Μια περίεργη ατμόσφαιρα επικρατούσε χθες το πρωί στην πλατεία Τεσσάρων Μαρτύρων.
Εκτός από τη λειτουργία στον ομώνυμο Ιερό Ναό, οι ιδιοκτήτες ταξί και οι οδηγοί ετοίμαζαν τραπεζάκι έξω από την εκκλησία, ενώ ήταν έτοιμο και το τραπέζι έξω από τη θύρα του ναού, με όλα τα χρειώδη για αγιασμό.
Η περιέργεια βέβαια των περαστικών χτύπησε «κόκκινο» μέχρι που πληροφορήθηκαν την αιτία. Μια αιτία που έβγαζε και είδηση, αφού αποφασίστηκε από φέτος να τιμάται με την ίδια τελετή η εορτή του Αγίου Χριστοφόρου στην πλατεία.
Η τελετή του αγιασμού άρχισε μετά τη θεία λειτουργία. Ο παπα-Νικηφόρος με βοηθό ψάλτη τον λόγιο της εκπαίδευσης κ. Νίκο Μαργαρίτη από τις Μέλαμπες, έδωσε ζωή στην πλατεία κατεβαίνοντας στο οδόστρωμα και αγιάζοντας οδηγούς και οχήματα.
Χαράς Ευαγγέλια και για τους πεζούς που είχαν την ευκαιρία να πάρουν ευλογία κοντά στους άλλους.
Η πρωτοβουλία αυτή της ενορίας Τεσσάρων Μαρτύρων ενθουσίασε τους πάντες που χάρηκαν περισσότερο πληροφορούμενοι ότι θα καθιερωθεί όπως τόνισε σε δήλωσή του και ο πρόεδρος ραδιοταξί Ρεθύμνου κ. Σήφης Καυκαλάς.
Και απολαμβάνοντας το αναψυκτικό τους προσφορά των προστατευομένων του εορτάζοντος αγίου ευχήθηκαν σε όλους καλά δρομολόγια και προσοχή στους κανόνες του ΚΟΚ με τις ευλογίες πάντα του αγίου Χριστοφόρου.
Μας είπε σχετικά ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος π. Νικόλαος Νικηφόρος που είχε και την πρωτοβουλία:
«Όπως θα ξέρετε ο άγιος Χριστόφορος ήταν ο προστάτης των οδηγών. Επειδή η πλατεία Τεσσάρων Μαρτύρων όσο κι αν αλλάζει μορφή από πλευράς επιχειρήσεων παραμένει πιάτσα ταξί, σκεφτήκαμε με το προεδρείο των συλλόγων ραδιοταξί, να καθιερώσουμε έναν αγιασμό την ημέρα αυτή για την ευλογία των ιδιοκτητών και οδηγών ταξί αλλά και κάθε τροχοφόρου με την ευχή να περιοριστεί το κακό με τα τροχαία ατυχήματα και ο άγιος να προστατεύει τους οδηγούς…».
Ένας άγνωστος άγιος με ενδιαφέρον συναξάρι
Από τους λιγότερο γνωστούς αγίους ο προστάτης των οδηγών έχει όμως ένα πολύ ενδιαφέρον συναξάρι που οφείλουμε να παραθέσουμε.
Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστόφορος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.), όταν στην Αντιόχεια Επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας (τιμάται 4 Σεπτεμβρίου).
Ο Άγιος ως προς την εξωτερική εμφάνιση ήταν τόσο πολύ άσχημος, γι’ αυτό και αποκαλείτο «κυνοπρόσωπος».
Η μεταστροφή του στον Χριστό έγινε με τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μάχη, που διεξήγαγε το έθνος του με τα Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά στρατεύματα. Κατατάγηκε στις Ρωμαϊκές λεγεώνες και πολέμησε κατά των Περσών, επί Γορδίου και Φιλίππου.
