Τελικά λεφτά υπάρχουν… πολλά αλλά σε λίγους

Βλέποντας το τίμημα αγοράς των τεσσάρων τηλεοπτικών αδειών εθνικής εμβέλειας, των 246 εκατομμυρίων ευρώ, αβίαστα μονολόγησα… «Τελικά λεφτά υπάρχουν… πολλά αλλά σε λίγους». Ένα τίμημα που πανηγυρικά επαλήθευσε ότι η κρίση εξαθλιώνει μεν οικονομικά την κοινωνία των πολλών αλλά ταυτόχρονα θρεύει απλόχερα την κοινωνία των ολίγων.

 

Δεν είμαι εγώ αρμόδιος να κρίνω τη νομιμότητα προέλευσής τους -κάτι που θα κριθεί στο αμέσως ακολουθούμενο στάδιο- αλλά είναι αξιοπερίεργο το επενδυτικό κτύπημα για μια τηλεοπτική άδεια που ρεαλιστικά έπρεπε να κινείται από 20 έως 30 εκατομμύρια ευρώ- όταν το αναλογικό διαφημιστικό μερίδιο εκτιμάται στα 50 εκατομμυρίων ευρώ- τελικά να κυμανθεί από 43,6 έως 75,9 εκατομμύρια ευρώ. Άραγε έφταιξε η διαδικασία σε συνδυασμό με την προσωπική φιλοδοξία (ματαιοδοξία) ή κάτι άλλο;

 

Εάν ισχύει το πρώτο, τότε η κυβέρνηση πιστώνεται ότι για πρώτη φορά οι έχοντες πλήρωσαν «ακριβά» κρατικά δικαιώματα της τηλεοπτικής πίτας μετά από 27 χρόνια! Μπορεί να την κατηγορήσει κάποιος ότι διαδικαστικά θα μπορούσε να ανοίξει περισσότερο τη βεντάλια του πλουραλισμού με περισσότερες άδειες εισπράττοντας ενδεχομένως το ίδιο τίμημα αλλά ταυτόχρονα είναι σίγουρο ότι θα έθετε σε μεγαλύτερο κίνδυνο τη βιωσιμότητά τους με αντίκτυπο τους εργαζόμενους Το θέμα των απασχολουμένων-απολυομένων είναι υπαρκτό και στις δύο περιπτώσεις χωρίς κανείς να μπορεί με βεβαιότητα να εκτιμήσει τη χρονοκαθυστέρηση εάν κάτι στραβώσει.

 

Αυτή την καθυστερημένη, προς τη σωστή κατεύθυνση, προσπάθεια απογαλακτισμού της εξουσίας από τα ΜΜΕ, δυστυχώς έρχεται η Ν.Δ. στα πλαίσια μιας παρωχημένης αντιπολιτευτικής πρακτικής να υποβαθμίσει ή άθελά της, να σαμποτάρει με τη στάση της.

 

Αυτή η προσπάθεια της κυβέρνησης πρέπει να θωρακισθεί με τη βοήθεια όλης της αντιπολίτευσης, ώστε το νέο τηλεοπτικό τοπίο να μη βρει έδαφος πρόσφορο για μια νέα γενιά «εθνικών κομματαρχών». Η αρχική άρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη σύσταση του ΕΣΡ λόγω πιθανής ποδογέτησής του από την κυβέρνηση (παλιά μου τέχνη κόσκινο), πρέπει έστω και τώρα να αρθεί προτείνοντας αντικειμενικά κριτήρια για τη στελέχωσή του, δείχνοντας με την αλλαγή ηγεσίας της ότι σηματοδοτεί μια νέα αντιπολιτευτική εθνική πολιτική, συναινετική, ενάντια στη διαπλοκή, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη.

 

Εάν ισχύει το δεύτερο (το κάτι άλλο) θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε το Σκάνδαλο Κοσκωτά. Το πρώτο μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς της μεταπολιτευτικής Ελλάδας της «Αλλαγής». Κυρίως όμως ήταν η πρώτη μεγάλη ένδειξη του πολιτικού σκηνικού της διαφθοράς που θα επικρατούσε τα επόμενα χρόνια, καθώς και των σχέσεων διαπλοκής μεταξύ των τραπεζών, της κυβέρνησης και των ΜΜΕ στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Ο Κοσκωτάς είχε καταφέρει να αγοράσει την Τράπεζα Κρήτης και να δημιουργήσει έναν Κολοσσό των ΜΜΕ τη «Γραμμή» με έξι περιοδικά, τρεις εφημερίδες (ανάμεσα τους και η Καθημερινή, καθώς και η Βραδυνή) κι έναν ραδιοσταθμό.

 

Βάδισε χέρι-χέρι με την τότε Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε μια άτυπη αλλά ιδιαίτερα βολική συμφωνία: ο Κοσκωτάς θα παρείχε στήριξη στην εξουσία, και για αντάλλαγμα η κυβέρνηση θα του παρείχε πλήρη πολιτική κάλυψη. Οι απωθητικές λεπτομέρειες αυτής της συναλλαγής ήρθαν στην επιφάνεια λίγο αργότερα. Σε συλλογικό επίπεδο η υπόθεση Κοσκωτά -θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει σαν μια προειδοποίηση για τη διαφθορά του ελληνικού πολιτικού συστήματος ή τις σχέσεις εξουσίας, media και τραπεζών. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο. H ελληνική κοινωνία όμως, απ’ ότι αποδείχτηκε, ήταν μάλλον ανέτοιμη για να το λάβει.

Σήμερα ο Τσίπρας αλίμονο εάν στο βάθος του μυαλού του έχει, ότι είχε κι ο Αντρέας Παπανδρέου. Εδώ καλείται η αξιωματική αντιπολίτευση να παίξει το ρόλο μιας υπεύθυνης, εν δυνάμει, αυριανής κυβέρνησης με την άμεση σύσταση του ΕΣΡ.

 

Η ανάκαμψη της οικονομίας περνά από την ανάκαμψη του πολιτικού συστήματος. Με αφορμή τη νομιμοποίηση του τηλεοπτικού τοπίου μετά από 27 χρόνια (σκόπιμης) προσωρινότητας, θεωρώ ότι είναι ώρα για ένα νέο ξεκίνημα σχέσεων κυβέρνησης αντιπολίτευσης, συναινετικής προσέγγισης σε θέματα που πίσω από κλειστές πόρτες είμαι απόλυτα σίγουρος ότι συμφωνούν.

Ανοίξτε τις πόρτες ώστε και ο λαός να ακούει τις σκληρές αλήθειες και οι ξένοι να γνωρίζουν τα όριά μας, ανεξάρτητα ποιος τον εκπροσωπεί δημοκρατικά σαν κυβέρνηση.