Ήταν μια ομάδα που, το δίχως άλλο, κέντρισε τα βλέμματα όλων στο Α’ τοπικό ενώ κέρδισε και την εκτίμηση πολλών από εκείνους που θεωρούσαν ότι ο ΑΟ Λιβαδίων θα είναι… μία από τα ίδια. Μια ομάδα δηλαδή που θα έχει πάθος, που θα έχει εσωτερική ενότητα και που θα παίρνει κάποια παιγνίδια με τον τσαμπουκά.
Συμβαίνει κι αυτό αλλά, η διαφορά στις πρώτες 7 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα, στα πρώτα φιλικά αλλά και στα 3 ματς του κυπέλλου πρόλαβε να δείξει τα εξής στοιχεία: Νεανικότητα, ταλέντο, πυγμή, πείσμα, ουσία αλλά και όμορφες εντυπώσεις. Γκολ και πολλές φορές θέαμα με δυο νέους παίκτες, τον Κωστάκη και τον Δ. Χνάρη να φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις των σκόρερ!
Τα “Ρ.Ν.” αφιερώνουν χώρο και χρόνο στον ΑΟ Λιβαδίων, μια ομάδα που έχει κάνει “restart” τα τελευταία 4 χρόνια… Που δημιούργησε γήπεδο, που επένδυσε σε αυτό και που εμπιστεύθηκε τα δικά του παιδιά. Έκανε και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Επανέφερε έναν άνθρωπο που έχει συνδέσει άρρικτα το όνομά του με την ομάδα, τον Τάκη Μαρή ο οποίος ωστόσο, διαδέχθηκε τον πιο ήπιων τόνων αλλά ακρογωνιαίο λίθο για να βλέπουμε αυτά τα παιδιά, τον Νίκο Μαθιουδάκη.
Ο Τ. Μαρής αναφέρει για ό,τι προλάβαμε να δούμε από την ομάδα του: “Bάσει αποτελεσμάτων είχαμε πολύ καλή εικόνα. Είχαμε προλάβει να δώσουμε σχεδόν όλα τα ντέρμπι όπως, με Μελιδόνι, Ζωνιανά, Ασή Γωνιά ενώ είχαμε αποκλείσει και τον Άρη της Γ’ Εθνικής στο κύπελλο. Θεωρώ πως όταν κλείσαμε, βρισκόμασταν σε πολύ καλή κατάσταση. Αυτή η ιστορία, μόνο κακό μας έκανε. Βέβαια κακό δεν έκανε μόνο σε μας αλλά σε όλους και φυσικά στους περισσότερους επαγγελματικούς κλάδους.
Ας μη γελιόμαστε, πρώτα θα κοιτάξουμε την υγεία και μετά τα υπόλοιπα.
“Θα γυρίσουμε σε καλή κατάσταση”
Ερωτηθείς για το πως μπορεί να επανέλθει η ομάδα του και σε τί κατάσταση, απάντησε: “Πιστεύω ότι θα επανέλθουμε και θα επανέλθουμε σε αρκετά καλή κατάσταση. Είναι μικρά παιδιά σε ηλικία γεγονός που βοηθάει πολύ.
Το μειονέκτημά μας είναι ότι υστερούμε σε εμπειρία αλλά αυτό είναι κάτι που το γνωρίζαμε εκ των προτέρων.”
“Η καταπολέμηση της βίας, η μεγαλύτερή μας νίκη”
Για το αν πίστευε ότι αυτή η ομάδα θα έκανε αίσθηση με τις νίκες που σημείωσε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ήταν απόλυτα ειλικρινής. Μην ξεχνάμε ότι, ο Τάκης Μαρής έχει ζήσει τα Λιβάδια με παιδιά από το χωριό αλλά ταυτόχρονα ψάχνοντας να παίξουν σε γήπεδο που να το νιώθουν δικό τους. Έζησε επίσης εποχές που τα Λιβάδια είχαν αξιόλογους παίκτες από το Ρέθυμνο φτάνοντας ως και τις συμμετοχές σε τρεις τελικούς του κυπέλλου ΕΠΣΡ (2001 (Αστέρας Ρ. – Λιβάδια 4-1, 2002 Ποσειδώνας – Λιβάδια 4-3, 2013 Ερμής Ζ. – Λιβάδια 1-0) αλλά έζησε και τη μαύρη εποχή.
