Τα λάθη που πληρώνουμε

Οι περισσότεροι συμπολίτες μας βρίσκονται αντιμέτωποι με έναν εξαιρετικά μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό λογαριασμό. Η χώρα δίνει μάχη για την παραμονή της στην Ευρωζώνη και το τίμημα είναι ένα ιδιαίτερα σκληρό τριετές πρόγραμμα προσαρμογής, που θα ασκήσει μεγάλη πίεση στο βιοτικό επίπεδο των περισσότερων Ελλήνων και ιδιαίτερα των μη προνομιούχων.

 

Το ερώτημα είναι πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση και η απάντηση έχει την αξία της, με την έννοια ότι μας δείχνει τι πρέπει να αποφύγουμε στο μέλλον.

 

 

 

Η Ελλάδα έχασε πολύτιμο χρόνο στη διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου του 2014. Η κυβέρνηση Σαμαρά απέφυγε την αξιολόγηση για την ολοκλήρωση του προγράμματος δεχόμενη μεγάλη πολιτική πίεση από τον ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε δυναμικά όχι σε οποιοδήποτε μνημονιακό μέτρο.

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι το επίσημο ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης, αναφέρεται στην επιδείνωση της δημοσιονομικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας στη διάρκεια του τελευταίου δωδεκαμήνου, ασκώντας με αυτόν τον τρόπο κριτική στη διαχείριση της οικονομίας από την κυβέρνηση Σαμαρά κατά τη διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου του 2014. Εάν η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είχε ολοκληρώσει το πρόγραμμα, θα είχαμε βγει από το μνημόνιο και θα καλύπταμε τις ανάγκες χρηματοδότησης του ελληνικού Δημοσίου στις διεθνείς αγορές όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.

 

 

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε την πολιτική του άνοδο και την επιτυχή διεκδίκηση πρόωρων βουλευτικών εκλογών σε ένα ρεκόρ λαϊκισμού. Η ηγεσία του υποστήριξε πως δεν έπρεπε να εφαρμοστούν άλλα μνημονιακά μέτρα από την κυβέρνηση Σαμαρά, δημιουργώντας την εντύπωση ότι τα μέτρα ήταν επιλογή της κυβέρνησης και όχι συνέπεια της υπερχρέωσης του ελληνικού Δημοσίου και του προγράμματος χρηματοδότησης- προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας.

 

Στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφάνισε το λεγόμενο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης με το οποίο εξασφάλιζε παροχές και φοροαπαλλαγές που θα έφταναν τα 13 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση. Για όλους είχε κάτι το οικονομικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ, από τους χαμηλοσυνταξιούχους που θα έπαιρναν 13η σύνταξη, μέχρι τους ιδιοκτήτες σημαντικής αξίας ακινήτων που θα απαλλάσσονταν από τον ΕΝΦΙΑ. Η ελληνική κοινωνία, κουρασμένη από την πενταετή εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών που τελικά δεν οδήγησαν τη χώρα στην έξοδο από το μνημόνιο, παραδόθηκε πολύ εύκολα στον επιθετικό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.

 

 

 

Μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδόθηκε στην οργανωμένη διάλυση της ελληνικής οικονομίας. Υπονομεύτηκαν οι οικονομικές επιτυχίες της κυβέρνησης Σαμαρά και έτσι περάσαμε, σε διάστημα λίγων μηνών, από την οικονομική ανάπτυξη ξανά στην ύφεση και από το πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα πίσω στο έλλειμμα.

 

Σαν να μην έφτανε αυτό, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης κήρυξε τον πόλεμο στους ισχυρούς της Ευρωζώνης. Ορισμένα κυβερνητικά στελέχη το έκαναν για ιδεολογικούς λόγους, ενώ απ’ ό,τι φαίνεται ο υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης εξυπηρετούσε με την τακτική του το διεθνές λόμπι του Grexit.

 

Στην τελική φάση, ο κ. Τσίπρας πήρε το μεγάλο ρίσκο τερματίζοντας μονομερώς τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, αφήνοντας το ισχύον πρόγραμμα να λήξει, γεγονός που μας άφησε εντελώς ακάλυπτους, και αιφνιδιάζοντας τους εταίρους με τη διενέργεια ενός δημοψηφίσματος που έθετε σε αμφισβήτηση τη συνεννόηση μαζί τους και τις δεσμεύσεις που συμπλήρωναν τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας.

 

Στη συνέντευξη που έδωσε στην ΕΡΤ ο πρωθυπουργός, τόνισε πως στην πολιτική πρέπει να ξέρεις να παίρνεις ρίσκο. Το πρόβλημα είναι ότι η παταγώδης αποτυχία των ελιγμών τακτικής που έκανε δεν επιδρά στον ίδιο, αλλά στην οικονομική και κοινωνική καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών και ιδιαίτερα των μη προνομιούχων. Άλλος παίρνει το ρίσκο και άλλοι πληρώνουν τον λογαριασμό. Καλό είναι να το θυμόμαστε τώρα που είμαστε αναγκασμένοι να μαζέψουμε τα σπασμένα κομμάτια της κυβερνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.