Με θλίψη, με πόνο ψυχής, αλλά και με αγανάκτηση, βλέπει κανείς τις ανίερες επεμβάσεις, που γίνονται, λόγω αγραμματοσύνης και τάσης για κούφια επίδειξη, στα υπαίθρια εκκλησάκια και ιδίως σε ‘κείνα που εμπλέκονται με σπήλαια. Τα εκκλησάκια αυτά, τα πολλά πλείστα κτίστηκαν αμέσως μετά την ανακατάληψη της Κρήτης από το Νικηφόρο Φωκά και επομένως απηχούν, μαζί με άλλα μνημεία βέβαια της ίδιας εποχής, την ιστορία 1.000 ετών της Κρήτης! Οι επεμβασίες θέλουν να κάμουν τα εκκλησάκια Χόλυγουντ. Στο εκκλησάκι που υπόκειται σ’ αυτό το δημοσίευμα, δεν υπάρχει ούτε ένα (αρ. 1) εκατοστό από το παλιό! Αλλά ούτε ένα ίχνος ορατό από το ατόφιο φυσικό περίβολό του.
Θα σας διηγηθώ μια «ιστορία» με την ευχή ο Θεός, η Μοίρα και το κακό μας το κεφάλι να μη μας αφήσουν να καταλήξομε σε τέτοια χολυγουντιανή κατάσταση. Ακολουθεί η «ιστορία». Συνέβη αμέσως μετά την περιώνυμη Μάχη της Κρήτης και έχει ως εξής:
Από την περιώνυμη αυτή Μάχη διέφυγε ένας αξιωματικό του αγγλικού στρατού και προχώρησε προς τα προς Νότον, προφανώς για να αποφύγει τη σύλληψη και να σώσει τη ζωή του. Στην προσπάθειά του συναντάται σε κάποια απόσταση με μια γερμανική -εκκαθαριστική προφανώς- περίπολο από τρεις άνδρες που, μόλις τον είδαν σταμάτησαν και κάτι είπαν μεταξύ των. Ασφαλώς θα ’ταν για τη σύλληψή του. Αλλά για κακή των τύχη, τρεις Κρητικοί οπλοφόροι από ένα σημείο κατάλληλο όπου βρίσκονταν, πυροβόλησαν τους τρεις Γερμανούς που έμειναν επί τόπου νεκροί. Παράλαβαν, ύστερα, τον αξιωματικό, τον έκρυβαν στα σπήλαια και προ πάντων στα εκκλησάκια των βουνών, μέχρι που τον πήγαν στην Λίμνη του Πρέβελη, τον έβαλαν σε συμμαχικό υποβρύχιο και έτσι έφτασε σώος στην πατρίδα του, την Αυστραλία. Εκεί, στην Αυστραλία, έχτισε ένα ερημικό εκκλησάκι όπως ακριβώς αυτά των βουνών της Κρήτης που τον έβαζαν, εις ανάμνησιν της περιπέτειας της διασώσεώς του.
Έτσι ύστερα από λίγα χρόνια, αν συνεχίσουμε την ίδια τακτική στα εκκλησάκια, θα πρέπει όσοι Κρητικοί αγαπούν την ιστορία της Κρήτης, να πηγαίνουν στην Αυστραλία για να βλέπουν πως ήταν τα παλιά εκκλησάκια του νησιού! Για όλα τα παραπάνω θα μου επιτρέψει ο αναγνώστης να χρησιμοποιήσω για αυτή τη πράξη στήριξης ότι το «έγκλημα αυτό ποιούμαι» Καθ’ ότι στο εδώ δεν φαίνεται ούτε ένα (αρ. 1) εκατοστό από τον παλιό ιστορικό ναΐσκο, ούτε από το άμεσο φυσικό του περιβάλλον.
* Ο Χρίστος Μακρής είναι συγγραφέας – φιλόλογος
