Τρεις ακριβώς μήνες συμπληρώθηκαν σήμερα από το θάνατο του ρεθεμνιώτη πρωτοπόρου σχεδιαστή μόδας και πρωταγωνιστή της ομάδας «Νάτα Κεφάτα», Τάκη Χάσικου.Οι φίλοι και συνεργάτες του όμως δεν τον ξέχασαν. Με πρωτοβουλία των μελών της καρναβαλικής ομάδας « Νάτα Κεφάτα», συγκεντρώθηκαν στην αποθήκη των ομάδων του ρεθεμνιώτικου καρναβαλιού και τίμησαν τη μνήμη του ακριβώς με τον τρόπο που ο ίδιος θα ήθελε, τελώντας το πολιτικό του μνημόσυνο.
Μικροί και μεγάλοι, κρατώντας ο καθένας και από ένα χειροποίητο έδεσμα, αγκάλιασαν το κάλεσμα της ομάδας και ήπιαν μια ρακί << όχι στην μνήμη, αλλα στην υγεία του>>, όπως τονίζει η κυρία Κατερίνα Ξεκάλου, βασική συνεργάτιδα και φίλη του εκλιπόντος εδώ και 30 χρόνια.
<<Επειδή δεν του ταίριαζαν τα τυπικά μνημόσυνα, η ομάδα μας μαζί με τους φίλους του, που είναι πολλοί σε αυτή την πόλη, συναντιόμαστε σήμερα για να πιούμε ένα κρασί. Εμείς ακόμα δεν μπορούμε να πούμε στην μνήμη του και είναι οξύμωρο αυτό που θα σας πω, αλλά λέμε ‘’Στην υγεία του’’ που δεν υπάρχει.Τα τελευταία χρόνια, πίναμε μόνο στην υγεία του γιατί αυτό ήταν το πρωτεύον. Αυτός είναι ο λόγος που είμαστε εμείς σήμερα εδώ και αυτό είναι και το κίνητρο για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, στο δρόμο που εκείνος θα ήθελε. Ο Τάκης ήταν μία ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ο συνδετικός κρίκος και η ραχοκοκαλιά σε μία πλειάδα άλλων ιδιαίτερων προσωπικοτήτων γύρω από ένα κοινό όραμα, ένα κοινό πάθος με μία κοινή δημιουργικότητα .Έβγαζε από τον καθένα μας την καλλιτεχνική του φλέβα στην επιφάνεια,>>, εξομολογείται η κ. Ξεκάλου.
Στον χώρο, υπήρχε μία φωτογραφία του εκλιπόντος, ένας μπουφές με γλυκίσματα και ανάμεσα σε αυτά, ένα κουτί στο οποίο θα συγκεντρωθούν χρήματα για τις δύο μεγάλες του αγάπες και αδυναμίες :τα διαφορετικά, αδύναμα παιδιά και τα απροστάτευτα ζώα. Όλα τα κέρδη και οι δωρεές, θα δοθούν στο <<Νοιάζομαι>> και στο <<Σύλλογο Γονέων Παιδιών με Αυτισμό>>.
Ο Τάκης Χάσικος που έφυγε πρόωρα ,από τη ζωή τον περασμένο Απρίλιο, , ήξερε να δίνει ζωή και δράση γύρω του με τις ιδέες και τα οράματά του , ενώ είχε συνδέσει το όνομα του με το Ρεθεμνιώτικο Καρναβάλι παρουσιάζοντας πάντα με την ομάδα «Νάτα Κεφάτα» τις πιο εμπνευσμένες στυλιστικές δημιουργίες Και η μνήμη του παραμένει άσβηστη χάρις στους πολυάριθμούς φίλους του που τον «φεραν» πάλι ανάμεσά τους .
“Το νου σας ρεμάλια, μας βλέπει”
Το παρακάτω κείμενο, αφιέρωσαν στη μνήμη του Τάκη Χάσικου, οι φίλοι και συνεργάτες:
Για όλους όσοι είμαστε εδώ, φαντάζει τεράστιο ψέμα η αφορμή αυτής της μάζωξης.
Ο Τάκης , ο αγαπημένος μας, δεν λείπει. Ο καθένας μας τον κουβαλάει μέσα του. Έχει δεκάδες ιστορίες να πει, θυμάται ατελείωτα γεγονότα, μοιράζεται στιγμές και συναισθήματα, ευχάριστα ή και δυσάρεστα, μα μόνο αληθινά. Η απουσία του δεν υπάρχει,. Είναι άλλη μια άρτια σκηνοθετημένη σουρεάλ ψευδαίσθηση, όπως αυτές που τόσα χρόνια οραματίζεται και δημιουργεί…
Ψευδαίσθηση η τυπωμένη φωτογραφία που θα πάρετε μαζί σας φεύγοντας, ψευδαίσθηση το γλυκάκι, ψευδαίσθηση το κουτί των δωρεών για τις μόνιμες έγνοιες του, τα διαφορετικά παιδιά, και τ αδύναμα κι απροστάτευτα ζώα, Σύλλογο Νοιάζομαι και το Σύλλογο γονέων παιδιών με αυτισμό.
Ο Τακης μας δεν θέλει τιμές. Δεν τις αναζήτησε ποτέ, δεν τον ενδιαφέρουν.
Βαθύτατα ριζωμένη πεποίθηση ότι μόνο εν ζωή έχει νόημα η αναγνώριση, η έκφραση εκτίμησης, η αγάπη.
Απεχθάνεται τους λόγους, τις εθιμοτυπίες, τους αποχαιρτισμους, τις τυπικότητες.
Αποφεύγει το σύστημα και τους αυλικούς. Λατρεύει τους φίλους του και φτιάχνει μαζί τους μια ιδιότυπη οικογένεια με αδιάρρηκτους δεσμούς.
Αγαπά σαν να μην υπάρχει αύριο, τσακώνεται εύκολα όταν νοιώθει ότι παραβιάζονται τα όρια και τις αρχές του, συγχωρεί και ζητά συγνώμης σα μικρό παιδί.
Είναι το όραμα, η ψυχή, ο νους της ομάδας, ο συνεκτικός κρίκος ετερογενών προσωπικοτήτων.
Είναι δημιουργός ονείρων!! Το ξωτικό που ήρθε για να κάνει τον κόσμο κι εμάς καλύτερους.
Ονειρεύεται ένα κόσμο διαφορετικό, όμορφο, δίκαιο, χωρίς διακρίσεις. Είναι παθιασμένος με την αισθητική σαν όχημα υψηλού ήθους, αναζητά και διεκδικεί για την πόλη που ζει το άπιαστο, το καλύτερο.
Αγαπά το φαγητό, τις συνάξεις γύρω από αυτό, τις παρέες, τα όνειρά, τα σχέδια, τις φωνές, τα γέλια.
Όλοι εμείς που μαζευόμασταν γύρω από ένα πάγκο και μία εστία μαζί του, δεν έχουμε άλλη σκέψη από το να συνεχίσουμε να κάνουμε όλα όσα εκείνος θέλει.
Τα φαγητά που του αρέσουν, οι φίλοι που αγαπά, οι άνθρωποι που εκτιμά, τα όνειρά που με τόση τρέλα και πάθος εμπνέει είναι εδώ.
Άρα εκείνος είναι εδώ.
Εμείς είμαστε εδώ, ακολουθώντας τον στο μόνο δρόμο που γνωρίζει! Το δρόμο της αφοσίωσης, του πάθους και της δημιουργίας.
Το νου σας ρεμάλια, μας βλέπει!!!
