Τιμή με… ώτα!

O Νοέμβρης του 1973 δεν παύει να διδάσκει. Και η θυσία των παιδιών του Πολυτεχνείου να δίνει το σάλπισμα για ασταμάτητο καθημερινό αγώνα. Για κοινωνική δικαιοσύνη, για ισότητα και ισοπολιτεία. Για δημοκρατία, για ειρήνη, για λαϊκή παντοδυναμία και κυριαρχία.

 

Σε μέρες που τα σύννεφα του οικονομικού «πολέμου» έχουνε σκιάσει όλους τους λαούς του κόσμου και καθώς βλέπουμε πώς οι ισχυρότερες πολιτικά χώρες της γης θέλουν να επιβληθούν στις ασθενέστερες, άλλοτε ως «ελευθερωτές – προστάτες» και άλλοτε ως «μεσσίες» ή «φίλοι», είναι επιτακτική ανάγκη περισσότερο από ποτέ παλαιότερα οι αγώνες μας για τα πανανθρώπινα δικαιώματα να δυναμώσουν. Κι η φωνή μας ν’ ακούγεται όσο γίνεται πιο δυνατή.

 

Γιατί οι οικονομικοί «αφέντες» και οι πολιτικοί «προστάτες», προς ίδιον συμφέρον και μόνον, όπως λέει και ο 80χρονος, πολύπειρος από τους αγώνες της ζωής, πατέρας μου, δεν αρκούνται να μας αρπάζουν μονάχα το βιος του λαού, δεν καταστρέφουν μόνο τα σπιτικά μας. Λεηλατούν ανελέητα και ανθρώπινες ψυχές, καταπατούν ανερυθρίαστα και δίχως σεβασμό και τα δικαιώματά μας ως ανθρώπων και ως πολιτών.

 

Η 17^η Νοέμβρη δεν είναι μέρα για γεμάτα φανφάρες λόγια ή μέρα ραστώνης. Είναι μέρα μνήμης και τιμής. Είναι η μέρα που πρέπει ευγνώμονες όλοι οι πολίτες και ιδίως οι πνευματικοί άνθρωποι στην Ελλάδα να εορτάζουν την ελευθερία να εκφραστούν και την προστασία τους να ζουν και να δραστηριοποιούνται μέσα σε μια κοινωνία και, συνάμα, πρέπει να συνεχίζουν έμπρακτα τους αγώνες ασυμβίβαστοι υπέρ του λαού. Η μέρα καταδίκης και αντίστασης ενάντια στην κάθε είδους εκμετάλλευση των λαϊκών τάξεων από λαοπλάνους κρατούντες τα ηνία της πολιτικής και οικονομικά δυνατότερους.

 

Ο Δημοσθένης έγραφε πως «εάν κάποιος, αποφεύγοντας τα λυπηρά λόγια, θα μπορούσε ν’ αποτρέψει τις δυσάρεστες καταστάσεις, θα έπρεπε να εκφωνεί μόνο ευχάριστους λόγους. Αν όμως οι ευχάριστοι λόγοι, οσάκις δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, προξενούν σημαντικότατες ζημιές, είναι αίσχος να εξαπατούμε τους εαυτούς μας και να τους ακούμε» (Κατά Φιλίππου Α’).

 

Έτσι και εμείς σήμερα: Ας μη στεκόμαστε στις εξαγγελίες κάποιων πολιτικών για υλική πρόοδο και για ευημερία τάχα ανθρώπων και κοινωνιών στις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου. Η πραγματική ευημερία των λαών και των πολιτών έρχεται μονάχα με τον αγώνα για το κοινό καλό. Και η επέτειος του Πολυτεχνείου, ας το ξαναπώ, δεν τιμάται με οχαδερφισμό ή από τον καναπέ με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας για ζάπινγκ!

 

Και να! Ξαναθυμήθηκα και τον αείμνηστο παππού μου, τον Παναγιώτη, και με τις αλλοτινές συμβουλές του προς τα παιδέγγονα κλείνω: «Ψάξτε τους παρανόμους στους υποτίθεται φρουρούς των νόμων και συντρίψτε τους με τη δύναμη της ομόνοιας και της αλήθειας! Και ο έχων ώτα ακουέτω…».