Ο αθλητισμός για εκείνη ξεκίνησε από πολύ νεαρή ηλικία και μάλιστα με ένα σπορ που προσφέρει μαζί με την άσκηση και σημαντική διαμόρφωση του χαρακτήρα σε τρεις σημαντικούς τομείς. Την πειθαρχία, την υπομονή και τη μαχητικότητα. Η παρουσία της Σοφίας Γουνάκη με το που συμπλήρωσε το 5ο έτος της ηλικίας της στα τατάμι, υπηρετώντας τις πολεμικές τέχνες μέσω του ζίου ζίτσου δεν της πρόσφεραν μόνο διακρίσεις σε Πανελλήνιο, Πανευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο αλλά «έπλασαν» παράλληλα και έναν αθλητικό χαρακτήρα, τις αρετές του οποίου συναντάμε πλέον στις προπονήσεις αλλά και σε κάθε ανεπίσημο και επίσημο αγώνα της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου του Αστέρα Ρεθύμνου.
Για την γεννημένη στον Βάμο 18χρονη παίκτρια, την τελευταία διετία η ενασχόληση της με το λαοφιλές άθλημα έγινε πιο ενεργή καθώς, όπως και η ίδια τονίζει ήταν πάντα η μεγάλη αγάπη της.
«Με αγκάλιασαν με μεγάλη θέρμη»
«Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν πάντα αθλήτρια. Πέτυχα σημαντικές διακρίσεις με τον ζίου-ζίτσου σε Πανελλήνιο, Πανευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο. Παρ’ όλα, αυτά η μεγάλη μου αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο» τόνισε χαρακτηριστικά η νεαρή παίκτρια που έσπευσε να τονίσει την πρώτη επαφή που είχε με τις «κυρίες» της Σοχώρας πριν από 2 χρόνια αλλά και τον τρόπο με τον οποίο την υποδέχτηκαν οι νέες της συμπαίκτριες: «Η γυναικεία ομάδα του Αστέρα με εντόπισε τυχαία σε σχολικούς αγώνες. Με δέχτηκε και με «αγκάλιασε» με μεγάλη θέρμη από την πρώτη κιόλας στιγμή. Δεν θα μπορούσα να ήμουν περισσότερο ευγνώμων για τις συμπαίκτριες μου, αλλά και τα διοικητικά μέλη που αγωνίζονται καθημερινά γι’ αυτή την οικογένεια-ομάδα», συμπλήρωσε η Σοφία που ήταν έτοιμη και εκείνη όπως και οι υπόλοιπες «κυανοκίτρινες» να ζήσουν το όνειρο τους, με την συμμετοχή του Αστέρα Ρεθύμνου για πρώτη φορά στην σύντομη ιστορία του στα «σαλόνια» της Α’ Εθνικής κατηγορίας. Ακολούθησε με την συνέπεια που την διακρίνει το απαιτητικό βασικό στάδιο της προετοιμασίας για την νέα σεζόν και με κέφι και όρεξη ήταν έτοιμη για αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία.
Τα συναισθήματα αυτά όμως γρήγορα άλλαξαν, καθώς διαπίστωσε ότι η διάρκεια της παρουσίας, αλλά και η ένταση της πανδημίας του κορονοϊού, όχι απλά ανέβαλλε αλλά δημιούργησε παράλληλα και ένα «θολό τοπίο» στο τί μέλλει γενέσθαι με τη σεζόν που θα αποτελούσε το επιστέγασμα της προσπάθειας των παικτριών αλλά και των υπευθύνων της γυναικείας ομάδας του Αστέρα Ρεθύμνου από την ίδρυσή της.
«Αν γίνει, θα είναι πρωτόγνωρο συναίσθημα»
«Τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα. Η ομάδα δούλεψε σκληρά για την άνοδό της στην Α’ Εθνική κατηγορία και όλες οι παίκτριες συνέβαλλαν για να φτάσει τόσο ψηλά και να «αρπάξει» μια θέση στην καθοριστική αυτή κατηγορία», τόνισε αναφερόμενη η γεννημένη στις 30 Ιουνίου 2002 στην μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλλαν οι «κυρίες» για να φτάσουν στον μεγάλο στόχο και συνέχισε περιγράφοντας όλα όσα ακολούθησαν τους επόμενους μήνες. «Όλες αναμέναμε με μεγάλο ενθουσιασμό και αγωνία να βιώσουμε τη μοναδική αυτή εμπειρία, πόσο μάλλον εγώ, ένα νέο μέλος της ποδοσφαιρικής κοινότητας, καθώς θα ήταν για μένα ένα συναίσθημα τελείως πρωτόγνωρο.