Όλα αυτά άλλαξαν. Η ομάδα του Μιλοποτάμου πήρε τη γενναία απόφαση να πέσει στο Β’ τοπικό και να φέρει στην επιφάνεια μικρούς παίκτες γεμάτους αυθορμητισμό και αυτοπεποίθηση έχοντας τον Νίκο Μαθιουδάκη στον πάγκο. Η ομάδα επέστρεψε επιτυχώς, όπως επέστρεψε και ο Τάκης Μαρής λίγα χρόνια μετά ο οποίος ξέρει τον σύλλογο σαν την παλάμη του χεριού του: “Το πίστευα από την πρώτη στιγμή” απάντησε αφοπλιστικά και τεκμηρίωσε: “Το πίστεψα από τα πρώτα μας συμβούλια γιατί έχουμε ανθρώπους που αγαπάνε το ποδόσφαιρο. Πρωτεργάτης είναι ο ίδιος ο πρόεδρος, ο κ. Μιχάλης Χνάρης που βρίσκεται παντού και πάντοτε δίπλα μας.
Αυτό που θα έπρεπε ήταν, να δουλέψουμε πολύ με τα παιδιά σε πολλά επίπεδα. Δεν έγινε τίποτα από τη μια στιγμή στην άλλη. Κουβεντιάζουμε πολύ με τα παιδιά. Για να καταλάβετε, πέρα από τις προπονήσεις, αφιερώνουμε τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα στο να διεξάγουμε ένα τύπου σεμινάριο εκτός του γηπέδου όπου μιλάμε για οτιδήποτε εκτός από ποδόσφαιρο.
Μιλάμε στις καφετέριες ακόμα και με τους χωριανούς για την καταπολέμηση της βίας. Νομίζω ότι αυτή είναι το μεγαλύτερή μας νίκη.”
“Κέρδος ο κόσμος μας”
Πως όμως νιώθει ο ίδιος ερχόμενος σε μια ομάδα που, αλλιώς την γνώρισε και αλλιώς την παραλαμβάνει για ένα νέο ξεκίνημα παίζοντας στο δικό της γήπεδο; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και κατα πόσο τα έχουν εκμεταλλευτεί στον σύλλογο;
“Η πρώτη μου θητεία στα Λιβάδια ήταν 18 χρόνια! Πράγματι, ζήσαμε πολλές καταστάσεις και πολύ όμορφες και δύσκολες, δίχως ποτέ να έχουμε δικό μας γήπεδο. Πότε παίζαμε στο Πέραμα, πότε στα Ανώγεια, πότε στο Γαράζο και τα Αγγελιανά…
Το πρώτο κέρδος είναι ότι ο κόσμος μας έχει πλησιάσει. Δυστυχώς δεν μπορεί να βρίσκεται στο γήπεδο αλλά τον νιώθουμε δίπλα μας, μας βλέπει από τα αυτοκίνητά του, είτε στις προπονήσεις, είτε στους αγώνες όταν είχαμε τη δυνατότητα να αγωνιστούμε.
Είναι όλα δίπλα, όλα κοντά, οπότε όταν υπάρχει επαφή, όλα είναι άμεσα. Επίσης όλα τα παιδιά -με εξαίρεση μόλις δυο ποδοσφαιριστές- είναι Λιβαδιώτες. Αυτό ανέκαθεν άρεσε στον φίλαθλο της περιοχής γιατί θα πάει στο γήπεδο να δει το παιδί του, τον ανιψιό του, τον ξάδερφό του, τον φίλο του.
Το γήπεδο, μας προσέφερε πάρα πολλά. Μην ξεχνάτε ότι έχουμε και το πιο σημαντικό πια. Ακαδημίες με παιδιά που αριθμούν περί τα 70!”
“Να νικήσουμε τον κορονοϊό”
Για το τέλος, ο Τάκης Μαρής άφησε και τη δική του νότα ελπίδας και αισιοδοξίας: “Εύχομαι να επιστρέψουμε γρήγορα στα γήπεδα. Να επανέλθουμε στη φυσιολογική ροή. Πρώτα όμως πρέπει να πάρουμε τη νίκη απέναντι στον κορονοϊό. Καλές γιορτές με υγεία σε όλους.”
