Τελευταίο αντίο στον Τάκη Δασκαλαντωνάκη

Την νεκρώσιμη ακολουθία, στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων, έψαλλε ο Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγένιος.
Το φέρετρο με την σορό του Τάκη Δασκαλαντωνάκη μετέφεραν στην τελευταία κατοικία στους ώμους τους άνδρες του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης με τις παραδοσιακές τους στολές, αποδίδοντάς του με τον τρόπο αυτό το Ρέθυμνο και η Κρήτη ολόκληρη τον ύστατο φόρο τιμής για την προσφορά του στην τουριστική ανάπτυξη του τόπου.
Παρόντες για το τελευταίο αντίο ήταν μεταξύ άλλων ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Σηφουνάκης, ο βουλευτής Ν.Δ. Ηρακλείου Λευτέρης Αυγενάκης, το εφοπλιστικό ζεύγος Λαιμού, ο επιχειρηματίας Γιώργος Βαρδινογιάννης, ο επιχειρηματίας Μάνος Δομαζάκης, ο δικηγόρος Μανώλης Φουρφουλάκης, επιχειρηματίες και ξενοδόχοι απ’ όλη την Ελλάδα, εκπρόσωποι του ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας και της Ομοσπονδίας Ξενοδόχων Ελλάδας, πλήθος εργαζομένων στον τουριστικό κλάδο, εκπρόσωποι Κρητικών Σωματείων και Συλλόγων.
Επικήδειους λόγους εκφώνησαν μεταξύ άλλων: εκ μέρους του Δήμου Ρεθύμνης η εντεταλμένη δημοτική σύμβουλος για θέματα Τουρισμού-Πολιτισμού Πέπη Μπριρλιράκη-Μαμαλάκη, εκ μέρους των Ρεθυμνιωτών συμμαθητών του εκλιπόντος ο Μιχάλης Πριναράκης, ο αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ξενοδόχων Ρεθύμνου Ευγένιος Φραγκιαδάκης, ο δικηγόρος Αθηνών Στέργιος Μανουράς και ο πολιτικός μηχανικός Γιάννης Παπαδάκης.
Η κα Μπιρλιράκη που είχε συγγενικούς δεσμούς με τον εκλιπόντα, ανέφερε μεταξύ άλλων στον επικήδειο που εκφώνησε:
«Αποχαιρετάμε σήμερα, οριστικά πια, τον Τάκη Δασκαλαντωνάκη.
Παρόλο που, μετά τον μοιραίο τραυματισμό του, πιστεύαμε ότι είχαμε εξοικειωθεί με την απώλειά του λόγω της μακράς απουσίας του από τις ζωές μας, τελικά σήμερα συνειδητοποιούμε ότι ο πόνος είναι μεγάλος -τόσο μεγάλος όσο μεγάλος ήταν αυτός… μεγάλος άνθρωπος – μεγάλος σύζυγος και πατέρας – μεγάλος συγγενής και φίλος – μεγάλος οραματιστής – μεγάλος επιχειρηματίας – μεγάλος Ρεθυμνιώτης…
Θείε Τάκη,
Συνηθίζεται όταν αποχαιρετούμε τους προσφιλείς νεκρούς μας να φτάνουμε καμιά φορά σε σημεία υπερβολής.
Αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση αυτή του αποχαιρετισμού σου. Το βεβαιώνουν όλοι όσοι βρίσκονται εδώ σήμερα, αλλά και όλοι όσοι δεν μπόρεσαν να είναι εδώ – όλοι αυτοί που εκπροσωπώ από το αγαπημένο σου Ρέθυμνο-, οι συγγενείς σου, οι φίλοι σε κάθε γωνιά, οι εργαζόμενοι στα δικά σου ξενοδοχεία αλλά και σε όλα τα ξενοδοχεία του Ρεθύμνου.
Θρηνούν το δυσαναπλήρωτο κενό της προσωπικότητάς σου, της δύναμης και του έργου σου. Μόνο λόγια ευγνωμοσύνης και αγάπης υπήρχαν πάντα για σένα – και όταν ζούσες και εργαζόσουν κοντά μας ή μακριά μας αλλά και όλη τη μακρά περίοδο μετά το ατύχημά σου μέχρι και σήμερα. Θα συνεχίσει για πάντα να σε αναζητά και να σ’ ευγνωμονεί το Ρέθυμνο.
