Έχει γίνει πια συνήθεια, όχι μόνον αλλά και πιστεύω των Ελλήνων, όλων των επωνύμων τουλάχιστον, γιατί ο απλός πολίτης, ο Έλληνας διαφέρει κατά πολύ, έχει γίνει λέγω συνείδηση πια ότι ο ελληνικός λαός, είναι διεφθαρμένος, άθλιος, κλέφτης και απατεώνας και ελεεινός και ότι άλλο κακό μπορεί να φανταστεί κανείς!!!
Και κάνει ιδιαίτερη εντύπωση τελευταία ότι και άνθρωποι άξιοι και επιστήμονες καταλήγουν σε τούτες τις διαπιστώσεις, πολύ εύκολα κατά τη γνώμη μου, χωρίς επιτέλους, να εξετάσουν τα βαθύτερα αίτια και τα ιστορικά κατάλοιπα του λαού αυτού! Ενός λαού βασανισμένου και καταπροδομένου από τις συγκυρίες που έζησε, υπόδουλος για χρόνια, είτε των Ρωμαίων είτε των Αράβων είτε των Ενετών είτε των Τούρκων.
Και όταν πια αποφάσισε να αποτινάξει αυτόν το ζυγό τον τελευταίο, αναγκάστηκε να ζωστεί τ’ άρματα, να γίνει κλέφτης στα βουνά, να κυνηγάει τον κατακτητή, νύχτα και μέρα, να τον χτυπά παντού και πάντοτε μήπως και τον αναγκάσει να αποσυρθεί από τα πάτρια εδάφη, για να αποκτήσει την ελευθερία του!
Και έχομε όλοι μας διαβάσει από τα παιδικά μας χρόνια στο σχολείο, στα βιβλία μας για αυτούς τους Αρματολούς και κλέφτες που τότε ήταν και εθεωρούνταν ήρωες!
Το να κλέψεις τον κατακτητή σου, να τον χτυπήσεις, να τον μικράνεις όσο μπορείς, να τον αναγκάσεις να φύγει, να σε αφήσει στην ελευθερία σου, τότε εθεωρείτο ηρωισμός!
Και χάρις σ’ αυτόν τον ηρωισμό, είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι! Και εάν αυτός ο «Ηρωισμός» το να κλέψεις, ν’ αρπάξεις τον τύραννό σου, έγινε έξις και συνήθεια και μετά την απελευθέρωση είναι ίσως κάπως δικαιολογημένο δεδομένης και της όποιας αμάθειας και ελαττωματικής ανάπτυξης, αυτού του επί χρόνια τυραννισμένου, υποδουλωμένου λαού!
Από του σημείου αυτού όμως, μέχρι του να γενικεύομε και να στιγματίζομε από άκρου εις άκρου το σύνολο του πληθυσμού του λαού μας είναι τουλάχιστον άδικο!
Γιατί είναι σε όλους γνωστό και το επιβεβαιώνουν και οι επισκέπτες μας τουρίστες τους καλοκαιρινούς μήνες ότι ο Έλληνας πολίτης διακρίνεται για τη φιλοξενία του, την ανθρωπιά του, την φιλαλληλία του! Και στο κάτω κάτω και την…. χουβαρντοσύνη του που είναι χαρακτηριστικό για εμάς τους Κρητικούς ιδιαίτερα, κοινωνικής αλληλεγγύης!
Σε ποιο μέρος του κόσμου, σε πιο κράτος, σε ποιον λαό, θα πας και θα μπεις σε ένα καφενείο, σε ένα μπαρ και θα ακούσεις αυτό που ακούς εδώ στην Κρήτη μας τουλάχιστον από δυο και τρεις θαμώνες, το… «κέρασέ τονε»; Δείγμα ανθρωπιάς και φιλαλληλίας αδιάψευστο!
Σε ποιο κράτος ευρωπαϊκό θα πας είτε και όπου αλλού και ο νοικοκύρης του σπιτιού να παραχωρήσει στο φιλοξενούμε ζεύγος του το συζυγικό του κρεβάτι για διαμονή, έστω μια βραδιά και ο ίδιος με τη γυναίκα του να στρώσουν στο πάτωμα άλλου δωματίου να διανυχτερεύσουν, πράγμα σύνηθες νομίζω, για εμάς ιδίως τους Κρητικούς;
Είναι λοιπόν εντελώς άδικο πιστεύω να κατηγορείται και να καταδικάζεται σύμπασα η ελληνική κοινωνία για διαφθορά, απάτη, ληστεία, κλοπή, αθλιότητα, ποταπότητα!
Αλλά και αν και όταν υπέπεσε η ελληνική κοινωνία, ο Έλληνας πολίτης, σε όλες αυτές τις κατακριτέες πράξεις εξαιτίας της άκρατης και εξωφρενικής και καταθλιπτικής πιέσεως της ψηφοθηρίας των εκπροσώπων υποψηφίων βουλευτών υπέπεσε και αυτοί είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι της όποιας «διαφθοράς».
Ο πολίτης επιέστηκε για να παρανομήσει, ενώ ο υποψήφιος της ελληνικής βουλής, οφείλει να τον προστατεύει, να τον αποτρέψει, θωρακίζοντας ταυτόχρονα και εαυτόν!
Έτσι ακριβώς, έχουν τα πράγματα και καλό θα είναι, οι οποιοιδήποτε επικριτές του λαού του ελληνικού να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και να μην είναι τόσο κατηγορηματικοί για το ποιόν του λαού αυτού, γιατί πια κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει που οδηγούμαστε και για που πάμε τελικά!
Ο Χωριάτης
Υ.Γ. Ο γράφων έχει πικρή πείρα ζώντας και ενθυμούμενος από τα παιδικά του προπολεμικά χρόνια πως το κακό ξεκίνησε αμέσως μετά τον πόλεμο τον εμφύλιο, τα πέτρινα χρόνια που οι υποψήφιοι βουλευτές έσερναν κυριολεκτικά τον κάθε πολίτη από κάθε χωριό της επαρχίας «Έλα στην Αθήνα να σε διορίσω στη ΔΕΗ στο ΟΤΕ, στην Ολυμπιακή!».
Και άδειασαν την επαρχία, τα χωριά και παραγέμισαν την Αθήνα, με συνέπεια να υποφέρουν σήμερα και η μια και η άλλη, καθεμιά για τους λόγους της!
Από τότε κρατά η ρίζα του κακού, δεν είναι μόνο η τελευταία τριανταετία. (Για να είμαστε δίκαιοι)!
Αλλά δεν μπορώ να αποφύγω και τον πειρασμό να εκφράσω την κατάπληξή μου όταν διάβασα κείμενο ανθρώπου πανάξιου και ανώτερου, κάθε είδους συμφέροντος, που έχω γνωρίσει χρόνια τώρα και του θαυμάζω για τις ικανότητές του και την τελειότητα του χαρακτήρα του, ότι αν δεν απεχθανόταν, όπως γράφει, την ιδιότητα του «οπαδού» θα εδήλωνε… «Σοϊμπλεϊκός»! Αν είναι δυνατόν!
