Αντιγράφω από τις εφημερίδες: «Τοξική βόμβα απειλεί την δημόσια υγεία, το περιβάλλον και την οικονομία της χώρας μας και ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου, από την καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας. Το αρχικό σχέδιο ταφής των χημικών όπλων στην Αλβανία ναυάγησε, έπειτα από τις αντιδράσεις των πολιτών και τελικώς επιλέχθηκε η θαλάσσια περιοχή δυτικά της Κρήτης, με την ανοχή των ελληνικών αρχών». Η παραπάνω είδηση, που δεν ξεκαθαρίζει ούτε πως και με ποια διαδικασία θα γίνει η καταστροφή των χημικών, ούτε τι θα γίνει με τα κατάλοιπα της καταστροφής, προκάλεσε αντιδράσεις που έχουν αναπαραχθεί σχεδόν από το σύνολο του Ελληνικού τύπου. Προκάλεσε επίσης σχετική ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που κατατέθηκε στη Ελληνική Βουλή.
Προκάλεσε και τον πρόεδρο του Συλλόγου Επαγγελματιών Αλιέων Κισσάμου κ. Στέφανο Γρηγοράκη, ο οποίος δήλωσε: «Μας ανησυχεί ιδιαίτερα η όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και διαμαρτυρόμαστε έντονα για τον τρόπο που πάνε να διαχειριστούν τα χημικά της Συρίας μέσα στη Μεσόγειο». Σημειώνω ότι από την Κίσσαμο έρχεται μια από τις τρεις τράτες που καταστρέφουν συστηματικά το βυθό του κόλπου της Ρεθύμνης. Για το γεγονός αυτό, δε φαίνεται να ανησυχεί ο κ. Γρηγοράκης.
Από κοντά και η Περιφέρεια Κρήτης, που έφτασε να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει παρέμβαση του Πρωθυπουργού, για το ζήτημα της καταστροφής των Χημικών. Σημειώνω ότι η Περιφέρεια Κρήτης, στα ζητήματα του θαλάσσιου περιβάλλοντος και της υπεραλίευσης, έχει δείξει μέχρι σήμερα πλήρη και εξοργιστική αδιαφορία. Και δεν λαμβάνει, ενώ μπορεί, κανένα μέτρο για να σταματήσει την καταστροφή των θαλασσών μας.
Ο αναγνώστης, διαβάζοντας την είδηση και τις παραπάνω διαμαρτυρίες θα υποθέσει, όπως και εγώ νόμιζα αρχικά, ότι τα χημικά όπλα της Συρίας θα μεταφερθούν δυτικά της Κρήτης και θα ποντιστούν στη θάλασσα της Μεσογείου, με τεράστιες επιπτώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Η πραγματικότητα για το σχέδιο που εφαρμόζεται ήδη είναι πιο σύνθετη, αλλά ίσως λιγότερο επίφοβη. Αντιγράφω ένα κείμενο, μεταφρασμένο και σε περίληψη, από την ιστοσελίδα του Αμερικανικού στρατού (www.army.mil), που ανέλαβε την καταστροφή τους: «Τα επικίνδυνα χημικά, με τη διαδικασία της υδρόλυσης θα ουδετεροποιηθούν εν πλω, πάνω σε ένα ειδικό πλοίο του Αμερικανικού Ναυτικού, το Cape Ray, ανατολικά της Σικελίας. (Σε απόσταση περίπου 500 χιλιομέτρων, δυτικά των Χανίων). Η υδρόλυση είναι μια διαδικασία που φέρνει ένα ουδέτερο χημικό παράγοντα σε επαφή με τον επικίνδυνο παράγοντα που περιέχει ένα χημικό όπλο. Δημιουργεί με τον τρόπο αυτό μια χημική αντίδραση. Ως αποτέλεσμα, παράγεται ένα επικίνδυνο για το περιβάλλον, αλλά ουδέτερο καυστικό υγρό. Αυτό είναι όμοιο με το διαθέσιμο εμπορικά υγρό που λέγεται Drano και χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό των αποχετεύσεων. Κάτι σαν το γνωστό σε όλους μας Τουμποφλό, δηλαδή. Το υγρό που θα παραχθεί, θα έχει όγκο περίπου 6 εκατομμύρια λίτρα και θα αποθηκευτεί σε 220 δεξαμενές του Cape Ray, που είναι το πλοίο πάνω στο οποίο θα αδρανοποιηθούν τα χημικά όπλα. Η Μεσόγειος επιλέχτηκε για να γίνει η διαδικασία αυτή, επειδή είναι λιγότερο τρικυμιώδης από τον Ατλαντικό ωκεανό. Η όλη επιχείρηση θα διαρκέσει περίπου 20 ημέρες και στη συνέχεια το πλοίο με τις δεξαμενές θα πλεύσει στην Αγγλία. Εκεί, τα ουδέτερα χημικά κατάλοιπα θα καταστραφούν από μια ειδικευμένη στη διαδικασία αυτή Αγγλική εταιρεία, έναντι του ποσού των 1.300.000 Ευρώ περίπου». Αυτό είναι όσο πιο περιληπτικά γίνεται, το πλήρες «story» της καταστροφής των Συριακών χημικών όπλων.
Από τα ανωτέρω φαίνεται η υποκρισία με την οποία καταπιάνονται με τα διάφορα θέματα, τόσο οι αρχές της Περιφέρειας, επειδή μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο, όσο και οι εφημερίδες, επειδή το θέμα «πουλάει». Βλέπουμε επίσης ότι και οι Χανιώτικοι αλιευτικοί σύλλογοι «ανησυχούν» υποκριτικά, ενώ τα μέλη τους καταστρέφουν, πιο συστηματικά ίσως από τα χημικά της Συρίας, το θαλάσσιο περιβάλλον μας.
Άρα, σχετικά με τα χημικά της Συρίας, η κύρια ανησυχία και η προσοχή μας πρέπει να εστιάζεται στην περίπτωση του ατυχήματος, ή του λάθους στη διαδικασία, που ίσως προκαλέσουν μόλυνση στη θάλασσα και περιβαλλοντική καταστροφή. Που θα μπορούσε φυσικά να προκληθεί και από τα πυρηνικά όπλα που ήταν αποθηκευμένα για δεκαετίες στη Σούδα και που ίσως υπάρχουν ακόμη εκεί.
Σχετικά δε με την υποκριτική προσέγγιση στα διάφορα ζητήματα των Πολιτικών μας, η προσοχή μας πρέπει να εστιάζεται στο πως θα απαλλάξουμε τη Χώρα από την παρουσία τους στην Πολιτική ζωή, με την καταψήφιση τους. Έτσι, εκλέγοντας νέα και άφθαρτα πρόσωπα, θα μπορούμε να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε τα πάντα στη διάσταση που έχουν και όχι όπως θέλουν, για λόγους σκοπιμότητας να μας τα παρουσιάζουν και να τα χειρίζονται, οι Πολιτικοί αυτοί.
