Τα γεγονότα στο Νοσοκομείο

1. Σε μια περίοδο που εκτυλίσσεται νέο κύμα της βάρβαρης επίθεσης στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και στο δικαίωμα στην υγεία, που με την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, επιχειρούν να εξισώσουν την φασιστική εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής με τους αγώνες του λαϊκού κινήματος, τα γεγονότα της 18/10 στο Νοσοκομείο αξιοποιούνται ήδη από την κυβέρνηση και τη διοίκηση του νοσοκομείου για να δυσφημιστούν οι αγώνες των εργαζομένων, να επιβληθούν νέα αυταρχικά μέτρα. Ήδη ο διοικητής έκανε νύξη για απαγόρευση των συγκεντρώσεων στην αυλή του νοσοκομείου. Εκτυλίχτηκαν όχι στο πλαίσιο της διεκδίκησης των λαϊκών αναγκών αλλά, με την αποκλειστικά προσχηματική επίκλησή τους, στο έδαφος του αποπροσανατολιστικού πολέμου χαρακωμάτων ανάμεσα στο κέντρο εξουσίας της κυβέρνησης με αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Νοσοκομείο. Και οι δύο συμπίπτουν υπερασπιζόμενοι τη γενεσιουργό αιτία της δραματικής για το λαό κατάστασης, που δεν είναι άλλη από τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας και της ΕΕ. Και οι δύο δίνουν εξετάσεις στο χτύπημα του εργατικού κινήματος. Η μια απ’ έξω, ενισχύοντας το αντεργατικό αυταρχικό οπλοστάσιο και η άλλη από τα μέσα, εκθέτοντάς το σε τυχοδιωκτισμούς, ανούσιες προσωπικές επιθέσεις στον εκάστοτε διοικητή, υπουργό κλπ και όχι την ουσία της πολιτικής τους.

 

2. Η διοίκηση του νοσοκομείου, αποθεώνοντας την πολιτική, που μετατρέπει την υγεία από κατοχυρωμένο δικαίωμα που παρέχεται με ευθύνη του κράτους, σε ζήτουλα και επαίτη των χορηγών και της κερδοφορίας τους στις πλάτες των εργαζομένων, προετοίμαζε εκδήλωση βράβευσης των χορηγών της νέας πτέρυγας. Ενώ το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα σε αυτές τις περιπτώσεις εξηγεί την πολιτική του θέση και τους κινδύνους που περικλείει για το λαό η εξάρτηση της υγείας από τις χορηγίες και τις φιλανθρωπίες και γι’ αυτό απέχει από τέτοιου είδους εκδηλώσεις, οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ σχεδίασαν και εισηγήθηκαν αντιεκδηλώσεις και μάλιστα στον ίδιο ουσιαστικά χώρο. Αντιεκδηλώσεις που, όπως και η διοίκηση, θεοποιούσαν την λογική των χορηγιών, των «κοινωνικών» ιατρείων, της ελεημοσύνης και η μόνη διαφοροποίησή τους ήταν στα πρόσωπα των συγκεκριμένων χορηγών. Πρακτικά έδιναν εξετάσεις στο κεφάλαιο για την ικανότητά τους να αιχμαλωτίζουν τους εργαζόμενους στην ουσία της πολιτικής του, στρεφόμενοι για άλλη μια φορά κατά των προσώπων. Εξετάσεις για την ικανότητά του να τους εκθέτει σε άνευ αντικειμένου αντιπαραθέσεις και προβοκάτσιες. Ενώ φαινομενικά «σκοτώνονταν» με τη διοίκηση και την κυβέρνηση στην πράξη λειτουργούσαν ως συγκοινωνούντα και αλληλοσυμπληρούμενα δοχεία.

 

3. Κάτω από την έντονη αντίδραση του ΠΑΜΕ, για αυτούς τους τυχοδιωκτισμούς και το περιεχόμενό τους, το Δ.Σ. των εργαζομένων στις 14/10 ομόφωνα (4 στους 4 παρόντες) απέρριψε αυτούς τους σχεδιασμούς. Απέρριψε τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε αντισυγκέντρωση. Απέρριψε τη λογική του ζήτουλα και της χορηγίας ξεκαθαρίζοντας ότι για να είναι κατοχυρωμένη η υγεία ως δικαίωμα, αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την ανάληψη της αποκλειστικής ευθύνης από το κράτος. Ξεκαθάρισε ότι δεν είναι σε προσωπική αντιπαράθεση με κανένα μεγαλοεπιχειρηματία ή χορηγό αλλά με το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που ξεχαρβαλώνει και εμπορευματοποιεί και το δικαίωμα στην υγεία. Παρ’ όλα αυτά η υιοθέτηση αυτών των θέσεων από τους συνδικαλιστές της ΑΠ (ΣΥΡΙΖΑ), που σε άλλες περιπτώσεις με πείσμα τις πολεμούν, όπως αποδείχτηκε, δεν ήταν παρά ένας ύπουλος ελιγμός για να συμπεριλάβουν μέρος αυτών των θέσεων στις ανακοινώσεις τους και να αφήνουν να εννοηθεί εμπλοκή του ΠΑΜΕ στους τυχοδιωκτισμούς. Την επόμενη μέρα με τρόπο αντικαταστατικό και πραξικοπηματικό, η ομόφωνη αυτή απόφαση καταστρατηγήθηκε και με ευθύνη των 2 μελών της ΑΠ του (ΣΥΡΙΖΑ)και την ανοχή της ΠΑΣΚΕ στο Δ.Σ. των εργαζομένων (μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος) άρχισαν να δίνονται στη δημοσιότητα οι γνωστές ανακοινώσεις και να υλοποιείται ο σχεδιασμός που είχε καταψηφιστεί στο Δ.Σ., για τη διοργάνωση της αντισυγκέντρωσης με τα γιουχαΐσματα κλπ.

