Τελικά όλοι νίκησαν…

Με αφορμή την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου για την απλή αναλογική με κατώφλι το 3% που θα ισχύσει(;) από τις μεθεπόμενες εκλογές και παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις μετά το αποτέλεσμα, μένω με την εντύπωση ότι τελικά όλοι νίκησαν, μιας κι όλοι νιώθουν νικητές λίγο-πολύ για τους δικούς τους λόγους.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τελικά την υποχρέωσή του, έστω και με σκόπιμη χρονοκαθυστέρηση, έχοντας κατά νου τις λαϊκές σοφίες «φύλαγε τα ρούχα σου, για να ‘χεις τα μισά», «κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε», με την ψήφιση της απλής αναλογικής του κατωφλιού 3%, κάτι που το ΠΑΣΟΚ είχε «ξεχάσει» όσα χρόνια κυβερνούσε. Δεν πέτυχε όμως την άμεση καθιέρωσή της, γιατί πλήρωσε σαν τελευταίος το λογαριασμό, «του κόβω-ράβω εκλογικούς νόμους» στα μέτρα μου.

Η Ν.Δ. του αντιστασιακού αρχηγού της (εξόριστος, μόλις έξι μηνών τότε), έδειξε να απολαμβάνει τη «νίκη» της ήττας, εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου των κομμάτων του προοδευτικού χώρου… για το στυλ του ντυσίματος της απλής αναλογικής, με αποτέλεσμα ο νόμος να μην ισχύσει στις αμέσως επόμενες εκλογές.

 

Η Χ.Α. βλέποντας ότι δεν θα ήταν ρυθμιστής του αποτελέσματος, απείχε της ψηφοφορίας κι έτσι ούτε χρεώθηκε ούτε και χρέωσε Αριστερούς ή Δεξιούς.

 

Το ΚΚΕ για πρώτη φορά ψιλο-ζορίστηκε για να κρατήσει την ξύλινη στάση του αλλά τελικά ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ βοήθησαν να μη φανεί ότι ψιλο-αμάρτησε.

 

Το ΠΑΣΟΚ της Φώφης υιοθετώντας το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» πήρε την εκδίκηση από το κόμμα που του αποπλάνησε την πελατεία του, το ξεπέρασε σε υποσχέσεις και σε αριστερή ρητορική. Κατά τη γνώμη μου, έβαλε πολιτικό αυτογκόλ με τη στάση της και συγχρόνως ταφόπετρα στην προσπάθειά της να πρωταγωνιστήσει στην ανασυγκρότηση της κεντρο-αριστεράς.

 

Το ΠΟΤΑΜΙ του Σταύρου έκανε την πολιτική ανάγκη φιλοτιμία (λόγω επαπειλούμενης φυλλορροής του) ενθυμούμενο την ψήφο κατά συνείδηση. Συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν μεσίτης συμβιβασμού των πολιτικών δυνάμεων αλλά όπως φαίνεται μέχρι σήμερα δεν του αναγνωρίζεται η πιστοποίηση του μεσίτη ούτε από τα κόμματα ούτε και από το εκλογικό σώμα.

 

Ο κεντρώος Λεβέντης βγήκε από αριστερά της Φώφης και του Σταύρου κατοχυρώνοντας μια θέση επιλαχόντα για συγκυβέρνηση, ενισχύοντας σοβαρά την πιθανότητα ο Τσίπρας να εξαντλήσει την τετραετία.

 

Ο Καμμένος μοιράστηκε με τον πρωθυπουργό την «ήττα» της νίκης τους, μιας και ο ψηφισμένος εκλογικός νόμος δε θα ισχύσει στις αμέσως επόμενες εκλογές αλλά απέκτησε παρέα, ισοδύναμης κατηγορίας «σύντροφο», για συγκυβέρνηση εάν ήθελε χρειαστεί.

 

Προσωπικά πιστεύω ότι με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην ελληνική κοινωνία από την εφαρμογή των μνημονίων σε συνδυασμό με την πρόσφατη εγκατάσταση της τρομοκρατίας στην Ευρώπη είναι αδήριτη πλέον η ανάγκη για πολυκομματικές εθνικές πατριωτικές κυβερνήσεις.

 

Αυτό θα προκύψει κατ’ εντολή του λαού από ένα εκλογικό σύστημα που θα σέβεται αφενός την ισοτιμία της ψήφου σε ποσοστό κοντά στο 100% και αφετέρου θα εγγυάται την κυβερνησιμότητα.

 

Αυτό το σύστημα είναι της απλής αναλογικής του κάτω ορίου εισόδου στη βουλή.

 

Το κάτω όριο (3%) εγγυάται την κυβερνησιμότητα «αναγκάζοντας» μικρές όμορες ιδεολογικές δυνάμεις να συνεργαστούν-συνασπισθούν προεκλογικά ώστε να πιάσουν το όριο εκπροσώπησης, με αποτέλεσμα η ισοτιμία της ψήφου έμμεσα να τείνει στο 100%. (Δημοκρατία στην πράξη κι όχι κατ’ επίφαση).

 

Λυπάμαι που το λέω αλλά η μέχρι σήμερα συμπεριφορά των κομμάτων δεν έχει πείσει ότι είναι διατεθειμένα ακόμα και σε έκτακτες συνθήκες να αναζητήσουν το Ελάχιστο Κοινό Πολλαπλάσιο για το καλό του τόπου, τουναντίον αναλίσκονται στην εύρεση του Μέγιστου Κοινού Διαιρέτη με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη περιδίνηση.

 

Γι’ αυτό μόνο η καθιέρωση της απλής αναλογικής του κάτω ορίου θα τα υποχρεώσει (εντολή λαού) να συγκυβερνήσουν πατριωτικά μέχρι να βγούμε από τα μνημόνια και μετά ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για εφαρμογή πολιτικών ειδοποιούς διαφοράς (ιδεολογικής).