανεργία. «Έχει αυξηθεί κι έχει τετραπλάσιο (και άνω) μέσο όρο απ’ τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό μέσο όρο. Στη νέα γενιά είναι πολύ έντονο και είναι πάνω από 20% στην ηλικιακή κατηγορία 15-29 το φαινόμενο των νέων ανθρώπων που είναι εκτός εκπαίδευσης, κατάρτισης και απασχόλησης, άρα απέχουν – όχι κατ’ επιλογή – από κάθε μείζονα θεσμική μέριμνα του κοινωνικού κράτους».
Και μια σειρά από άλλα φαινόμενα, στατιστικά και μεγέθη αποδεικνύουν αυτή την «εξελικτική εξάρθρωση της αγοράς εργασίας».
Ως χώρα έχουμε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά απασχολισιμότητας των πρόσφατων αποφοίτων από κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης. «Αυτό δείχνει την βαθμιαία απομείωση της κοινωνικής δυναμικής, ακόμα και του ίδιου του πτυχίου» διαπιστώνει μετά λύπης του ο κ. Παπαδάκης.
Πηγαίνοντας τώρα στην ίδια την εργασιακή επισφάλεια, αυτό που ερευνητικά προκύπτει είναι – πέρα της υπεραντιπροσώπευσης – ότι υπάρχει ισχυρή συσχέτιση με την κοινωνική ευπάθεια. Πολύ συγκεκριμένα, οι μερικώς απασχολούμενοι έχουν διπλάσιες πιθανότητες να φτωχοποιηθούν σε σύγκριση με τους πλήρως απασχολούμενους, ενώ στους προσωρινούς οι πιθανότητες γίνονται τριπλάσιες. «Άρα, είναι απολύτως ορατή η συσχέτιση με την κοινωνική ευπάθεια κι έχουμε κι άλλα πολλά δεδομένα που το αποδεικνύουν» σχολίασε ο καθηγητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Παράλληλα, αυτό που ανασύρεται στην επιφάνεια από την κοινωνική έρευνα (από την έρευνα πεδίου) «είναι η κανονικοποίηση μιας νέας νόρμας κι ενός νέου δυισμού στην αγορά εργασίας εις βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων, που πλασιώνεται συχνά κι από έναν καταναγκαστικό νόμο της σιωπής, για παράτυπες και καταχρηστικές εργασιακές (και εργοδοτικές) πρακτικές. Με όλα αυτά μαζί φαίνεται να αναδεικνύεται μία εξελικτική ανακατασκευή της ίδιας της ηθικής της εργασίας. Η διαμόρφωση, πιθανώς, ενός νέου πρεκαριάτου» κατέληξε ο κ. Παπαδάκης, ανοίγοντας προηγουμένως ένα μέρος της θεματολογικής και ερευνητικής του βεντάλιας για τον πυρήνα της αγοράς εργασίας , της κοινωνίας, της οικονομίας και του συσχετισμού τους.
Σταθερός σύμμαχος η τοπική αυτοδιοίκηση
Η αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνης Μαίρη Λιονή δεν έκρυψε «τη χαρά και την ευαρέσκειά» της για τη νέα συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης, την οποία και καλωσόρισε: «Την αγκαλιάζουμε. Πιστεύω ότι θα είναι πάρα πολύ χρήσιμη και για την τοπική κοινωνία αλλά και για την κοινωνία όλης της Κρήτης. Δηλώνουμε παρόντες σε κάθε προσπάθεια που κάνει το Πανεπιστήμιο να έρθει πιο κοντά στην τοπική κοινωνία, και να την αγκαλιάσουμε και να την ενισχύσουμε».
Αφορμώμενη τέλος από την επικείμενη (διαδικτυακή) συζήτηση/συνάντηση για τις διαστάσεις που έχει πάρει η έμφυλη και ενδο-οικογενειακή βία, τόνισε: «Δυστυχώς τείνει να γίνει μία πανδημία στις μέρες μας», εμφανώς προβληματισμένη απ’ τις πολλές και μαζεμένες γυναικοκτονίες που έχουν συμβεί και συγκλονίσει το πανελλήνιο, το 2021.
«Εξαιρετική μέρα» χαρακτήρισε την χθεσινή ο δήμαρχος Ρεθύμνης Γιώργης Μαρινάκης.
«Ανακοινώνεται και επίσημα μία πολύ μεγάλη συνεργασία της τοπικής κοινωνίας που εκπροσωπείται από τον Δήμο και την Αντιπεριφέρεια, με το Πανεπιστήμιο» επισήμανε, εξαίροντας τη σπουδαιότητα της διάχυσης της επιστημονικής γνώσης στην κοινωνία: «Έτσι αποδεικνύεται και η ποιότητα των καθηγητών μας, αλλά και η στενή συνεργασία και σχέση που υπάρχει μεταξύ του Πανεπιστημίου και της υπόλοιπης κοινωνίας. Με αυτή τη συνεργασία επισφραγίζουμε και αποδεικνύουμε πώς όταν υπάρχει καλή ιδέα, καλή πρόθεση, είμαστε πάντα παρόντες, για να βοηθήσουμε, να επεξεργαστούμε τις προτάσεις και να κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Είναι μία πολύ μεγάλη ευκαιρία να ακούσουμε, να μάθουμε και να συζητήσουμε. Είναι στην ουσία ένα παρατηρητήριο των κοινωνικών προβλημάτων, που θα τυγχάνουν επιστημονικής επεξεργασίας από τους ειδικούς: από εκείνους που κάνουν έρευνα, μελέτη και είναι ταγμένοι να υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο δια της επιστήμης τους. Θα είναι αναβίωση ενός παλιού θεσμού που υπήρχε στον Δήμο Ρεθύμνης, παλαιότερα, πάλι σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο. Είχε πολύ μεγάλη απήχηση. Απολαμβάναμε αυτές τις συναντήσεις, γιατί νιώθαμε ότι συμμετέχουμε σε μία διαδικασία γνώσης, προβληματισμού και αλληλεπίδρασης».
Ο δήμαρχος Ρεθύμνης είναι σίγουρος πώς έχουμε να κάνουμε με μία γόνιμη και επωφελή διάδραση, προσδοκώντας οι συμπολίτες του να γίνουν μέρος αυτής: «Θα είναι εποικοδομητική: και για εμάς, που θα μάθουμε πράγματα που δεν γνωρίζουμε, αλλά και για τους ακαδημαϊκούς, που θα προσλάβουν τις αγωνίες, τα ενδιαφέροντα και τον προβληματισμό των ανθρώπων, που πρέπει να ακουστούν και να γίνουν όλα αυτά αντικείμενο επεξεργασίας».
