Συνάδελφοι, συνεργάτες και εκατοντάδες φίλοι έσπευσαν να συνοδεύσουν την εκλιπούσα στην τελευταία της κατοικία και να συμπαρασταθούν στην οικογένειά της και ιδιαίτερα στα παιδιά της Μιχάλη και Νατάσσα, που βιώνουν ακόμα ένα δράμα μετά τον αδόκητο θάνατο του Κώστα Κυραμαριού, συζύγου εν ζωή της Μαρίας, πριν λίγα χρόνια.
Χτυπημένη από την επάρατη νόσο, η Μαρία Σαρχώση έχασε τη μάχη την περασμένη Δευτέρα, σε ηλικία μόλις 54 ετών.
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στις 2:00 χθες μετά το μεσημέρι στον κατάμεστο από κόσμο Ιερό Ναό Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων και η ταφή της έγινε στο Δημοτικό Νεκροταφείο Τριών Μοναστηριών Ρεθύμνου.
Εκ μέρους της «οικογένειας» των δικηγόρων του Ρεθύμνου, της οποίας υπήρξε μάχιμο μέλος η Μαρία μέχρι και πριν λίγο διάστημα, την αποχαιρέτησε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Βαγγέλης Μουνδριανάκης, λέγοντας:
«Ακριβή και αγαπημένη μας Μαρία
Μεγάλος ο πόνος και βαριά η θλίψη μας, σ’ αυτόν τον ύστατο αποχαιρετισμό, για όλους εμάς, τους συναδέλφους και φίλους σου και ολόκληρη τη Ρεθεμνιώτικη κοινωνία.
Ιδιαίτερα για μένα, είναι αφάνταστα οδυνηρό, να αποχαιρετώ την Μαρία, που επέλεξε να ξεκινήσει τα πρώτα βήματα της λαμπρής σταδιοδρομίας της, κοντά μου, ως ασκούμενη δικηγόρος. Λες και δεν πέρασε ούτε μια στιγμή από τότε, που ένα κορίτσι, με φωτεινό χαμόγελο, καθαρό βλέμμα, αποφασιστικότητα και ενθουσιασμό, άρχισε να μετουσιώνει τις εξαιρετικές νομικές της γνώσεις σε εμπειρία, να ξεδιπλώνει τα όνειρά της, να διαμορφώνει τις απόψεις της και να προχωρά με πάθος και ορμή στη δράση. Την επιστημονική, την πολιτική και την κοινωνική.
Η Μαρία είχε το χάρισμα των ξεχωριστών ανθρώπων, που έχουν αποφασίσει ότι η ζωή αξίζει όταν δημιουργείς, όταν αισθάνεσαι, όταν αγωνίζεσαι και όταν προσφέρεις. Και όλα αυτά, συγκρότησαν μια εξαίρετη επιστημονική και κοινωνική προσωπικότητα.
Για τη Μαρία, η λέξη αδύνατον, ήταν άγνωστη. Αγωνιζόταν με εντιμότητα, αξιοπρέπεια και ασίγαστο πάθος, τόσο στον επιστημονικό όσο και στον κοινωνικό στίβο, υπερβαίνοντας κατά κανόνα τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Γεννήθηκε και ανατράφηκε στο Ρέθυμνο, από γονείς βιοπαλαιστές, που της δίδαξαν την εντιμότητα, την εργατικότητα και τη συνέπεια.
Μετά τις γυμνασιακές της σπουδές πέτυχε την εισαγωγή της στη Νομική σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της, συνδύασε με εξαιρετικό τρόπο την άριστη νομική κατάρτιση με την αίσθηση του χρέους, όπως εκείνη το αντιλαμβανόταν, να συνεισφέρει στην κοινωνία, στους αδύναμους ανθρώπους, στην Δημοκρατία και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Διορίστηκε Δικηγόρος στο Πρωτοδικείο Ρεθύμνου στις 17-12-1985 και προήχθη σε δικηγόρο παρ’ Εφέταις την 5-11-1990. Διέπρεψε τόσο στο Αστικό, όσο και στο Ποινικό και το Διοικητικό Δίκαιο.
