Τελικά η σιωπή δεν ήταν από αμηχανία

Σιωπηλός παρακολούθησε από τα υπουργικά έδρανα ο άρτι διορισθείς υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, στη διάρκεια της οποίας υπήρξε σύγκρουση κορυφής για τις συνθήκες υπό τις οποίες μεταπήδησε από το στράτευμα στην πολιτική. Αναρωτήθηκα τότε για τη σιωπή του και υπέθεσα ότι ίσως δεν ήθελε, από αμηχανία, να λάβει τον λόγο, νέος υπουργός αυτός που έκανε τα πρώτα του βήματα στην πολιτική. Όμως ακολούθησε και η καταγγελία για την πτήση ζεύγους μαχητικών πάνω από το Πεντάγωνο κατά την τελετή παράδοσης και παραλαβής του υπουργείου μεταξύ του Παναγιώτη Καμμένου και του ιδίου, και τότε δεν είχα εξήγηση που δεν ζήτησε τον λόγο να απαντήσει, αφού εκτός των άλλων ετέθη το θέμα για την προέλευση της διαταγής.

Ώσπου ήλθε η απάντησή του στη Βουλή στις 28-1-19 για τη θέμα της πτήσης των μαχητικών και ήταν η εξής: «Είναι σαφές ότι στις τελετές παράδοσης παραλαβής διαχρονικά τιμώνται και τα δύο πρόσωπα. Δεν απαγορεύονται τέτοιες πτήσεις και συνεπώς δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα. Και σε παρελάσεις και σε ορκωμοσίες γίνονται και θα εξακολουθήσουν να γίνονται ανάλογες πτήσεις». Είπε και άλλα από τα οποία μου έγινε σαφές, ότι η παλαιότερη σιωπή του δεν οφειλόταν σε αμηχανία.

Το κακό τρίτωσε, όταν του υπέβαλε ερώτηση ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Ανδρέας Λοβέρδος, με την οποία ζητά να πληροφορηθεί αν έχει αντιληφθεί την ύπαρξη γιάφκας ΣΥΡΙΖΑ που καρατομεί αξιωματικούς, όπως κατήγγειλε ο τέως ΥΕΘΑ, και αν προτίθεται να ενημερώσει την επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής. Φοβάμαι ότι θα διαπιστώσουμε ότι ήταν «έτοιμος από καιρό» για το αξίωμα που του ανέθεσαν. Αλλιώς, γιατί να το κάνουν;