 

4. Δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα ποιος οργάνωσε την είσοδο της ομάδας των αγνώστων, που έβαψαν τις δύο κάμερες. Είναι πάντως ολοφάνερο ότι αυτό ήταν το κερασάκι για να αρχίσει η υπόθεση να παίρνει πανελλαδικές διαστάσεις και να αξιοποιείται στην κατεύθυνση της δικαιολόγησης του κυβερνητικού αυταρχισμού. Αν και δεν ήταν κουκουλοφόροι με την κλασική έννοια του όρου αλλά άγνωστοι, που τη στιγμή του βαψίματος κάλυπταν τα πρόσωπά τους, οι ενέργειές τους ήταν πέρα για πέρα προβοκατόρικες. Ο αγωνιζόμενος λαός και τις κάμερες τις αντιμετωπίζει με μαζικές οργανωμένες παρεμβάσεις, με φαρδιά πλατιά την υπογραφή του και όχι με ανώνυμες ομάδες και μεθοδολογίες που ελάχιστα απέχουν από τους κλασικούς κουκουλοφόρους.

 

5. Είναι φανερό ότι ακόμη και τα μικρά παιδιά θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι αυτοί οι τυχοδιωκτισμοί και προβοκάτσιες θα αξιοποιηθούν ειδικά μάλιστα την συγκεκριμένη περίοδο για να ενισχυθεί το αντιδραστικό αυταρχικό οπλοστάσιο, για να περνά με τις λιγότερες αντιδράσεις η πολιτική τσακίσματος της δημόσιας υγείας, με την συρρίκνωση-συγχώνευση του Νοσοκομείου και των ΚΥ, των δικαιωμάτων, και των γιατρών και των εργαζομένων. Αυτό φάνηκε αμέσως τόσο από την προσπάθεια του υπουργού να εμπλέξει τους εργαζόμενους στην υπόθεση των καμερών, όσο και από τις δηλώσεις του διοικητή για απαγόρευση των συγκεντρώσεων κλπ. Αποδεικνύεται στην πράξη ότι παρά την φαινομενική τους αντιπαράθεση τα δύο αυτά κέντρα λειτουργούν ως συγκοινωνούντα και αλληλοσυμπληρούμενα δοχεία. Η ουσία είναι πως για άλλη μια φορά το δίκιο των εργαζομένων εγκλωβίζεται μέσα στις συμπληγάδες αυτής της άθλιας εντός των τειχών αντιπαράθεσης. Σε μια εποχή που τα σωματεία των εργαζομένων πρέπει να σηκώσουν το κύριο βάρος για την ανατροπή της νέας επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα, το κύρος και η σοβαρότητά τους πλήττονται ανεπανόρθωτα με το να εμπλέκονται στους παραπάνω τυχοδιωκτισμούς και σκοπιμότητες. Αυτό είναι το ουσιαστικό ζήτημα και εδώ ακριβώς είναι οι εξετάσεις που δίνει ο νέος εκκολαπτόμενος κυβερνητικός συνδικαλισμός. Να απαξιώσει πλήρως τα συνδικάτα από τα μέσα για να είναι οι εργαζόμενοι «φτερό στον άνεμο». Με αυτή την έννοια οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο (γιατροί και νοσηλευτές) κάθε άλλο παρά είναι άμοιροι ευθυνών. Δεν ξεμπερδεύουν με το να αποστασιοποιούνται από όλα αυτά. Τα σωματεία είναι δικά τους όργανα συλλογικής διεκδίκησης και τις συνέπειες της απαξίωσής τους τις πληρώνουν ήδη και θα τις πληρώσουν ακόμη πιο ακριβά.

 

Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο είναι η τοποθέτηση του εκπροσώπου της Ταξικής Συσπείρωσης Υγειονομικών (στηρίζεται από το ΠΑΜΕ Υγείας Πρόνοιας Ρεθύμνου) στο Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων στις 21/10/2013.