Γιατί εσύ, ο Τάκης ο Δασκαλαντώνης, μαζί με τον αδερφό σου Νίκο, ήσουν αυτός που τόλμησε, μαζί με ελάχιστους άλλους – αλλά με ακόμη μεγαλύτερο ρίσκο, να δρασκελίσει και να πατήσει σε μια άλλη όχθη, της ευημερίας, της προόδου και της ανάπτυξης του, μέχρι τότε, παντέρμου Ρεθέμνους. Μοναδικός στο να υλοποιείς το όραμα, προχώρησες με σταθερά βήματα σε πορεία ανάπτυξης των οικογενειακών επιχειρήσεων – μια ανάπτυξη που συμπαρέσυρε όλη την οικογένεια, συγγενείς, φίλους, ολόκληρο το Ρέθυμνο.
Με αγάπη, διακριτικότητα και ψυχική δύναμη, στήριζες όλους τους εργαζόμενους και τους συνεργάτες, ιδιαίτερα τους αδύναμους Είναι φυσικό να αναφέρονται όλοι, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια απουσίας σου από την καθημερινότητα ως: ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΑΚΗΣ.
Σπουδαίο ρόλο σ’ αυτό έπαιξε η Αρχόντισσα δίπλα σου, που από τα πρώτα βήματα και μέχρι το τέλος, στάθηκε ο βράχος και το λιμάνι σου. Μπόρεσες ο ίδιος να εργάζεσαι απερίσπαστος ξέροντας ότι τα παιδιά σου μεγάλωναν με γρανιτένιες αρχές, με βαθιά παιδεία και καλοσύνη, και ότι ο ευρύτερος οικογενειακός και κοινωνικός σου κύκλος βρισκόταν σε πλήρη αρμονία με τις επιθυμίες του.
Το Ρέθυμνο που, ξέρει να αναγνωρίζει, ν’ αγαπά και να εκτιμά, σου στέλνει σήμερα το στερνό αντίο με την υπόσχεση να μην σταματήσει ποτέ να σ’ ευγνωμονεί. Θα σέβεται και θα τιμά τη μνήμη σου στα πρόσωπα της αγαπημένης σου και μοναδικής Μαίρης αλλά και των ξεχωριστών παιδιών σου που λάτρεψες και σε λάτρεψαν -αυτών που πάλεψαν με το χάρο αλλά και με τη ζωή και κέρδισαν 20 ολόκληρα χρόνια την αγαπημένη παρουσία σου δίπλα τους.
Αυτοί που, κερδίζοντας μέρα τη μέρα, κατάφεραν να σου χαρίσουν την ευτυχία του να είσαι παππούς και ακούραστα μετάγγιζαν κάθε είδους θετική ενέργεια και χαρά χτίζοντας ασφάλεια και ποιοτική καθημερινότητα γύρω σου.
Και συγχρόνως εισέπρατταν την ικανοποίηση της πατρικής παρουσίας σου, της πολύτιμης συμβουλής σου.
Επέτρεψέ μου να αναφέρω σήμερα με τη θεσμική ιδιότητά μου ως εντεταλμένη δημοτική σύμβουλος Τουρισμού – θέση ευθύνης στον τόπο μας που δυστυχώς δεν πρόλαβες να δεις – και εκπροσωπώντας όλο το δήμο μας, ότι η πολιτεία, ο Δήμος μας, το Ρέθυμνο, θεωρεί καθήκον του και θα αναγνωρίσει και θεσμικά το έργο σου.
Καλό ταξίδι αγαπημένε μας. Να είσαι ήσυχος.
Άφησες άξιους διαδόχους στο έργο σου».
Στον επικήδειο του, ο κ. Πριναράκης είπε:
«Αγαπημένε μου φίλε και συμμαθητή Τάκη, σ’ εμένα αναθέσανε οι συμμαθητές μας της τάξης του 1951, του Γυμνασίου Αρρένων Ρεθύμνου, που τόσο σε στερηθήκαμε τόσα χρόνια, να σου απευθύνω τον ύστατο χαιρετισμό για τούτο το τελευταίο σου ταξίδι.
Άδικ’ η μοίρα κι η ζωή, ζηλιάρα
και κακούργα
εζήλεψέ σε φίλε μας καλέ συμμαθητή μας,
και σ’ έριξε σε βάσανα και πόνους
η κακούργα,
που δεν επρέπανε σε σε καμάρι
και τιμή μας.
