Στις μέρες μας υπάρχει μια έντονη ροπή από τους κυβερνώντες σε ό,τι αφορά της αύξηση της αστυνόμευσης, με πριμοδότηση προσλήψεων οργάνων τάξης. Επίσης γίνεται προσπάθεια χειραγώγησης διοικήσεων επιτυχημένων οργανισμών, (βλέπε Ελληνικά Πετρέλαια και ΚΕΘΕΑ) απορρίπτοντας τα σωματεία των εργαζομένων να συμμετέχουν στην διοίκηση. Κατά τη γνώμη μου τέτοιοι οργανισμοί και κοινότητες χρειάζονται αυτονομία κι όσο λιγότερη δυνατή κρατική παρέμβαση. Η κατανομή της δυνάμεως στην πολιτική και οικονομική ζωή δεν πρέπει απαραίτητα να συγκεντρώνεται στα χέρια των αρχόντων και μεγαλοβιομηχάνων.
Σε ό,τι αφορά την εξασθένηση της ροπής προς τη βία για την οποία όλοι κόπτονται, θα μπορούσε να γίνει με δύο τρόπους: με την αύξηση των ευκαιριών ανάδειξης των δημιουργικών ενασχολήσεων, και με την τροποποίηση της παιδείας, ώστε να αυξηθούν τα δημιουργικά ορμέμφυτα και να ελαττωθούν οι πηγές των κτητικών κινήτρων.
Υπάρχουν δύο είδη ορμέμφυτων, που ανάγονται στα δύο είδη αγαθών. Υπάρχουν ορμέμφυτα ιδιοκτησίας ή κατοχής για την απόκτηση ή διατήρηση αγαθών που δεν δύνανται να κατέχονται από περισσότερα του ενός ατόμων, και υπάρχουν επίσης τα δημιουργικά ορμέμφυτα τα οποία σκοπό έχουν να εισαγάγουν στον κόσμο αγαθά για τα οποία δεν ισχύει προσωπική κτήση.
Όσο περισσότερο οι άνθρωποι μαθαίνουν να ζουν δημιουργικά, τόσο λιγότερο αναμιγνύονται στα πράγματα των άλλων ή επιβάλλουν βία έναντι της ανεξαρτησία τους. Οι περισσότερες συγκρούσεις ενδιαφερόντων θα μειώνονταν εάν οι άνθρωποι απέβλεπαν περισσότερο σε αγαθά τα οποία θα μπορούσαν όλοι να μοιραστούν, και λιγότερο για ιδιωτικά αγαθά τα οποία δημιουργούν και τις διαφορές.
Τα πνευματικά αγαθά δεν ανήκουν αποκλειστικά σε ένα άτομο. Όταν ένα άτομο γνωρίζει μια επιστήμη, τούτο δεν αποτελεί εμπόδιο για τη διάδοση της γνώσης αλλά βοήθημα στο να την κατανοήσουν πληρέστερα και τα υπόλοιπα άτομα. Όταν ένα άτομο είναι μεγάλος καλλιτέχνης ή ζωγράφος, τούτο δεν εμποδίζει άλλα άτομα από το να ασχολούνται με τη συγγραφή βιβλίων ή ποιημάτων, αλλά βοηθά στη δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος στο οποίο διεξάγονται όλες οι παρόμοιες εκδηλώσεις.
Σήμερα λίγοι επιτυγχάνουν να δημιουργούν παρά να αποκτούν αγαθά κτητικά, σ’ έναν κόσμο όπου επικρατεί ο ανταγωνισμός.
Ας προωθήσουμε την παιδεία που ενισχύει την φαντασία των μαθητών και προτάσσει την ατομικότητα. Ένας κακός δάσκαλος, θα προσπαθήσει να επιβάλλει τη γνώμη του έτσι ώστε όλοι οι μαθητές να έχουν την ίδια γνώμη πάνω σε ένα πρόβλημα. Αλλά η δημιουργική δραστηριότητα απαιτεί φαντασία και πρωτοτυπία. Όμως, επί του παρόντος, όσοι έχουν δύναμη φοβούνται μήπως χάσουν τα δικαιώματά τους. Κι έτσι οικονομική δουλεία θα καταπιέζει τον πληθυσμό, θα υπάρχει φτώχεια και θανατηφόρες ασθένειες στον κόσμο, και όχι χαρά, ομορφιά και διεθνή ειρήνη.