Όταν ήταν ακόμη κατηχούμενος, για να ευχαριστήσει τον Χριστό, εγκαταστάθηκε σε επικίνδυνη δίοδο ποταμού και μετέφερε δωρεάν επί των ώμων του εκείνους που επιθυμούσαν να διέλθουν τον ποταμό. Μια μέρα παρουσιάσθηκε προς αυτόν μικρό παιδί, το οποίο τον παρακάλεσε να τον περάσει στην απέναντι όχθη. Ο Ρεμπρόβος πρόθυμα το έθεσε επί των ώμων του και στηριζόμενος επί της ράβδου του εισήλθε στον ποταμό. Όσο όμως προχωρούσε, τόσο το βάρος του παιδιού αυξανόταν, ώστε με μεγάλο κόπο κατόρθωσε να φθάσει στην απέναντι όχθη. Μόλις έφθασε στον προορισμό του, κατάκοπος είπε στο παιδί ότι και όλο τον κόσμο να σήκωνε δεν θα ήταν τόσο βαρύς. Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς, διότι δεν μετέφερες μόνο τον κόσμο όλο, αλλά και τον πλάσαντα αυτόν. Είμαι Εκείνος στην υπηρεσία του Οποίου έθεσες τις δυνάμεις σου και σε απόδειξη αυτού φύτεψε το ραβδί σου και αύριο θα έχει βλαστήσει», και αμέσως εξαφανίσθηκε. Ο Ρεμπρόβος φύτεψε την ράβδο και την επομένη την βρήκε πράγματι να έχει βλαστήσει. Μετά το περιστατικό αυτό βαπτίσθηκε Χριστιανός από τον Άγιο Ιερομάρτυρα Βαβύλα, ο οποίος τον μετονόμασε σε Χριστόφορο. Η άκτιστη θεία Χάρη, που έλαβε την ώρα του βαπτίσματος και του Χρίσματος, μεταμόρφωσε όλη του την ύπαρξη. Και αυτή ακόμα η δύσμορφη όψη του φαινόταν φωτεινότερη και ομορφότερη.
Κατά τον τότε εναντίον των Χριστιανών διωγμό, λίγο μετά την βάπτισή του, είδε Χριστιανούς να κακοποιούνται από τους ειδωλολάτρες. Από αγανάκτηση επενέβη και έκανε δριμύτατες παρατηρήσεις προς αυτούς, διέφυγε δε τη σύλληψη χάρη στο γιγαντιαίο του παράστημα και την ηράκλεια δύναμή του. Καταγγέλθηκε όμως στον αυτοκράτορα και διατάχθηκε η σύλληψή του. Για τον σκοπό αυτό απεστάλησαν διακόσιοι στρατιώτες. Αυτοί, αφού ερεύνησαν σε διάφορα μέρη, τον βρήκαν κατά την στιγμή την οποία ετοιμαζόταν να γευματίσει ένα κομμάτι ξερό ψωμί. Κατάκοποι οι στρατιώτες και πεινασμένοι ζήτησαν από τον Άγιο Χριστόφορο να τους δώσει να φάγουν και ως αντάλλαγμα του υποσχέθηκαν ότι δεν θα τον κακομεταχειρίζονταν. Ένας από τους στρατιώτες, βλέποντας ότι πλην του ξερού άρτου δεν υπήρχε καμία άλλη τροφή, ειρωνευόμενος τον Χριστόφορο, του είπε ότι ευχαρίστως θα γινόταν Χριστιανός, εάν είχε την δύναμη να τους χορτάσει όλους με το κομμάτι εκείνο του άρτου. Τότε ο Άγιος, αφού γονάτισε, άρχισε να παρακαλεί τον Χριστό να πολλαπλασιάσει το κομμάτι εκείνο του άρτου, όπως πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους στην έρημο, για να χορτάσουν οι πεινώντες στρατιώτες και να φωτισθούν στην αναγνώριση και ομολογία Αυτού. Η παράκληση του Αγίου εισακούσθηκε και το τεμάχιο του άρτου πολλαπλασιάσθηκε. Βλέποντας οι στρατιώτες το θαύμα αυτό, προσέπεσαν στα πόδια του Αγίου και τον παρακαλούσαν να τους γνωρίσει καλύτερα τον Θεό του. Ο Άγιος εξέθεσε με απλότητα τη Χριστιανική διδασκαλία και αφού όλοι εξέφρασαν την επιθυμία να γίνουν Χριαστιανοί, τους οδήγησε προς τον Επίσκοπο Αντιοχείας Βαβύλα, ο οποίος, αφού τους κατήχησε, τους βάπτισε. Όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος πληροφορήθηκε το γεγονός, τους μεν στρατιώτες συνέλαβε και αποκεφάλισε, τον δε Χριστόφορο προσπάθησε με υποσχέσεις και κολακείες να μεταπείσει. Μάταια όμως.
Στη συνέχεια ο Άγιος Χριστόφορος υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και τέλος αποκεφαλίστηκε το 251 μ.Χ.
