Άκουγα στις ειδήσεις για τις καταιγίδες και τις βιβλικές καταστροφές που έγιναν από αυτές σε κάποια νησιά, όπως και τις επερχόμενες καταιγίδες, που θα σαρώσουν τη χώρα τις αμέσως επόμενες μέρες. Αυτά αποκλειστικά για τον καιρό βέβαια, που κάποια στιγμή σημειώνει μια ύφεση (εδώ η ύφεση έχει θετικό αποτέλεσμα) και ξημερώνουν καλύτερες μέρες. Υπάρχουν όμως και έρχονται και οι άλλου είδους καταιγίδες, οι φοροκαταιγίδες, που θα σαρώσουν τους φορολογούμενους και τους υποψήφιους συνταξιούχους και αυτές όπως δείχνουν τα πράγματα, δυστυχώς ούτε ύφεση έχουν, ούτε τελειωμό. Είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με Ν. Δ. είτε με ΣΥΡΙΖΑ, η γεύση είναι τουλάχιστον ίδια, για να μην πω χειρότερη.
Κάθε μέρα ακούμε και νέα φοροκαταιγίδα μέτρων και τελειωμό δεν έχει όλη αυτή η ιστορία.
Είναι τόσα πολλά που έχουν ειπωθεί για φόρους και νέα μέτρα, που αν τα γράψω δεν φτάνει όλη η εφημερίδα. Ενδεικτικά λοιπόν αναφέρω.
Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσα στο 2015, αλλιώς κούρεμα καταθέσεων λέει ο υπουργός. Δηλαδή φορολογημένα λεφτά στην πηγή τους από το μισθό του έλληνα πολίτη, θα τα ξαναφορολογήσει με το έτσι θέλω! Αν δηλαδή κάποιος τα έτρωγε στα μπουζούκια (για να μην γράψω κάτι άλλο… και κόψουν το άρθρο) τι θα φορολογούσαν;
Αύξηση του ΦΠΑ 23% στην εκπαίδευση. Μετά από αυτό όμως η παιδεία μας θα είναι από τις καλύτερες στον κόσμο και θα συναγωνίζεται επαξίως τη Μποτσουάνα και την Ουγκάντα.
Αύξηση τελών κυκλοφορίας με νέες ρυθμίσεις στο σύνολο των αυτοκίνητων της οικογένειας. Αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά. Καταργείται το αφορολόγητο. Αλλά το κερασάκι στην τούρτα για να μη μακρηγορώ, είναι οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Εννοείται ότι το ασφαλιστικό εδώ και χρόνια ήθελε αναμόρφωση, για να μπορέσει να επιβιώσει, αλλά αυτό θα έπρεπε να γίνει σταδιακά και όχι μπαμ και κάτω για όλους. Αυτές οι γενιές θα πληρώσουν όλα τα σπασμένα και τις ανομίες των προηγούμενων κυβερνήσεων, που έδιναν αφειδώς παροχές, για να μαζεύουν ψηφαλάκια και ας μην έχουν καμία σχέση με ό,τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα. Πάνε στο βρόντο και τα σχέδια και οι οικονομίες και ο προγραμματισμός όλων των οικογενειών, αλλά ποιος νοιάζεται αλήθεια;
Αντί να συνεχίσω να γράφω πράγματα που πιθανόν ήδη ξέρει ο αναγνώστης από τις εξαγγελίες στα ΜΜΕ, λέω να τελειώσω με ένα ανεκδοτάκι σχετικό με την Ελλάδα και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Ο τύπος είναι απαρηγόρητος, γιατί έχει πεθάνει η μητέρα του, που την υπεραγαπά και κάθεται και κλαίει γοερά. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά του μέσα από ένα σύννεφο, με μια δυνατή βροντή και πάρα πολύ φως ο θεός! Του λέει άνθρωπε μου γιατί κλαις; Σήμερα είναι η τυχερή σου μέρα! Είμαι ο θεός και ήρθα να πραγματοποιήσω κάθε σου επιθυμία για να σε κάνω ευτυχισμένο! Πες μου τι θέλεις και θα σου το κάνω αμέσως!
Ο τύπος του λέει: θεέ μου ξέρεις ότι αγαπούσα παθιασμένα τη μάννα μου, γιατί μ’ ανάθρεψε με πολύ κόπο και στερήσεις, με σπούδασε και χάρη σ’ αυτήν οφείλω ότι υπάρχω. Είναι η μόνη που έχω στον κόσμο. Θα θελα να μου την ξαναφέρεις πίσω, να της δώσεις ξανά ζωή!
Ο θεός του λέει: κοίταξε αυτό δεν μπορεί να γίνει με τίποτα! Αντίκειται στους νόμους της φύσης και δεν πρέπει να τους παραβιάσω με τίποτα, παρά του ότι μπορώ και έχω τη δύναμη να το κάνω. Ζήτα μου ό,τι άλλο θες, σε καταλαβαίνω, αλλά αυτό δεν μπορώ με τίποτα να το κάνω, όσο και να το θέλεις, όσο και να την αγαπούσες, όσο και να κλαις!
Του λέει τότε ο τύπος: θεέ μου είμαι Έλληνας και η πατρίδα μου όπως ξέρεις είναι σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση. Τη λατρεύω την πατρίδα μου! Αλλά ο κόσμος πεινάει, οι συντάξεις όλο και μειώνονται, τα νοσοκομεία δεν λειτουργούν, τα σχολεία το ίδιο, όλα υπολειτουργούν και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πιέζουν από πάνω και οι δανειστές της χώρας, να τους δώσουμε τα δάνεια που χρωστάμε, ενώ έχει μειωθεί το ΑΕΠ της χώρας κατακόρυφα και έχει στεγνώσει η αγορά από χρήμα. Είναι κρίμα για τους Έλληνες, τη χώρα και την ιστορία μας. Σε παρακαλώ σώσε την πατρίδα μου από τους τοκογλύφους και τα δάνεια, αλλά και τους χιλιάδες συμπατριώτες μου με τα παιδιά που πεινάνε. Δώσε ξανά την ελπίδα σε όλους τους Έλληνες!
Και ο θεός κοιτάζοντάς τον με συμπόνια…: συγγνώμη άνθρωπε μου, πως είπες ότι τη λένε τη μανούλα σου;