Όλοι καμαρώναμε λέγοντας πως σ’ είχαμε συμμαθητή όπως σε βλέπαμε να δημιουργείς και να προοδεύεις, ξεκινώντας από τον γενέθλιο τόπο μας το Ρεθεμνάκι, κι επεκτείνοντας τις επιχειρηματικές σου δραστηριότητες, στην Κρήτη και στην Ελλάδα ολόκληρη. Πρωτοπόρος στις ξενοδοχειακές δραστηριότητες της χώρας, ήσουν από κείνους που έδωσαν το βήμα στον ταχύ ρυθμό της ελληνικής τουριστικής ανάπτυξης, από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, για να συνεχίσεις την ανοδική πορεία σου τη δεκαετία του 1970 και …80.
Ήσουν πρωτοπόρος στο να εξελιχθεί το Ρέθεμνος που τόσο αγάπησες σε πρώτο τουριστικό προορισμό για τις ευρωπαϊκές προτιμήσεις και όχι μόνο. Ήσουν από κείνους που φέρανε την ευημερία στο Ρέθεμνος και στους Ρεθεμνιώτες, δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας, σε τούτη την επί τόσα και τόσα χρόνια παραμελημένη πόλη της Κρήτης.
Ήρεμος και καλοσυνάτος, κεφάτος και χωρατατζής, είχες πάντα να πεις ένα καταδεχτικό, έναν ανθρώπινο λόγο στον καθένα που θα συναντούσες μπροστά σου. Θυμούμαι με τι καλοσύνη κι αγάπη με τι καταδεχτικότητα κι ανθρωπιά μιλούσες με τους κηπουρούς και τις καθαρίστριες που ‘πιάναν αξημέρωτα δουλειά, όταν ξημερώματα γυρνάγαμε καμιά φορά τα καλοκαίρια από κανένα γλέντι στο «Ρίθυμνα» για καφέ. Τους φερόσουν σα να ‘ταν στενοί συνεργάτες σου κι όχι υποτακτικοί σου.
Τάκη καλέ μας φίλε και συμμαθητή υπήρξες άνθρωπος προικισμένος με πολλές αρετές και ηθικές αρχές και αξίες, απλές και ανθρώπινες που πολλοί από εμάς πιστεύομε πως αυτές ήταν το μεγαλύτερό σου εφόδιο, για ν’ αναδειχθείς και να επιβληθείς στον επαγγελματικό σας χώρο. Μου ‘χες πει κάποτε και μου ‘κανε εντύπωση: «… η δουλειά μας είναι πολύ απλή… οι άνθρωποι μας εμπιστεύονται τις διακοπές τους… που θα πει τις καλύτερες ημέρες της ζωής τους… Είμαστε υποχρεωμένοι να θυσιαστούμε για να κάνομε τούτες τις λίγες μέρες που θα μείνουν κοντά μας όσο πιο ευτυχισμένες, κι όσο πιο ευχάριστες γίνεται. Τότε μόνο έχομε πετύχει το σκοπό και το στόχο της επιχείρησης…». Έβγαιν’ από μέσα σου σαν ενδιάθετο στοιχείο, το αίσθημα της φιλοξενίας και της προσφοράς, μα και της ευθύνης να αξιοποιήσεις τούτο το στοιχείο με τον καλύτερο τρόπο.
Υπήρξες ένας Ρεθεμνιώτης ευπατρίδης που η παρουσία και η πορεία σου άλλαξαν πολλά πράγματα προς το καλύτερο για το Ρέθεμνος και τους Ρεθεμνιώτες γι’ αυτό και σε μακαρίζουνε.
Τάκη αγαπημένε μας συμμαθητή αυτός ήσουν για εμάς κι έτσι παντοτινά θα σε θυμόμαστε. Εκ μέρους των Ρεθυμνιωτών συμμαθητών σου, σου απευθύνω τον τελευταίο χαιρετισμό, για τούτο το ταξίδι σου της μνήμης και της ανταπόδοσης. Η αγέρωχη, η φωτεινή κι αρχοντική μορφή σου, όπως εμείς την ξέραμε θα στέκει πάντα ολόρθη στο νου και στη σκέψη μας, στη μνήμη και στην ψυχή μας, για να σημαδεύγει τη στράτα της ανθρωπιάς και της πρεπιάς, της καλοσύνης και της αρχοντιάς, όπως εσύ τη χάραξες, τη φώτισες και τη διάβηκες.
Αιωνία σου η μνήμη φίλε και συμμαθητή μας κι ας είν’ ελαφρύ το χώμα της αττικής γης που θα σε δεχτεί».