Η προετοιμασία είχε ξεκινήσει με μεγάλη «δίψα» για το άθλημα και αποφασιστικότητα. Όλες προπονούμασταν σκληρά και ήμασταν συγκεντρωμένες και αφοσιωμένες με σκοπό την ετοιμότητά μας για τα «σαλόνια» της Α’ Εθνικής», περιέγραψε η νεαρή παίκτρια που κινείται συχνά-πυκνά από την αριστερή πτέρυγα των «κυανοκίτρινων», παρουσιάζοντας στο μέρος των δηλώσεων της που ακολουθεί, την άλλη άκρη του νομίσματος. Εκείνη που έχει ως «φιγούρα» όλο αυτό το «κλίμα» που δημιουργήθηκε από την αναβολή του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής κατηγορίας, μέχρι και τις ημέρες που διανύουμε.
«Αγανάκτηση, στεναχώρια αλλά και νέα προσμονή»
«Δυστυχώς οι κόποι μας πήγαν στράφι λόγω της αναβολής του πρωταθλήματος από τα επιβαρυμένα επιδημιολογικά δεδομένα. Η αγανάκτηση και η στενοχώρια ήταν αναπόφευκτα συναισθήματα, διότι ξαφνικά ματαιώθηκε το μεγάλο όνειρο που χτίσαμε σαν ομάδα και οι «θυσίες» που καταβάλλαμε εντός και εκτός γηπέδου. Που ξέρεις όμως, ίσως το κλίμα τώρα να αναστραφεί έστω και με αυτές τις διακοπές και ξεκίνα-σταμάτα», τόνισε με έμφαση η Σοφία Γουνάκη η οποία στην συνέχεια έγινε ακόμη πιο εκφραστική: «Πλέον έχοντας διανύσει ένα μεγάλο διάστημα εκτός επίσημων διοργανώσεων δηλώνω ιδιαίτερα απογοητευμένη από την κατάσταση αυτή και την ασέβεια που «μαστίζει» το γυναικείο ποδόσφαιρο. Από την άλλη, η χαρά μας είναι μεγάλη για το γεγονός ότι πατήσαμε γήπεδο έπειτα από 4 μήνες. Θα δούμε, θα το πάμε βήμα-βήμα!!!
Σαν άνθρωπος δεν έπαψα ποτέ να παλεύω και να μάχομαι με πείσμα για να ξεπερνάω τα «εμπόδια» στην ζωή μου, αλλά και να γίνομαι καλύτερη αθλήτρια. Θεωρώ ότι όλη η γυναικεία ποδοσφαιρική κοινότητα έχει έναν ιδιαίτερα σημαντικό λόγο να «παλέψει» με κάθε τρόπο για να διασφαλίσει, τόσο σε καινούριες παίκτριες σαν και εμένα όσο και σε πιο έμπειρες ένα ασφαλές περιβάλλον όπου θα μπορούν να κάνουν όνειρα, να θέτουν στόχους και να προσπαθούν για την επίτευξη τους», ολοκλήρωσε ένα από τα νεανικά μέλη των «κυριών» της Σοχώρας που και λόγω της ηλικίας, διαθέτει μια παραπάνω «δόση» αισιοδοξίας, αλλά και «μαχητικότητας» την οποία θέλησε να μεταφέρει στον επίλογο των δηλώσεων της που έχει και την μορφή ευχής προς τις εκπροσώπους του γυναικείου ποδοσφαίρου.
«Δεν πρέπει να πάψουμε να «παλεύουμε» για το ιδεώδες του αθλητισμού και να βάζουμε στόχους ακόμα και στις δύσκολες και ανυπόφορες περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε», κατέληξε η νεαρή παίκτρια.