Τίμησε την ιδιότητα του μαχόμενου δικηγόρου στις δικαστικές αίθουσες του Ρεθύμνου και της Κρήτης. Η εμβληματική της προσωπικότητα και το ήθος της, διαπαιδαγώγησαν τις νεότερες γενιές των δικηγόρων του Ρεθύμνου. Οι συνάδελφοί της, δεν θα ξεχάσομε ποτέ την αυταπάρνηση και την αφοσίωση στο λειτούργημά της, όταν την τελευταία Πέμπτη, πριν εισαχθεί για τελευταία φορά στο Νοσοκομείο, ενώ υπέφερε από αφόρητους πόνους, προσήλθε στα Δικαστήρια, υπεράσπισε την υπόθεσή της και παρέμεινε μέχρι την έκδοση της απόφασης. Αυτή, ήταν η Μαρία της Γενναιότητας και του Καθήκοντος.
Τίμησε την ιδιότητα του υπεύθυνου Πολίτη.
Τίμησε τον Θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, την οποία επί σειρά ετών υπηρέτησε με το ίδιο πάθος, όπως και την επιστήμη της. Σαν δημοτική σύμβουλος και σαν αντιδήμαρχος, με πλήθος αρμοδιοτήτων, με πάθος και μαχητικότητα, υπεράσπιζε τις θέσεις της και τα δικαιώματα των δημοτών.
Η Μαρία πάντα πορευόταν όρθια. Με γνώμονα και τρόπο ζωής το πάθος, την αξιοπρέπεια, την εργατικότητα, τη δοτικότητα, τον αλτρουισμό, κατέκτησε τον σεβασμό και την αναγνώριση των ανθρώπων και της κοινωνίας.
Συνέδεσε τη ζωή της με τον αξέχαστο Κώστα Κυραμαριό, τον Κώστα της και δημιούργησαν μια ευτυχισμένη οικογένεια.
Το πλήγμα που δέχθηκε, με την απώλεια του συντρόφου της, κλόνισε συθέμελα την ψυχή της και τη ζωή της, αλλά η Μαρία, η αγωνίστρια, παρέμεινε όρθια. Έγινε πατέρας και μητέρα για τα παιδιά της, αυτό θα ήθελε και ο Κώστας της. Με αξιοπρέπεια και πείσμα, μαχόταν σε όλους τους τομείς, λες και είχε προαισθανθεί ότι η ζωή της θα ήταν τόσο σύντομη. Ευτύχισε τουλάχιστον να καμαρώσει τα παιδιά της, Μιχάλη και Νατάσσα, φοιτητές της Νομικής.
Όταν προσεβλήθη από την ασθένεια, ούτε τότε της έλειψε το θάρρος. Βασανίστηκε, όσο ελάχιστοι. Αλλά και πάλι, πάλεψε. Παλικαρίσια, με απίστευτη ψυχική δύναμη και γενναιότητα. Ούτε οι αφάνταστοι πόνοι, ούτε οι απίστευτες δοκιμασίες, κατάφεραν να της στερήσουν ούτε κατ’ ελάχιστο, την ευπρέπεια και την αξιοπρέπειά της.
Σήμερα, ο δικηγορικός κόσμος του Ρεθύμνου και της Κρήτης, θρηνεί. Οι πρόεδροι όλων των Δικηγορικών Συλλόγων της Κρήτης, με παρεκάλεσαν να καταθέσω τον σεβασμό και την θλίψη τους στα παιδιά της, τους οικείους της και στον Δικηγορικό Σύλλογο Ρεθύμνου για την απώλεια της Μαρίας.
Εμείς, είμαστε περήφανοι που συμπορευτήκαμε στην επιστήμη, τους θεσμούς και την κοινωνία, με την Μαρία. Και είμαστε συντετριμμένοι για την απώλειά της.
Στα παιδιά της Μιχάλη και Νατάσσα. Στη μητέρα της, στην μητέρα του αγαπημένου της Κώστα και στους οικείους της, εκφράζουμε την βαθύτατη λύπη μας και τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.
Μαρία της Αξιοπρέπειας, της Αγωνιστικότητας, του Καθήκοντος, της Αφοσίωσης, της Αλληλεγγύης,
Καλό σου ταξίδι και καλή αντάμωση με τον Κώστα σου».
